Το παρακάτω άρθρο-έκπληξη δημοσιεύτηκε από τον Νίκο Μωραΐτη στο documentonews.gr με τον τίτλο "Αφήστε τον Τσίπρα στα χέρια της Ιστορίας" και έχει ως εξής:
Εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ:
Αφήστε τον πιο τίμιο πρωθυπουργό που πέρασε από τη χώρα να φύγει με το κεφάλι ψηλά.
Μην τον διασύρετε με δεύτερες εκλογές, με προδιαγεγραμμένο ολέθριο αποτέλεσμα.
Μην τον δώσετε βορά σ’ έναν λαό που ποθεί να κατασπαράζει τις σάρκες αυτών που κάποτε αγάπησε.
Αρκετά τον εγκλωβίσατε: Στην απλή αναλογική, στη στροφή… στο δήθεν κέντρο, σε κυβερνήσεις συνεργασίας που δεν υπήρχαν παρά μόνο στη φαντασία σας, σε μία θολή και άνευρη καμπάνια, σε συνθήματα ξεπερασμένα από την Ιστορία.
Σκέψου πόσο ανέμπνευστο πρέπει να είναι ένα κόμμα για να πάει στις εκλογές με κεντρικό σύνθημα «Ξέρουμε και μπορούμε να φέρουμε την αλλαγή», την ώρα που το «οπισθοδρομικό» ΚΚΕ έπαιρνε το «όλοι σας και μόνος μου» και έφτιαχνε το «Μόνοι τους και όλοι μας» – αυτό δηλαδή που πάντα υπήρξε ο ΣΥΡΙΖΑ: Μόνος εναντίον όλων.
Μόλις απελευθερωνόταν από τα άνευρα, σκοτεινά κείμενα που του γράφατε, έλαμπε, θύμιζε τον παλιό εαυτό του. Κι ύστερα αμέσως κλεινόταν στο καβούκι μίας δήθεν κεντρώας και άψυχης στρατηγικής που τον πήγαινε στον γκρεμό.
«Δεν καταλάβαινε ο ίδιος;», θα μου πείτε; Όχι, είναι δυστυχώς η απάντηση. Όταν σε χτυπάνε επί οκτώ χρόνια από παντού, όταν σε διαβάλλουν ακόμη και για τον τρόπο ζωής σου ενώ δεν έκλεψες ούτε ένα ευρώ, όταν σε θυματοποιούν ανελέητα, αρχίζεις και έχεις και τη συμπεριφορά του θύματος: γίνεσαι φοβικός, κλείνεσαι, προσέχεις κάθε σου λέξη.
Ο Τσίπρας είναι το πιο τραγικό πρόσωπο της Μεταπολίτευσης στην Ελλάδα. Δεν έκανε συμμαχίες με ισχυρούς, είπε πολλά «όχι» στην εγχώρια Διαπλοκή, και αυτή τον τσάκισε. Στα 4,5 χρόνια που κυβέρνησε, πολλοί έχασαν την κουτάλα. Και αποφάσισαν να μην του επιτρέψουν ποτέ να τους το ξανακάνει.
Ο πρωθυπουργός που έβγαλε τη χώρα απ’ τα μνημόνια και έλυσε το Μακεδονικό, βαφτίστηκε Ζήκος, Μαδουραίος, Προδότης, Άχαστος, Κλόουν.
Διαστρεβλώθηκε η κάθε του φράση. «Ναι, να σε ξαναβγάλουμε να πουλήσεις και την Κρήτη», «Με λένε Αλέξη και δεν πιστεύω λέξη», «Η θάλασσα δεν έχει σύνορα», «Αλ6 πήρες το lower;», οι ρετσινιές των τρολ που πέρασαν στο σώμα ενός ολόκληρου λαού μέσα από το πιο χυδαίο συστημικό bullying που γνώρισε ποτέ πολιτικός σε αυτήν τη χώρα.
Έχει ευθύνες; Τεράστιες! Το 2019, στην ήττα του, ο ελληνικός λαός τού έδωσε 31,5% και του είπε: Αλέξη, εσένα αγαπάμε, το κόμμα σου είναι για τα μπάζα. Γκρέμισέ το και χτίσ’ το απ’ την αρχή. Κι εκείνος συνέχισε με Σκουρλέτηδες και Τζανακόπουλους, με Φωτίου, που μέχρι να αρθρώσει μία φράση στα κανάλια πετάει δέκα μαργαριτάρια – δώρα στον αντίπαλο. Με Κατρούγκαλους, Μπαλάφες, Βίτσες κι ένα σωρό άλλους απίθανους.
Κάθε εμφάνιση στελέχους στα κανάλια, ήθελε δύο διευκρινιστικές δηλώσεις από πίσω, να εξηγήσουν τι ήθελε να πει και ότι αυτό που καταλάβατε δεν είναι αυτό που εννοούσε.
Όσο για την κεντρική πολιτική γραμμή που οδήγησε στο 20%: Ποιος σας είπε, καλοί μου άνθρωποι, ότι όσοι στήριζαν ΣΥΡΙΖΑ είχαν καμιά καούρα να συγκυβερνήσετε με τον Ανδρουλάκη; Πώς μετατρέψατε μία λύση έσχατης ανάγκης σε πολιτικό ζητούμενο; Πώς καταφέρατε να χώνετε το ΠΑΣΟΚ σε κάθε δεύτερη φράση ομιλίας του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ; Πώς γίνατε χορηγοί του ΠΑΣΟΚ; Πώς αυτοκτονήσατε έτσι;
Κυρίως όμως, πώς συντρίψατε το πιο έντιμο πρόσωπο που κυβέρνησε ποτέ τη χώρα; Πώς θαμπώσατε έτσι το μόνο πολιτικό αστέρι που έβγαλε ποτέ η Αριστερά;
Λοιπόν, τον ξεζουμίσατε, τον διαλύσατε, τον εκθέσατε, διαλέξτε τώρα έναν αρχηγό του ύψους σας να πορευτείτε.
Και αφήστε τον Τσίπρα στα χέρια της Ιστορίας. Αυτή ξέρει να τον κρίνει, και για τα σωστά και για τα λάθη του.
Κι ίσως κάποτε αυτός ο τόπος, όταν θα χρεοκοπήσει ξανά -γιατί αυτό είναι το μόνο βέβαιο-, να τον ξαναχρειαστεί να βάλει το χέρι του στα σκ@τ@ για να τη βγάλει από τη χρεοκοπία.
Γιατί αυτό έκανε ο Τσίπρας ως πρωθυπουργός: Λερώθηκε για να βγάλει τη χώρα από τη χρεοκοπία και ύστερα, αφού την έβγαλε, ένα ολόκληρο αδηφάγο Σύστημα τον έδειχνε διαρκώς λέγοντας: «Κοιτάξτε, είναι λερωμένος».
