Την Κυριακή το βραδυ, στο θεατρο Νεος Ακαδημος, μετα το τελος της παραστασης, ο ηθοποιός Μαριος Αθανάσιου, εμφανιστηκε στη σκηνή και μας διαβασε ενα κειμενο διαμαρτυρίας, του καλλιτεχνικου κοσμου, σχετικό με την εξομοίωση των πτυχίων των δραματικων σχολων με τη δευτεροβαθμια εκπαίδευση, ζητωντας μας να τους στηριξουμε στον αγωνα τους. Την απάντηση δίνει εύστοχα ο φίλος παρακατω:
《Σαν άνθρωπος, δεν είμαι χαιρέκακος. Όμως απ την άλλη, δεν ξεχνώ....
Δεν ξεχνώ τον "καλλιτεχνικό" κόσμο, που τον καιρό των μνημονίων είχε σιωπήσει, ή σμίγανε στο " όλοι μαζί μπορούμε" του ανεκδιήγητου Σαββόπουλου ή έκαναν....πάρτι( Maravejas and friends).
Δεν ξεχνώ τον καιρό της πανδημίας , τους Δρογώσηδες , τον Μπιμπίλια, τον Μπέζο, τον Αθερίδη.
Δεν ξεχνώ την απαγγελία του συστημικού αφηγήματος, απο ηθοποιούς και ηθοποιίσκους.
Η απαγγελία όμως δεν κατάληξε σε βραβείο. Οι ηθοποιοί εξομοιώθηκαν με τους απόφοιτους λυκείου. Οι μύτες έπεσαν , η κομπορρημοσύνη και η αλαζονεία τελείωσαν.
Νόμισαν οι άφρονες, πως η υπακοή θα ανταμειβόταν.
Και συνειδητοποίησαν πως δεν ήσαν τίποτε παραπάνω απο χρήσιμοι ηλίθιοι.
Και τώρα πια είναι αργά για μεταμέλειες.》
(Απο Periklis Danopoulos)
