Επειδή πολλοί έχουν παρασυρθεί από το... αφήγημα της εξουσίας και των ΜΜΕ, για μια αθώα, ανεξάρτητη και κυρίαρχη χώρα, που δέχτηκε επίθεση, από τον δράκουλα Πούτιν, ας δούμε μαζί για ποια χώρα μιλάμε.
Θα βρείτε πολλές ομοιότητες Ελλάδας-Ουκρανίας, στο πλαίσιο της μετατροπής τους, σε αποικίες των ΗΠΑ και της ΕΕ.
Η "αθώα, κυρίαρχη χώρα", ούτε αθώα είναι, ούτε κυρίαρχη.
Φρόντισαν οι ΗΠΑ να οργανώσουν εκεί ένα φασιστικό πραξικόπημα, το 2014, που οδήγησε τελικά, στην σημερινή εμπόλεμη κατάσταση, ενώ προηγουμένως, είχαν οργανώσει την "πορτοκαλί επανάσταση" της "ανεξαρτησίας".
Δούλευαν, γι΄αυτές τις εξελίξεις, τα τελευταία 30 χρόνια.
Σήμερα η οικονομία της Ουκρανίας βρίσκεται, υπό τον πλήρη έλεγχο των ΗΠΑ.
Η μέθοδος γνωστή και σε μας.
Διορίζονται πρωθυπουργοί και αλλοδαποί διαχειριστές, σε κερδοφόρες υπηρεσίες και παραγωγικούς τομείς.
Πρώτα οδηγούν την χώρα σε χρεωκοπία, σταματώντας με διάφορες προφάσεις τις κρατικές συναλλαγές με χώρες -"εχθρούς" και μετά την εξαναγκάζουν ν΄αποδεχθεί κάθε όρο, που θα επιβάλλουν οι πιστωτές, για να την χρηματοδοτήσουν (Μνημόνια ντε!)
Έτσι, στην ενεργειακή εταιρία της Ουκρανίας "Μπουρίσμα" εγκαταστάθηκε ο γιός του ΜπάΙντεν, Χάντερ, που χωρίς να κάνει τίποτα εισέπραξε 3 εκατομμύρια δολ.
Ενα άλλο λαμόγιο, ο Βόϊτσεκ Μπαλτσούν, Πολωνός, που δεν είχε ούτε ιδέα, από Ουκρανικά, διορίστηκε επικεφαλής στους Ουκρανικούς σιδηροδρόμους (Ukrzaliznytsia). Επί ενάμιση χρόνο μπλέχθηκε σε δεκάδες υποθέσεις διαφθοράς και την κοπάνησε πίσω στην Πολωνία.
Έχουν και έμμεσους μηχανισμούς. Το 2013 σταμάτησε το εμπόριο με την Ρωσία, λόγω "Ρωσοφοβίας" Το νόμισμα έπεσε στα Τάρταρα, αλλά ο προϋπολογισμός έπρεπε να εκπληρωθεί. Πώς;; Με δάνεια.
Και νάσου το ΔΝΤ να χρηματοδοτεί, τα τελευταία 8 χρόνια, με 16,5 δις δολ. την χώρα. Νάσου και η Παγκόσμια Τράπεζα να δίνει άλλα 10 δις. Με όρους! (Μνημόνια).
Ταυτόχρονα με την Δανειακή Σύμβαση υπογράφεται και ένας σωρός δεσμεύσεις της χώρας, για "μεταρρυθμίσεις στην οικονομία και στην πολιτική". Ξηλώνονται εργασιακά και ανθρώπινα δικαιώματα, μειώνονται οι κοινωνικές δαπάνες και επιβάλλεται η νομιμοποίηση των γάμων των ομοφυλοφίλων και οι παρελάσεις "υπερηφάνειας" τους. Κατοχυρώνεται και το ξεπούλημα των κερδοφόρων τομέων της οικονομίας και επιβάλλεται η εξαγορά αρόσιμης γης, από ξένους "επενδυτές", για να δοθούν σε δόσεις τα δάνεια.
Όμως, στην Ουκρανία, η τελευταία ελπίδα κυριαρχίας της ήταν το μορατόρουμ, για την καλλιεργήσιμη γη, που είχε δοθεί, σε 7 εκατομμύρια αγρότες της, μετά την ιδιωτικοποίηση της, στην δεκαετία του 1990. Μιλάμε, για 32 εκατομμύρια εκτάρια(κάθε εκτάριο είναι ίσο με 2 γήπεδα ποδοσφαίρου) και για μία σπάνια σύνθεση του χώματος("μαύρη γη"), που αποδίδει πολύ πλούσιες σοδειές και που η Ουκρανία κατέχει το 10% αυτής της ποιότητας χώματος στον πλανήτη.
Εκεί, λοιπόν εφευρέθηκε η μίσθωση της γης, από ξένους, για 50 χρόνια με νόμο που το επέτρεπε.
Στις 31 Μαρτίου του 2020, όμως (προσέξτε την ημερομηνία που άρχισαν οι παγκόσμιες υστερίες και οι καραντίνες του κωρονοϊού) έπεσαν και οι τελευταίες μάσκες του καθεστώτος. Ψηφίστηκε η "αγροτική μεταρρύθμιση", που δίνει το δικαίωμα εξαγοράς γης και σε αλλοδαπούς, για ένα "μικρό διάστημα", μέχρι το τέλος του 2024.
Τις εκτάσεις της "μαύρης γης" θα τις αγοράζουν(όχι περισσότερο από 100 εκτάρια, αλλά στο μέλλον, μέχρι 10.000 εκτάρια) και θα τις εκμεταλλεύονται μόνο Ουκρανοί πολίτες.
Και τι εμποδίζει τον Γκέιτζ να βρει 100 πάμφτωχους Ουκρανούς πολίτες να τους δώσει τα λεφτά εξαγοράς και στην συνέχεια να ενοικιάσει την γη, έναντι ενός μικρού ποσού, για 50 χρόνια;; Εεεεεε;;;
Ο νόμος τέθηκε σε ισχύ, τον Ιούλιο του 2021. Και αμέσως άρχισαν τα θαύματα. 17 εκατομμύρια εκτάρια εξαγοράστηκαν, συνολικά, από Αμερικανικές εταιρίες. Τα 1,7 εκατομμύρια εξαγοράστηκαν από την επίσης Αμερικανική Μονσάντο, που από το 2018 δραστηριοποιείται στην περιοχή του Ζιτομίρ, παράγοντας γενετικά τροποποιημένους σπόρους σιταριού και καλαμποκιού, "για ν΄αντέχουν στην ξηρασία και στον παγετό, καταστρέφοντας και την γη και τους αγρότες.
Έτσι, η Ουκρανία έγινε μια ωραιότατη αποικιακή γκρίζα ζώνη, για παγκόσμια σκάνδαλα, όσο η μίζα κυριαρχούσε και το ΔΝΤ διέταζε.
Τουλάχιστον εκείνο το μέρος της, που ακόμα δεν έχει απελευθερωθεί.
