Έφυγε από την ζωή, η πάλαι ποτέ σιδηρά κυρία της Βορείου Ελλάδας, Κατερίνα Βελλίδη, πρώην ιδιοκτήτρια των ιστορικών εφημερίδεων «Μακεδονία» και «Θεσσαλόνικη». Κόρη του Ιωάννη Βελίδη, προσωπικού φίλου του Κωνσταντίνου Καραμανλή, η ίδια βρέθηκε πόλλες φορές στο στόχαστρο της κριτικής καθώς στα χέρια της κατέρρευσε -στα τέλη της δεκαετίας του 90- ο μεγαλύτερος εκδοτικός όμιλος της Βόρειας Ελλάδας. Οι Θεσσαλονικείς ακόμα θυμούνται την έντονη κοσμική ζωή της, τις δεξιώσεις στο κότερο της, τις βεγγέρες και τις βόλτες με την Rolls Royce. Η Κατερίνα Βελλίδη έχει συνδεθεί με τις χρυσές και λαμπερές δεκατίες των '70ς και '80ς της Θεσσαλονίκης.
Αποφοίτησε από τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου της Γενεύης και από το Τμήμα Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου της Σορβόνης. Κρυφά από τους γονείς της, παντρεύτηκε τον Έλληνα διπλωματικό υπάλληλο στην Ελβετία Σταμάτη Γεωργίου, με τον οποίο απέκτησαν μία κόρη.
Την κατηγόρησαν ότι η χλιδάτη ζωή της οδήγησε το 1996 σε κατάρρευση τον Δημοσιογραφικό Οργανισμό Βορείου Ελλάδος και την κορωνίδα του, την εφημερίδα «Μακεδονία», που από τότε ουσιαστικά δεν ανέκαμψε κυκλοφοριακά. Η απώλεια της ιστορικής εφημερίδας που το 1911 είχε ιδρύσει ο παππούς της Κωνσταντίνος Βελλίδης ήταν ένα μεγάλο πλήγμα για την ίδια, όπως και αυτά που ακολούθησαν και την είχαν οδηγήσει να «αυτοεξοριστεί» τα τελευταία χρόνια σε ένα διαμέρισμα στη Νέα Σμύρνη.
Τα χρυσά κουτάλια
«Εγραψαν χιλιάδες κακοήθειες που δεν σκέφτηκα, ούτε βέβαια έκανα σε όλη μου τη ζωή. Γράφτηκε πως έτρωγα με χρυσά κουτάλια και έκανα μπάνιο σε χρυσές μπανιέρες. Προέρχομαι από μια οικογένεια που μου έδωσε τόσα ώστε να μην έχω την τρέλα με χρήματα και χλιδή να αποδείξω πως είμαι κάποια. Εζησα πολύ ωραία και δεν είχα κανέναν λόγο να πεταχτώ στο Παρίσι για καφέ. Σαφώς και όταν πήγαινα στο εξωτερικό έμενα σε πολυτελή ξενοδοχεία, αλλά είχα και την προσωπική μου περιουσία, για την οποία πλήρωσα φόρους όταν την κληρονόμησα, και βέβαια μπορούσα να τη χρησιμοποιήσω όπως ήθελα».
«Εχω μετανιώσει για λάθη που έκανα και κινήσεις που δεν έκανα. Το γεγονός πως δεν υπήρξα σκληρή και άτεγκτη έδωσε το δικαίωμα να φανώ βλαξ», είχε δηλώσει σε συνέντευξή της στο «protothema.gr» -προ δεκαετίας όταν προσπάθησε ανεπιτυχώς να επιστρέψει στον χώρο των εκδόσεων με ένα free prees έντυπο, την «Αληθεια της Μακεδονίας».
Πριν από σχεδόν 25 χρόνια, τα συσσωρευμένα χρέη του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Βορείου Ελλάδος οδήγησαν στην κατάρρευση των εφημερίδων «Μακεδονία» και «Θεσσαλονίκη» και την έως τότε εκδότριά τους στο στόχαστρο εχθρών, αλλά και έως τότε «φίλων» όπως νόμιζε η ίδια. Το αίτημά της για δάνειο από την Εθνική Τράπεζα δεν ικανοποιήθηκε, με αποτέλεσμα να ακολουθήσουν τα προβλήματα ρευστότητας, το απλήρωτο προσωπικό, οι κατασχέσεις και τέλος η κατάρρευση.
«Ολα έγιναν βάσει σχεδίου με στόχο τη “Μακεδονία” και εμένα», υποστήριζε σε συνέντευξή της που είχε δώσει, κατονομάζοντας ευθέως πρώην πολιτικούς, αλλά και παράγοντες της Θεσσαλονίκης. «Υπήρχε ένα σχέδιο εξόντωσής μου, που ξεκινούσε από πολύ ψηλά. Εγιναν κάποιες κινήσεις για να λάβω το δάνειο από την Εθνική Τράπεζα ώστε να καλύψω τις υποχρεώσεις μου. Ως εγγύηση έδωσα όλα τα προσωπικά μου περιουσιακά στοιχεία. Δυστυχώς στη συνέχεια και μετά τον θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου, η διάδοχη κατάσταση ήταν ιδιαίτερα εχθρική απέναντί μου. Η Εθνική Τράπεζα τελικά δεν ενέκρινε το δάνειο, με αποτέλεσμα να ακολουθήσει η κατάρρευση. Από την κλίκα αυτή, που προσπάθησε να με εξοντώσει τότε, σήμερα κάποιοι είναι στη φυλακή. Αν έπαιρνα εκείνο το δάνειο, σίγουρα οι εξελίξεις θα ήταν διαφορετικές», δήλωνε τότε η Κατερίνα Βελλίδη.
Τα χρόνια που ακολούθησαν την κατάρρευση του συγκροτήματος Βελλίδη δεν ήταν και τα καλύτερα για την πάλαι ποτέ σιδηρά κυρία του Τύπου στη Βόρεια Ελλάδα. Τα όσα γράφτηκαν και ειπώθηκαν στη συνέχεια, πολλά με ευθείες βολές χτυπώντας τη κάτω από τη ζώνη, την έκαναν να αφήσει πίσω της τη Θεσσαλονίκη και να εγκατασταθεί μόνιμα στην Αθήνα, μαζί με την κόρη της, και να κλειστεί στον εαυτό της, έχοντας σχέσεις με λίγους και καλούς φίλους, ανάμεσά τους και το ζεύγος Βαρδή και Μαριάννας Βαρδινογιάννη. «Δεν ήταν εύκολα αυτά τα χρόνια για μένα. Ηταν δύσκολα και ψυχοφθόρα λόγω της λασπολογίας που ακολούθησε την κατάρρευση. Αν και πεσμένη συνέχισαν να με χτυπούν αλύπητα με στόχο να με εξοντώσουν», είχε δηλώσει.
Για την κατάρρευση του ιστορικού συγκροτήματος, η Κατερίνα Βελλίδη επέρριπτε ευθύνες και στο προσωπικό των εφημερίδων που διηύθυνε. «Με κατηγόρησαν πως είμαι κακή διαχειρίστρια. Να το δεχτώ. Οι άλλοι που ήρθαν στη συνέχεια γιατί έφτασαν το χρέος επτά φορές πάνω; Ποιος ήταν πιο κακός διαχειριστής; Επιχείρησαν να μου αποδώσουν ευθύνες για τις οποίες δεν έχω σχέση. Τους πρότεινα να πληρώσουν το προσωπικό και τις υποχρεώσεις, να πάρουν την εφημερίδα για πέντε χρόνια και να έχω απλώς τις δημόσιες σχέσεις της. Φτάσαμε να πούμε όλοι “ναι”, αλλά το σχέδιο ναυάγησε εκ των έσω» επεσήμανε. Αναγνώριζε ωστόσο πως οι εργαζόμενοι είχαν κάθε δίκιο να διεκδικούν τα δεδουλευμένα τους, για τα οποία υπήρξαν στη συνέχεια πολλά δικαστήρια.
«Μια ματιά, δύο κόσμοι»
Με τίτλο «Ηταν βαρύς ο χειμώνας που γεννήθηκα», το 2010 η κυρία Βελλίδη εξέδωσε την αυτοβιογραφία της. Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου εξιστορεί σημαντικές στιγμές της ζωής της στη σκιά του πατέρα της Ιωάννη Βελλίδη, αλλά και σημαντικών προσωπικοτήτων από τον πολιτικό, οικονομικό και καλλιτεχνικό χώρο, που αυτός αλλά και η ίδια συναναστρέφονταν, για τον επεισοδιακό της γάμο με τον Σταμάτη Γεωργίου, τον οποίο ουδέποτε ενέκριναν οι γονείς της, ενώ παρουσιάζει τη δική της εκδοχή για τα όσα οδήγησαν στην κατάρρευση του ιστορικού συγκροτήματος. Οπως είχε δηλώσει, ο βασικός λόγος που την οδήγησε να γράψει το βιβλίο αυτό ήταν η πικρία για όσα ακούστηκαν όλα τα προηγούμενα χρόνια. «Περίμενα να περάσει ο αναγκαίος χρόνος. Το θεωρούσα υποχρέωσή μου προκειμένου να ακουστεί και η δική μου φωνή».
Για την κατάρρευση του ιστορικού συγκροτήματος, η Κατερίνα Βελλίδη επέρριπτε ευθύνες και στο προσωπικό των εφημερίδων που διηύθυνε. «Με κατηγόρησαν πως είμαι κακή διαχειρίστρια. Να το δεχτώ. Οι άλλοι που ήρθαν στη συνέχεια γιατί έφτασαν το χρέος επτά φορές πάνω; Ποιος ήταν πιο κακός διαχειριστής; Επιχείρησαν να μου αποδώσουν ευθύνες για τις οποίες δεν έχω σχέση. Τους πρότεινα να πληρώσουν το προσωπικό και τις υποχρεώσεις, να πάρουν την εφημερίδα για πέντε χρόνια και να έχω απλώς τις δημόσιες σχέσεις της. Φτάσαμε να πούμε όλοι “ναι”, αλλά το σχέδιο ναυάγησε εκ των έσω» επεσήμανε. Αναγνώριζε ωστόσο πως οι εργαζόμενοι είχαν κάθε δίκιο να διεκδικούν τα δεδουλευμένα τους, για τα οποία υπήρξαν στη συνέχεια πολλά δικαστήρια.
«Μια ματιά, δύο κόσμοι»
Με τίτλο «Ηταν βαρύς ο χειμώνας που γεννήθηκα», το 2010 η κυρία Βελλίδη εξέδωσε την αυτοβιογραφία της. Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου εξιστορεί σημαντικές στιγμές της ζωής της στη σκιά του πατέρα της Ιωάννη Βελλίδη, αλλά και σημαντικών προσωπικοτήτων από τον πολιτικό, οικονομικό και καλλιτεχνικό χώρο, που αυτός αλλά και η ίδια συναναστρέφονταν, για τον επεισοδιακό της γάμο με τον Σταμάτη Γεωργίου, τον οποίο ουδέποτε ενέκριναν οι γονείς της, ενώ παρουσιάζει τη δική της εκδοχή για τα όσα οδήγησαν στην κατάρρευση του ιστορικού συγκροτήματος. Οπως είχε δηλώσει, ο βασικός λόγος που την οδήγησε να γράψει το βιβλίο αυτό ήταν η πικρία για όσα ακούστηκαν όλα τα προηγούμενα χρόνια. «Περίμενα να περάσει ο αναγκαίος χρόνος. Το θεωρούσα υποχρέωσή μου προκειμένου να ακουστεί και η δική μου φωνή».
