«Η Αθήνα προσπαθεί να δικαιολογήσει την απόφασή της να ενταχθεί στο αντιρωσικό μέτωπο. Ο Μητσοτάκης έδωσε ένα περίεργο σύνολο ιστορικών αναλογιών.
«Στην πραγματικότητα, μεταξύ άλλων, μιλάμε για άλλη μια προσπάθεια της Αθήνας να δικαιολογήσει τη βαθιά λανθασμένη απόφασή της να ενταχθεί ενεργά στο δυτικό αντιρωσικό μέτωπο, μεταξύ των πρώτων που έστειλαν όπλα στο Κίεβο, με τη βοήθεια των οποίων οι ένοπλες δυνάμεις της Ουκρανίας βομβαρδίζουν καθημερινά τον άμαχο πληθυσμό του Ντονμπάς, σκοτώνει ανθρώπους στο Ντόνιετσκ, στο Ρουμπίζνε, στην Αβντιέβκα και σε άλλους οικισμούς.
Αποκλείεται μια εναλλακτική άποψη ή απλώς η πιθανότητα να παρουσιαστεί κάτι σαν αντίθεση, γιατί τα ρωσικά ΜΜΕ αποκλείονται από τον ελληνικό χώρο ενημέρωσης και γύρω από αυτό το γεγονός λειτουργούν ως ένα είδος κωδικού πρόσβασης για την πίστη της Αθήνας στους κανόνες και τις κατευθυντήριες γραμμές ΗΠΑ-ΝΑΤΟ.
Οι αναδυόμενες νέες προκλήσεις δεν μένουν χωρίς επαρκείς απαντήσεις από τη ρωσική πλευρά», κατέληξε η εκπρόσωπος του ρωσικού ΥΠΕΞ και αυτό μόνο ως «μαύρα μαντάτα» μπορεί να εκληφθεί.
Γιατί; Το θέμα πλέον «είναι προσωπικό» μεταξύ Β.Πούτιν και Κ.Μητσοτάκη. Όπως είχε αποκαλύψει το defencenet.ru.
«Βέβαια, μπορεί να ήταν ένα κλάσμα τα ελληνικά όπλα σε σχέση με αυτά που έδωσαν οι χώρες του ΝΑΤΟ στο καθεστώς Ζελένσκι του Κιέβου αλλά όπως σημείωνε πηγή του Κρεμλίνου “ο Μητσοτάκης και οι επιχειρηματικοί του φίλοι χρωστούν πολλά στη Ρωσία και μας πρόδωσαν. Θα υπάρξει απάντηση”.
Τα αισθήματα του Β.Πούτιν κατά του Κ.Μητσοτάκη ξεπερνούν κατά πολύ τα «συνήθη» συναισθήματα του Ρώσου προέδρου για τους Έλληνες ηγέτες.
Αν, αναφέρουν πηγές της Μόσχας στο defencenet.ru, ο Β.Πούτιν θεωρούσε τον Γ.Α.Παπανδρέου «ανόητο», τον Α.Σαμαρά «εξαρτημένο» και «άοσμο» και τον Α.Τσίπρα «συμπαθή αλλά άτολμο», με τον Κ.Μητσοτάκη έχει οργιστεί πραγματικά».
Το θέμα είναι τι θα συμβεί στην Ελλάδα, δια μέσου του Κ.Μητσοτάκη…
Και όπως σημειώναμε: «Το πως η κυβέρνηση Μητσοτάκη κατάφερε να κάνει την Ρωσία εχθρό της Ελλάδας και να κάνει συμμάχους τη Ρωσία με την Τουρκία και ταυτόχρονα οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ να θεωρούν πολύτιμο σύμμαχο την Άγκυρα είναι κάτι που θα διδάσκεται στο μέλλον στο μάθημα της πολιτικής ιστορίας».