Εμείς θυμούμαστε!
Το σιωνιστικό ναζιστικό κατοχικό καθεστώς απαρτχάιντ στην Παλαιστίνη, το επονομαζόμενο Ισραήλ, από την παράνομη ίδρυση του το 1948 έχει παραβιάσει περισσότερα από 73 ψηφίσματα του ΟΗΕ, είναι ένοχο για εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας για 74 χρόνια, ωστόσο όλοι εσείς ποτέ δεν σηκώσατε το δάχτυλο για την Εθνοκάθαρση, τη Γενοκτονία που πραγματοποιούν οι σιωνιστές εναντίον των Παλαιστινίων εδώ και σχεδόν έναν αιώνα. Στην Ελλάδα, όλοι εσείς εξαφανίσατε το 1,3 εκατομμύρια ευρώ του τηλεμαραθωνείου για τα Παιδιά της Γάζας το 2009, αλλά πουλήσατε Παλαιστινιακή αλληλεγγύη για να γίνεται βολευτές κι υπουργοί στην πρώτη κυβέρνηση της Νατοϊκής αριστεράς στην πατρίδα μας! Τώρα ανακαλύψατε τον Ρωσικό ιμπεριαλισμό για να κρύψετε τη βρώμα σας... Υποκριτές!
30 Μάρτη - Ημέρα της Παλαιστινιακής Γης... (earth day for Palestine)!
Στις 30 Μάρτη 1976, χιλιάδες Παλαιστίνιοι κατέβηκαν στους δρόμους της κατεχόμενη από το σιωνιστικό καθεστώς απαρτχάιντ και συμμετείχαν σε Γενική Απεργία, για να διαμαρτυρηθούν κατά της απόφασης του ναζιστικού κατοχικού καθεστώτος Ισραήλ να απαλλοτριώσει περίπου 2.000 εκτάρια παλαιστινιακής γης. Εξοργισμένοι και άοπλοι. Αλλά η ισραηλινή αστυνομία παρενέβη με όπλα, δολοφονώντας 6 Παλαιστίνιους: Kheir Mohammad Salim Yasin, Khadija Qasem Shawahneh, Raja Hussein Abu Rayya, Khader Eid Mahmoud Khalaila, Muhsin Hasan Said Taha και Ra'fat Ali Az-Zheiri.
Ο αγώνας των Παλαιστινίων πραγματοποιήθηκε ως επί το πλείστον σε έξι χωριά στη Γαλιλαία, στα οποία επιβλήθηκε απαγόρευση κυκλοφορίας: Sakhnin, Arraba, Deir Hanna, Tur'an, Tamra και Kabul. Ήταν η πρώτη μεγάλη Παλαιστινιακή διαδήλωση στο Ισραήλ με εκατοντάδες βαριά τραυματισμένους -μαζί κι η δολοφονία των 6-, μετά το 1948 και το διωγμό από τη γη τους 700.000 Παλαιστινίων.
Από τότε αποφασίστηκε ότι η 30η Μάρτη θα γίνει «Ημέρα της Γης - Yom al Ard», μια ημέρα ιδιαίτερης σημασίας στο παλαιστινιακό πολιτικό ημερολόγιο και αφήγηση, όπου όλοι οι Παλαιστίνιοι, εντός και εκτός της Παλαιστίνης, θυμούνται τη σφαγή, τιμούν τα θύματα και καλούν σε Αντίσταση εναντίον της αποικιακής κατοχής και της κλοπής της γης, φυτεύοντας μικρά ελαιόδεντρα.
Στην Ελλάδα της "νέας εποχής" το σύνολο του εγχώριου πολιτικού συστήματος έχει τεθεί πλέον στην υπηρεσία του σιωνιστικού καθεστώτος κι όλοι έπαθαν μια μετάλλαξη, μια "πολιτική αμνησία" δουλικής υποταγής.
Σήμερα δεν υπάρχει άλλος δρόμος: Θα επιστρέψουμε... οι κάνες των όπλων θα φέρουν τη δικαιοσύνη!
* Μας λείπεις Abu Ammar (ابو عمّار)... Δεν ξεχνάμε!
[Βλέπε σε: «Η μνήμη όπου και να την αγγίξεις πονεί»! Όταν η Ελλάδα είχε Έλληνα πρωθυπουργό]
αλλά αν μια μέρα στην πείνα με υποχρεώσουν, θα τραφώ με τις σάρκες του κατακτητή μου.
Προσέξτε!
Την πείνα και την οργή μου!»
Κάποιοι είναι νεκροί, κάποιοι είναι ζωντανοί,
Είναι ένα πάθος στην καρδιά μου.
Είναι μια περήφανη μελωδία στα χείλη μου.
Ξένα πρόσωπα στην κλεμμένη Γη μου,
πουλάνε τη σοδειά μου, καταλαμβάνουν το σπίτι μου.
Όμως εγώ γνωρίζω το δρόμο μου,
ο λαός μου θα επιστρέψει στο σπίτι των παππούδων του,
ο λαός μου θα επιστρέψει στη ζεστασιά της κούνιας του.
Η Παλαιστίνη είναι το σπίτι μου κι ο δρόμος για τη νίκη μου.
(μετάφραση του σχολιαστή)
