Καταγγελία γιατρού - 5 ασθενείς σε κοινή θέα, πάνω σε ράντζα στοιβαγμένα το ένα δίπλα στο άλλο, συν δυο συνοδοί για τους μη αυτοεξυπηρετούμενους..
Νέα καταγγελία για τις συνθήκες που επικρατούν Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Αττικόν βλέπει το φως της δημοσιότητας.
Το γεμάτο ράντζα πρώην σαλόνι του και οι ασθενείς που βρίσκονται σε κοινή θέα μαρτυρούν, ότι αυτή η κατάσταση δεν αξίζει για κανέναν άνθρωπο αλλά ούτε για κανέναν εργαζόμενο.
«Φτάσαμε να ντρεπόμαστε εμείς που δουλεύουμε εκεί. Όχι για εμάς ή για τον τρόπο με τον οποίο κάνουμε τη δουλειά μας, αλλά για την τελικά παρεχόμενη ποιότητα φροντίδας υγείας που φτάνει στον ασθενή» γράφει χαρακτηριστικά γιατρός του νοσοκομείου.
Όπως περιγράφει σε ανάρτησή της στο Facebook η Δήμητρα Πέτρου, «σήμερα στο Αττικό Νοσοκομείο κατά τη διάρκεια των πρωινών αιμοληψιών ακούστηκε μία συνάδελφος να λέει "ντρέπομαι που δουλεύω σε αυτό το νοσοκομείο". "Κι εγώ" είπε ο διπλανός μου».
«Πηγαίνοντας στο θάλαμο νοσηλείας του δικού μου ασθενούς πέρασα από το πρώην σαλόνι ανάπαυσης ασθενών και συνόδων. Είναι ο χώρος της φωτογραφίας» αναφέρει η γιατρός και παραθέτει την φωτογραφία.
«Φτάσαμε να ντρεπόμαστε εμείς που δουλεύουμε εκεί. Όχι για εμάς ή για τον τρόπο με τον οποίο κάνουμε τη δουλειά μας, αλλά για την τελικά παρεχόμενη ποιότητα φροντίδας υγείας που φτάνει στον ασθενή» γράφει χαρακτηριστικά γιατρός του νοσοκομείου.
Όπως περιγράφει σε ανάρτησή της στο Facebook η Δήμητρα Πέτρου, «σήμερα στο Αττικό Νοσοκομείο κατά τη διάρκεια των πρωινών αιμοληψιών ακούστηκε μία συνάδελφος να λέει "ντρέπομαι που δουλεύω σε αυτό το νοσοκομείο". "Κι εγώ" είπε ο διπλανός μου».
«Πηγαίνοντας στο θάλαμο νοσηλείας του δικού μου ασθενούς πέρασα από το πρώην σαλόνι ανάπαυσης ασθενών και συνόδων. Είναι ο χώρος της φωτογραφίας» αναφέρει η γιατρός και παραθέτει την φωτογραφία.
«5 ασθενείς έκθετοι σε όλους μας πάνω σε ράντζα στοιβαγμένα το ένα δίπλα στο άλλο, συν 2 συνοδοί για τους μη αυτοεξυπηρετούμενους.
Γιατί προφανώς δεν φτάνουν ούτε οι νοσηλευτές, ούτε οι γιατροί, ούτε οι κλίνες σε αυτό το νοσοκομείο» υπογραμμίζει και συμπληρώνει ότι «οι συνθήκες νοσηλείας στο Αττικό Νοσοκομείο είναι ως επί το πλείστον δύσκολες λόγω όλων των παραπάνω, αλλά δεν αξίζει σε κανέναν άνθρωπο η σημερινή κατάσταση.
Και φτάσαμε να ντρεπόμαστε εμείς που δουλεύουμε εκεί. Όχι για εμάς ή για τον τρόπο με τον οποίο κάνουμε τη δουλειά μας, αλλά για την τελικά παρεχόμενη ποιότητα φροντίδας υγείας που φτάνει στον ασθενή».
Γιατί προφανώς δεν φτάνουν ούτε οι νοσηλευτές, ούτε οι γιατροί, ούτε οι κλίνες σε αυτό το νοσοκομείο» υπογραμμίζει και συμπληρώνει ότι «οι συνθήκες νοσηλείας στο Αττικό Νοσοκομείο είναι ως επί το πλείστον δύσκολες λόγω όλων των παραπάνω, αλλά δεν αξίζει σε κανέναν άνθρωπο η σημερινή κατάσταση.
Και φτάσαμε να ντρεπόμαστε εμείς που δουλεύουμε εκεί. Όχι για εμάς ή για τον τρόπο με τον οποίο κάνουμε τη δουλειά μας, αλλά για την τελικά παρεχόμενη ποιότητα φροντίδας υγείας που φτάνει στον ασθενή».
Η γιατρός καταληκτικά κάνει έκκληση για να δοθεί μία λύση επισημαίνοντας όμως ότι για να συμβεί αυτό οι ιθύνοντες πρέπει να πάψουν να «εθελοτυφλούν και να αναγνωρίσουν ότι υπάρχει πρόβλημα.»
