«Η Λατρεία των Μάγων», έργο του Λεονάρντο Ντα Βίντσι,
ελαιογραφία σε...
Σήμερα διατηρείται στην Πινακοθήκη Uffizi στη Φλωρεντία.
Δυστυχώς έμεινε ημιτελής και συνεπώς είναι μονόχρωμη.
Μια μέρα, ίσως στην επόμενη ή επόμενες γενιές, θα δούμε αυτή την περίοδο ως έναν ξεπερασμένο εφιάλτη, μια περίοδο συλλογικής τρέλας που επιφυλάσσει μερικές φορές η ιστορία, όπως στη διάρκεια του ναζισμού και φασισμού που όλοι νόμιζαν πως τελείωσε μετά τη συντριβή του από τον Κόκκινο Στρατό.
Αλλά περιμένοντας εκείνη τη στιγμή, αν έρθει ποτέ, ένα πράγμα, την παραμονή των πιο θλιβερών Χριστουγέννων, πρέπει να ειπωθεί.
Ενώ σ' αυτά τα θλιβερά Χριστούγεννα έχουν καταστραφεί πολλές ψευδαισθήσεις από τη μια πλευρά, έχει επίσης ανοίξει και μια απροσδόκητη Ανθρώπινη διάσταση από την άλλη.
Αποκαλύφθηκε περίτρανα, πρωτίστως για το πολιτικό σύστημα στις αστικές δημοκρατίες -συμπεριλαμβανομένων και των κομμάτων που συντηρούσαν ψευδαισθήσεις ταξικής πάλης στις λαϊκές μάζες, για "αριστερές" πολιτικές με βάση τον Άνθρωπο-, είναι μια αυταπάτη κι αποτελούν τα εργαλεία εξαπάτησης των λαών και των εργαζομένων. Το Δικαίωμα στην Εργασία, η καθημερινότητα, ή έκφραση ιδεών... μόνον στη διάρκεια του ναζισμού και σήμερα ήταν στην προϋπόθεση κατοχής ενός "πιστοποιητικού" από το καθεστώς.
Όμως, ανακαλύψαμε ιδεολογικά εγκάρσιες συγγένειες και Αλληλεγγύη, καταφέραμε να βρούμε παρηγοριά στα λόγια και τις πράξεις Ανθρώπων που ήταν άγνωστοι μέχρι πρόσφατα, με τους οποίους έχει δημιουργηθεί μια ανθρώπινη σχέση βασισμένη στην πρωταρχική αίσθηση Ελευθερίας, σεβασμού προς τον Άνθρωπο κι εμπιστοσύνης στην Ιπποκράτεια Ιατρική, τους επιστήμονες που δεν έχουν υπαλληλική σχέση με τις πολυεθνικές Big Pharma και το στυγνό απάνθρωπο καθεστώς.
Αυτή η σύνδεση είναι «προπολιτική», ή ίσως καλύτερα, είναι αρχικά πολιτική με την πρωτόγονη έννοια του όρου: Η ανθρώπινη εμπιστοσύνη στην ικανότητα συνεργασίας... η εμπιστοσύνη στον ΑΝΘΡΩΠΟ.
Η οριστική εγκατάλειψη των πολιτικών κατατάξεων του παρελθόντος, αρχής γενομένης από τη «δεξιά» και την «αριστερά» -υποταγμένες οριστικά στα συμφέροντα του υπερεθνικού κεφαλαίου-, μια εγκατάλειψη που έχει ωριμάσει εδώ και καιρό, έχει λάβει την οριστική καθαγίαση της.
Ο κόσμος που μας περιμένει μετά από αυτήν την καμπή της ιστορίας είναι ένας κόσμος που πρέπει να οικοδομηθεί εκ νέου, να ξαναχτιστεί πολιτικά από την αρχή, γιατί δεν έχει απομείνει πέτρα προς πέτρα, ούτε ένα χαλίκι από τον παλιό κόσμο (αν και πολλοί δεν το έχουν συνειδητοποιήσει ακόμη).
Μετά από δύο χρόνια περάσαμε από το "ας ελπίσουμε ότι τα μέτρα του πολιτικού συστήματος θα μας σώσουν από τον 'αόρατο εχθρό'!", στο να "ελπίζουμε ότι ο 'αόρατος εχθρός' θα μας σώσει από το σάπιο πολιτικό σύστημα!"
Καλά Χριστούγεννα... όσο γίνεται... Χωρίς ελπίδα, αλλά και χωρίς φόβο για τη μεγάλη ταξική σύγκρουση που είναι αναπόφευκτη γιατί είναι ζήτημα Ηθικής, Ανθρωπισμού κι Αξιοπρέπειας. Για να μπορούμε να κοιτάμε τα παιδιά μας, τους Ανθρώπους στα μάτια!
«Το ταξικό μίσος πρέπει να αποκατασταθεί.
Οι ισχυροί μισούν τους προλετάριους, οι προλετάριοι πρέπει να κάνουν το ίδιο»
Edoardo Sanguineti
«Αγαπητή μαμά, να τα πέμπτα Χριστούγεννα που περνάω με στέρηση της ελευθερίας και τα τέταρτα στη φυλακή.
Πραγματικά, η κατάσταση της καταναγκαστικής εργασίας στην οποία πέρασα τα Χριστούγεννα του '26 στην Ούστικα ήταν ένα είδος παραδείσου προσωπικής ελευθερίας σε σύγκριση με την κατάσταση του φυλακισμένου.
Αλλά μη νομίζεις ότι η ηρεμία μου έχει χαθεί. Έχω γεράσει τέσσερα χρόνια, έχω πολλά άσπρα μαλλιά, έχω χάσει τα δόντια μου, δεν γελάω πια δυνατά όπως παλιά, αλλά νομίζω ότι έχω γίνει πιο σοφός και έχω εμπλουτίσει την εμπειρία μου με τους ανθρώπους και τα πράγματα.
Εξάλλου, δεν έχω χάσει το κέφι για ζωή. Άρα δεν γέρασα, δε νομίζεις;
Γερνάμε όταν αρχίζουμε να φοβόμαστε τον θάνατο και όταν λυπόμαστε που βλέπουμε τους άλλους να κάνουν αυτό που εμείς δεν μπορούμε πλέον να κάνουμε. Υπό αυτή την έννοια, είμαι σίγουρος ότι δεν έχεις γεράσει παρά την ηλικία σου. Είμαι σίγουρος ότι είσαι αποφασισμένη να ζήσεις για πολύ καιρό, για να μπορέσεις να μας δεις όλους μαζί και να μπορέσεις να γνωρίσεις όλα σου τα εγγόνια. Ζήσε όσο θέλεις να ζήσεις, αρκεί να νιώσεις τη γεύση της ζωής και ακόμα αν θέλεις να πετύχεις κάποιο σκοπό, ν' αντιστέκεσαι σε όλες τις παθήσεις και σε όλες τις ασθένειες»
Αντόνιο Γκράμσι
Σχετικό: Antonio Gramsci... ο εφιάλτης που τρομοκρατεί την υποταγμένη Νατοϊκή "αριστερά"!
Υ.Γ. Για τη χυδαία αλητεία των Μόσιαλων και των δήθεν αγανακτισμένων ιεραρχών της υποταγμένης στο χρήμα εκκλησίας που δήθεν ενοχλείται από τους Μόσιαλους, αλλά ουδόλως ως "χριστιανοί" με τη χρήση κυττάρων εμβρύων στα χρυσοφόρα €μVόλια των πολυεθνικών... το νέο ναζισμό εναντίον και της γέννησης του Θεανθρώπου... θα επανέλθουμε και ως αγνωστικιστές κι άθεοι...
