Μακροβούτια που σφυρίχτηκαν πέναλτι, ανύπαρκτα οφσάιντ, φάουλ σκέτες εφευρέσεις. Δεν είναι ψέμα ότι οι ποδοσφαιρόφιλοι στη χώρα μας έχουν γίνει μάρτυρες ουκ ολίγων κακών διαιτησιών.
Επειδή όμως είναι σχεδόν πάντα έτοιμοι να στάξουν δηλητήριο για τις παθογένειες του πολύκλαυτου ελληνικού αθλητισμού, επειδή η δαιμονοποίηση των καθ’ ημάς δεν ωφελεί, ιδού το μεγαλύτερο διαιτητικό σκάνδαλο σε βάρος ελληνικής ομάδας σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Δυστυχώς, ο κλήρος έλαχε στον Ολυμπιακό.
Με τους Πειραιώτες να έχουν τον αείμνηστο Νίκο Γουλανδρή στον προεδρικό θώκο, ο οποίος δαπανούσε πακτωλό χρημάτων, και την καθοδήγηση του Λάκη Πετρόπουλου, συγκρότησαν πιθανότατα την καλύτερη ομάδα της ιστορίας του. Τα 102 γκολ ενεργητικό της σεζόν 1973-74, τα 13 γκολ παθητικό της σεζόν 1972-73 και η νίκη με σκορ 11-0 επί του Φωστήρα τον Μάρτιο του 1974 επιβεβαιώνουν τον παραπάνω ισχυρισμό. Χαρακτηριστικό της παντοδυναμίας του ήταν ότι από τον Σεπτέμβριο του 1972 μέχρι τον Μάρτιο του 1975, σε 102 αγώνες πρωταθλήματος κατέγραψε μόλις τρεις ήττες.
Κελεσίδης, Πουπάκης, Αγγελής, Γκαϊτατζής, Γκλέζος, Κυράστας, Σιώκος, Συνετόπουλος, Βιέρα, Γιούτσος, Δεληκάρης, Περσίδης, Γαλάκος, Κρητικόπουλος, Δαβουρλής, Λοσάντα, Παμπουλής και Τριαντάφυλλος συνέθεταν μια ομάδα όνειρο.
Ο «θρύλος» φαντάζει προορισμένος να καταξιωθεί στο ευρωπαϊκό στερέωμα κατόπιν της εγχώριας κυριαρχίας. Η πρόκριση στον πρώτο γύρο επί της Σέλτικ του νεαρού αστέρα Κένι Νταλγκλίς στο Κύπελλο Πρωταθλητριών πιστοποιεί ότι αυτή η φουρνιά είναι ικανή για μεγάλα πράγματα.
Ας σημειωθεί ότι ένα χρόνο νωρίτερα οι Σκωτσέζοι είχαν φτάσει ως τα ημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, είχαν πανηγυρίσει το ένατο διαδοχικό πρωτάθλημα και φιγουράριζαν ως τέταρτο φαβορί στα γραφεία στοιχημάτων για κατάκτηση του τροπαίου εκείνη τη χρονιά.
Η κληρωτίδα για το δεύτερο γύρο έφερε στο διάβα των «ερυθρολεύκων» την Άντερλεχτ με παίκτες φαινόμενα όπως τον Πολ Βαν Χιμστ και τον Ρόμπι Ρέζενμπρινκ.
Το πρώτο παιχνίδι στις Βρυξέλλες εξελίχθηκε σε σκέτη πανωλεθρία. Οι γηπεδούχοι ξάπλωσαν στο χορτάρι τον ημιθανή Ολυμπιακό και τον αποτελείωσαν με διαδοχικές τσεκουριές. Η ήττα με 5-1 αποτελούσε μια εξέλιξη, η οποία ισοδυναμούσε ουσιαστικά με ταφόπλακα στις βλέψεις του για συνέχεια στη διοργάνωση.
Η αποστολή του έμοιαζε εξ ορισμού αδύνατη. Παράλληλα, το γεγονός ότι η κανονική έδρα του είχε τιμωρηθεί επειδή στους πανηγυρισμούς στον αγώνα με τη Σέλτικ καταγράφηκε ρίψη φωτοβολίδων, έκανε τις συνθήκες δυσμενέστερες. Εντέλει, ενόψει της ρεβάνς δηλώθηκε το γήπεδο της Παναχαϊκής στην Πάτρα, προκειμένου να φιλοξενήσει τη δεύτερη μεταξύ τους μονομαχία.
Ουγγρικό… χειρουργείο
Το ημερολόγιο γράφει 6 Νοεμβρίου 1974. Τα δεδομένα υπαγορεύουν ότι η ελληνική πλευρά κυνηγά χίμαιρες. Ουδείς πιστεύει στο ακατόρθωτο, εκτός από τον Λάκη Πετρόπουλο και τους ποδοσφαιριστές του, οι οποίοι από το πρώτο σφύριγμα «μασούν σίδερα».
Οξύμωρο να έχεις επικρατήσει με σκορ 3-0 στο Κύπελλο Πρωταθλητριών και να αποχωρείς από τον αγωνιστικό χώρο περίλυπος, πάντως αυτό ακριβώς συνέβη.
Ο Ολυμπιακός ευτύχησε να ανοίξει το σκορ πολύ νωρίς μόλις στο 5’ με τον Μάικ Γαλάκο. Τουλάχιστον έτσι πίστευε, όμως ο Παλοτάι είχε διαφορετική άποψη ακυρώνοντάς το λανθασμένα.
Έξι λεπτά μετά, ο «άρχων» της αναμέτρησης κλείνει τα μάτια σε εξόφθαλμη παράβαση πέναλτι του Βαντεντάλε. Τελικά, στο 17’ η ελληνική ομάδα λύνει τον γόρδιο δεσμό με καρφωτή κεφαλιά του Γαλάκου.
Από την άλλη πλευρά, ο Παλοτάι συνεχίζει τα σκανδαλώδη σφυρίγματα. Στο 20’ σουτ χτυπάει στο χέρι του Βαντεντάλε, μα αρνείται να δείξει την εσχάτη των ποινών.
Άλλες δύο παραβάσεις για χέρι μέσα στην περιοχή ο Παλοτάι δεν τις… βλέπει, την πρώτη του Ζίλμπερτ Βαν Μπινστ στο 29’. Ούτε στο 39’ πείθεται σε πανομοιότυπη φάση με πρωταγωνιστή τον Γιαν Βερχέγεν. Στο 40’ ο Σταυρόπουλος ανεβάζει το δείκτη του σκορ στο 2-0, εντούτοις… ανακαλύπτει οφσάιντ. Συνεπώς, δεν κατακυρώνει το γκολ, αν και την μπάλα του την είχε γυρίσει αντίπαλος.
Στο δεύτερο μέρος ολοκληρώνει απτόητος το διαιτητικό όργιο. Στο 60’ ο Φαν ντερ Βαντ ως τελευταίος αμυντικός γκρεμίζει τον Λιόλιο αντικανονικά. Παραδόξως ο ρέφερι δεν βγάζει από το τσεπάκι την κόκκινη κάρτα. 64’. Ο Γαλάκος σκοράρει εκ νέου, το γκολ όμως δεν θα μετρήσει ποτέ. Ύστερα από 180 δευτερόλεπτα, ο Γαλάκος βρίσκει για μια ακόμα φορά δίχτυα. Ω του θαύματος μετράει κανονικά! Ο περί ου ο λόγος φροντίζει να ψαλιδίσει τις ύστατες πιθανότητες του Ολυμπιακού αποβάλλοντας τον Σταυρόπουλο. Ο Μάικ Γαλάκος διαμορφώνει το τελικό 3-0 εις μάτην στο 82’, σημειώνοντας χατ-τρικ.
«Όσα γκολ κι αν βάζαμε δεν θα προκρινόμεθα»
Οι δηλώσεις του Λάκη Πετρόπουλου μετά το τέλος της αναμέτρησης, αποτυπώνουν όσα διαδραματίστηκαν «Όσα γκολ κι αν βάζαμε δεν θα προκρινόμεθα».
Το οργισμένο πλήθος επιχείρησε να λιντσάρει τον Παλοτάι. Ευτυχώς, τα επεισόδια περιορίστηκαν στο ελάχιστο.
«Είμαι μουγγός για τα όσα έγιναν. Η βία όμως δεν βοηθά τον Ολυμπιακό», υπογράμμιζε ο Γουλανδρής.
Πάντως, ο «θύτης» παρουσιάστηκε προκλητικός. Συγκεκριμένα, σε ερώτηση του δημοσιογράφου Νίκου Ρατσιάτου τις επόμενες ημέρες που του εξηγούσε την απύθμενη οργή των φιλάθλων αποκρίθηκε: «Μα γιατί δεν διαμαρτύρονταν μετά το 5-1 των Βρυξελλών; Δεν είστε ευχαριστημένοι που κερδίσατε με 3-0;».
«Όσα ζήσαμε δεν εξηγούνται από κοινό νου»
Ο Παναγιώτης Κελεσίδης υπερασπίστηκε την εστία των «ερυθρολεύκων» στο περιβόητο ματς. Θυμάται στην αυτοβιογραφία του «Το λιοντάρι του Θρύλου»:
«Όλοι μας πιάσαμε εκπληκτική απόδοση, λες και η πρόκριση ήταν εύκολη υπόθεση και νομίζαμε πως ήταν θέμα χρόνου να ‘’πετάξουμε’’ έξω από την Ευρώπη τη μεγάλη Άντερλεχτ. Η ντροπή που νιώσαμε μετά την ‘’πεντάρα’’ στο Βέλγιο, μας πείσμωσε και μας ώθησε να ανακτήσουμε τη χαμένη υπερηφάνεια μας.
Στο πρώτο ημίχρονο ο Γαλάκος έβγαζε ‘’σπίθες’’ και πέτυχε τρία γκολ από τα οποία ο Ούγγρος ρέφερι μέτρησε μόνο το ένα. Δεν ήταν αμφισβητούμενα τα άλλα δύο, αλλά για λόγους που δεν μπορώ να εξηγήσω, ο Παλοτάι σφύριζε ό,τι ήθελε και όχι με βάση τους κανονισμούς ποδοσφαίρου. Κατά τη διάρκεια του αγώνα και βλέποντας ότι η διαιτησία ήταν εχθρική, αρχίσαμε να εκνευριζόμαστε και να βρίζουμε προς όλες τις κατευθύνσεις, δίχως όμως να χάσουμε το πάθος μας και την αυτοσυγκέντρωσή μας στο παιχνίδι, το οποίο ελέγχαμε πλήρως. Οι Βέλγοι κρατούσαν αμυντική τακτική, από τη στιγμή που διαπίστωσαν ότι ‘’τρώγαμε σίδερα’’ με μπροστάρη τον Γαλάκο.
Στην ανάπαυλα του ημιχρόνου επικράτησε πανικός στα αποδυτήρια και όλοι ρωτούσαμε πού τον βρήκε η UEFA αυτό τον διαιτητή -παρότι ήταν γνωστός- και τι προηγούμενα έχει με την Ελλάδα και μας αδικεί καταφανέστατα. Ο Πετρόπουλος στην ομιλία του, επεσήμανε πως αν συνεχίζαμε με τον ίδιο ρυθμό θα κάναμε την έκπληξη, αποκλείοντας την Άντερλεχτ.
{…} Η στενοχώρια ήταν διάχυτη στα αποδυτήρια, γιατί με βάση την απόδοση και των δύο ομάδων, ο Ολυμπιακός άξιζε να προκριθεί και να δημιουργήσει έναν ανεπανάληπτο θρίαμβο στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις».
Στον απόηχο των γεγονότων ξοδεύτηκε φυσικά τόνοι μελάνι για να ερμηνευτούν όσα ακατανόητα έπραξε ο Παλοτάι. Απ’ ό,τι φαίνεται, ο τότε πρόεδρος των «μοβουά» Κονστάν Βάντενστοκ-κινούσε τα νήματα στην UEFA- ευχαριστήθηκε από τα… κατορθώματά του αναβαθμίζοντάς τον. Ως αποτέλεσμα, διεύθυνε τον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών του 1976 ανάμεσα σε Μπάγερν Μονάχου και Σεντ Ετιέν.
Παναγιώτης Ιωάννου
www.bnsports.gr
