Ζήτημα και Θέσεις Αρχής
Ο Πρόεδρος Μπιμπίλας είναι «υπέρ» των εργαζομένων ηθοποιών. Αβάσταχτος ο πόνος της... ματαίωσης της παράστασης του Ρινόκερου. Είναι ζήτημα αρχής.
Ο Πρόεδρος Μπιμπίλας βέβαια, δεν άκουσε, κι αν άκουσε, δεν μπορεί να κάνει τίποτα για τους χιλιάδες εργαζόμενους ηθοποιούς, που η δεκάχρονη μνημονιακά μαστιζόμενη ανεργία στον κλάδο έχει φέρει συναδέλφους του στην ανάγκη αλλαγής επαγγέλματος, ή στην καλύτερη... στην αυθαιρεσία των εργοδοτών, στην εργασιακή ομηρία με όρους επαιτείας. Τι να κάνουμε... η ελεύθερη αγορά! Και η ταφόπλακα των πολιτικών κλεισίματος με την πανδημία; Εκείνο το Support Art Workers; Κάνε το εμβόλιο. Είναι ζήτημα αρχής.
Ο Πρόεδρος Μπιμπίλας όμως, πρωτοπόρησε με το MeToo. Και έστησε πειθαρχικά, με πρόθυμους τσαρούχες, βασιλικότερους των δικαστικών επιτροπών άλλων σκοτεινών εποχών. Λες και τα Εργασιακά Πρωτοβάθμια Σωματεία συγκροτήθηκαν πρωτίστως για να επιβάλουν ποινές στα μέλη τους. Η εσωτερική δημοκρατία ελλείπει αλλά ο σωφρονισμός ποιεί ήθη. Όχι η μηδενική ανοχή στην εργασιακή ζούγκλα. Όχι ο αναλφαβητισμός και η κακοποίηση της τέχνης, η συνειδητοποίηση της ευθύνης της κοινωνικής λειτουργίας του ηθοποιού και η αξιοπρέπεια. Ούτε το καβάλημα, η υπερεκτίμηση πέντε έξι εσωλειτουργικά θρεμμένων, επηρμένων πρωτοκλασάτων του συναφιού του. Περνάμε πειθαρχικό και ξεμπερδέψαμε. Είναι ζήτημα αρχής.
Ο Πρόεδρος Μπιμπίλας όμως εξαργύρωσε. Με νέες εικαστικές και πολλά υποσχόμενες εμφανίσεις στο γυαλί των πρωϊνοβραδυνάδικων. Του ποιείν και ανάλογου ήθους. Μην ξεχνιόμαστε. Με διαφημίσεις και πορτραίτα και περασμένα μεγαλεία που διηγώντας τα να κλαίς. Ας είν' καλά το Σωματείο. Ο ναρκισσισμός πάντα θα βρεί διέξοδο και ποιός χέζει το ήθος, το φως και το ηθοποιός.
Ο Πρόεδρος Μπιμπίλας είναι και πρόεδρος. Έχει λόγο για την εργασία και καθαρή γνώμη για την υγεία. Την Καθ' έδρας βεβαίως που είναι και της μοδός! Γιατί πως είναι δυνατόν να κατεβαίνει μια παράσταση για λόγους ψεκαστικούς. Σύγχρονα ρατσιστικούς. Όπως αυτός ντε... των διαχωρισμών, των καθαρών από τους ακάθαρτους. Άσχετα αν παλιά τους χλευάζαμε με το «Διότι δεν Συνεμορφώθην προς τας Υποδείξεις.» Και πως είναι δυνατόν ο σκληρά εργαζόμενος, μέλος του «ήθους ποιώ» !!σωφρονιστικού σωματείου!!, να χάνει την δουλειά του και να πρέπει να τον νοιάζει ο διαχωρισμός στην λάμψη του φωτός του Ρινόκερου; Η τέχνη δεν είναι για όλους. Προοδευτισμός του ναζισμού!
Η κριτική του Ιονέσκο στην αιφνίδια έξαρση του φασισμού και του Ναζισμού και το νόημά του, δεν μεταδίδεται σε ακάθαρτους. Κι ας είναι κόντρα στον Ιονέσκο. Τι παιχνίδια παίζει η ζωή. Τραγική η ειρωνεία. Μορφή χωρίς περιεχόμενο, σαν τα βραδυνοπρωινάδικα ένα πράγμα. Ετσι αποφάσισε το Κράτος, έτσι συνομολογεί κι ο πρόεδρος. Συμφωνεί κι ο Άδωνις μαθαίνω. Γιατί το Κράτος θέλει εργαζόμενους, ηθοποιούς και πολίτες παχύδερμους, ρινόκερους αλλά καθαρούς κι αμόλυντους. Είναι ζήτημα αρχής αλλά και της «Αρχής»
Συμφωνεί κι ο Χάρης Ρώμας. Παρεμπιπτόντως... τσιμουδιά ο πρόεδρος, για την απόλυση συναδέλφου ηθοποιού από τον Ρώμα. Λόγω ακαθαρσίας κι αυτός. Φαίνεται το να χάνεις την δουλειά σου ακάθαρτος, είναι λιγότερο επίπονο από το να είσαι καθαρός. Προφανώς διόλου μεμπτό.
Κρίμα για ένα τόσο ιστορικό σωματείο, να σβήνει ηθικά και λειτουργικά στα χέρια ανάξιων και καπηλευτών του ρόλου του.
Για τον Σερβετάλη και εσχάτως τον Λαζόπουλο (που δεν το περίμενα) ούτε λόγος. Είναι θέσεις αρχής! Ας γίνει ντόμινο παντού και θα δούμε πως ξηλώνεται το πουλόβερ της τεράστιας κυβερνητικής συνωμοσίας.
