Αυτή η φράση έχει εμπνεύσει πολλούς ανθρώπους να πιστέψουν πως οι επιθυμίες τους μπορούν να γίνουν πραγματικότητα, ακόμα και αν χρειαστεί να επιστρατευθούν συμπαντικές συνωμοσίες.. Τους έχει χαρίσει ελπίδες πως όλα τα όνειρα μπορούν να πραγματοποιηθούν.. Και ενώ εσύ μοχθείς για να πετύχεις τους στόχους σου, οι συμπαντικές δυνάμεις θα συνταχθούν με το μέρος σου και θα γίνουν κρυφοί αρωγοί των προσπαθειών σου.. Συγνώμη που στο λέω, αλλά σιγά μην ασχολείται το σύμπαν μαζί σου! Και συγνώμη και σε σένα, υπεραισιόδοξε Πάολο, αλλά νομίζω ότι το σύμπαν δε συνωμοτεί υπέρ σου, αλλά εναντίον σου!
Όλοι μας έχουμε κάποτε αναρωτηθεί αν οι αδιανότητες συμπτώσεις, οι μοιραίες συναντήσεις, τα ανεξήγητα σημαδιακά γεγονότα που μας συνέβησαν, αποτελούν μέρος ενός συνομωσιακού σχεδίου στο οποίο πρωταγωνιστούμε ή απλά η τύχη ορίζει τις ζωές μας με απροκάλυπτα προκλητικό τρόπο.
Και ναι.. Το πιστεύω και εγώ πως όλα γίνονται για κάποιο λόγο..που αυτό το λόγο δε θα το μάθουμε ποτέ..και μπλα, μπλα, μπλα..τα γνωστά.. Το σίγουρο είναι πως δε μπορούμε να επέμβουμε στο μεγαλύτερο μέρος όσων θα μας συμβούν και θα είμαστε πρωταγωνιστές σε ένα έργο που δε σκηνοθετήσαμε εμείς.. Παίξαμε όμως.. Σεναριογραφήσαμε, διαλέξαμε συμπρωταγωνιστές, αλλάξαμε σκηνικά, αλλάξαμε ρόλους, αυτοσχεδιάσαμε, όπως αυτοσχεδιάζουμε κάθε μέρα που ζούμε μέσα στο πλαίσιο που μας περιβάλλει. Το σπίτι, η οικογένεια και το περιβάλλον μας παραμένουν σταθερά, όπως το θέατρο, η αυλαία και τα καθίσματα των κερκιδών. Αυτό είναι το μικρογραφημένο σύμπαν για μας. Αν σύμπαν θεωρητικά αποτελεί το σύνολο της ύπαρξης, του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος, αναφορικά με τη δική μας ύπαρξη, ως σύμπαν θα μπορούσαμε να νοήσουμε ότι συσχετίζεται μαζί μας από τη γέννηση μας ως το θάνατο μας.
Αν η ζωή μας ήταν θεατρικό έργο, θα ήταν αρχαιοελληνικό δράμα. Γιατί μπορεί πλέον η λέξη δράμα να παραπέμπει σε ένα δυσάρεστο γεγονός, αλλά η ελληνική γενεσιουργός προέλευση της απεικονίζει τα δρώμενα σε τρεις μορφές, κωμωδία, τραγωδία, σατυρικό δράμα. Αυτό δεν είναι η ζωή άλλωστε; Μια φαρσοκωμωδία;
Η ζωή φροντίζει να μας τα φέρνει έτσι, ώστε κάποιες φορές να νομίζουμε ότι είμαστε απλές μαριονέτες στο έργο που σκηνοθέτησε ειδικά για εμάς, και μας “έριξε”, μας αδίκησε ή πιο σπάνια μας ευχαρίστησε.
Όλοι μας έχουμε κάποτε αναρωτηθεί αν οι αδιανότητες συμπτώσεις, οι μοιραίες συναντήσεις, τα ανεξήγητα σημαδιακά γεγονότα που μας συνέβησαν, αποτελούν μέρος ενός συνομωσιακού σχεδίου στο οποίο πρωταγωνιστούμε ή απλά η τύχη ορίζει τις ζωές μας με απροκάλυπτα προκλητικό τρόπο.
Και ναι.. Το πιστεύω και εγώ πως όλα γίνονται για κάποιο λόγο..που αυτό το λόγο δε θα το μάθουμε ποτέ..και μπλα, μπλα, μπλα..τα γνωστά.. Το σίγουρο είναι πως δε μπορούμε να επέμβουμε στο μεγαλύτερο μέρος όσων θα μας συμβούν και θα είμαστε πρωταγωνιστές σε ένα έργο που δε σκηνοθετήσαμε εμείς.. Παίξαμε όμως.. Σεναριογραφήσαμε, διαλέξαμε συμπρωταγωνιστές, αλλάξαμε σκηνικά, αλλάξαμε ρόλους, αυτοσχεδιάσαμε, όπως αυτοσχεδιάζουμε κάθε μέρα που ζούμε μέσα στο πλαίσιο που μας περιβάλλει. Το σπίτι, η οικογένεια και το περιβάλλον μας παραμένουν σταθερά, όπως το θέατρο, η αυλαία και τα καθίσματα των κερκιδών. Αυτό είναι το μικρογραφημένο σύμπαν για μας. Αν σύμπαν θεωρητικά αποτελεί το σύνολο της ύπαρξης, του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος, αναφορικά με τη δική μας ύπαρξη, ως σύμπαν θα μπορούσαμε να νοήσουμε ότι συσχετίζεται μαζί μας από τη γέννηση μας ως το θάνατο μας.
Αν η ζωή μας ήταν θεατρικό έργο, θα ήταν αρχαιοελληνικό δράμα. Γιατί μπορεί πλέον η λέξη δράμα να παραπέμπει σε ένα δυσάρεστο γεγονός, αλλά η ελληνική γενεσιουργός προέλευση της απεικονίζει τα δρώμενα σε τρεις μορφές, κωμωδία, τραγωδία, σατυρικό δράμα. Αυτό δεν είναι η ζωή άλλωστε; Μια φαρσοκωμωδία;
Η ζωή φροντίζει να μας τα φέρνει έτσι, ώστε κάποιες φορές να νομίζουμε ότι είμαστε απλές μαριονέτες στο έργο που σκηνοθέτησε ειδικά για εμάς, και μας “έριξε”, μας αδίκησε ή πιο σπάνια μας ευχαρίστησε.
Άλλες φορές μας πείθει πως είμαστε μόνοι μας, εμείς και ο πόνος μας, εμείς και τα λάθη μας, εμείς και οι αποφάσεις μας. Πόσες φορές μας έχει τύχει να μην ξέρουμε τι να κάνουμε, να μην έχουμε την παραμικρή ιδέα, να παρακαλούμε για θεόσταλτα σημάδια προκειμένου να διαφωτίσουμε το μπερδεμένο μας μυαλό; Εκεί που είναι το σύμπαν και οι δυνάμεις του, όταν όχι απλά θέλουμε κάτι πολύ, αλλά το παρακαλούμε να μας βοηθήσει και μας αγνοεί;
Αν ίσχυε το πιασάρικο μότο, όταν θέλεις κάτι πολύ το σύμπαν συνωμοτεί για να το αποκτήσεις, όλοι οι άνθρωποι θα ήμασταν ευτυχισμένοι. Γιατί απλά θα ποθούσαμε κάτι και το σύμπαν ως δια μαγείας θα μας το έφερνε. Αν ίσχυε και το παραπλήσιο ρητό πως όταν θέλεις κάτι πολύ, πίστεψε το βαθιά και θα το καταφέρεις, οι άνθρωποι που πραγματικά μοχθούν θα έπρεπε να ανταμείβονται και όχι να υποτιμούνται. Έχω διαβάσει και εγώ “the Secret” και ομολογώ πως για μερικές ημέρες είχα αρχίσει να πέφτω στην παγίδα.
Αν ίσχυε το πιασάρικο μότο, όταν θέλεις κάτι πολύ το σύμπαν συνωμοτεί για να το αποκτήσεις, όλοι οι άνθρωποι θα ήμασταν ευτυχισμένοι. Γιατί απλά θα ποθούσαμε κάτι και το σύμπαν ως δια μαγείας θα μας το έφερνε. Αν ίσχυε και το παραπλήσιο ρητό πως όταν θέλεις κάτι πολύ, πίστεψε το βαθιά και θα το καταφέρεις, οι άνθρωποι που πραγματικά μοχθούν θα έπρεπε να ανταμείβονται και όχι να υποτιμούνται. Έχω διαβάσει και εγώ “the Secret” και ομολογώ πως για μερικές ημέρες είχα αρχίσει να πέφτω στην παγίδα.
Πως αρκεί να θέλεις κάτι πολύ και αν το πιστέψεις και το οραματιστείς, θα πετύχεις το στόχο σου. Δεν είμαι καυστική, αλλά ρεαλίστρια. Και την Ουράνια Προφητεία διάβασα και συνεπαρμένη και την Δέκατη Επίγνωση και σε σεμινάριο του Silva Mind Control πήγα. Επειδή μου αρέσει να το ψάχνω, ακολούθησα πολλές μοδάτες φιλοσοφίες και πολλές αμπελοσοφίες, ώσπου δεν έβγαλα άκρη και άρχισα να φτιάχνω τη δική μου. Και βασικά, ποιος είναι πιο έξυπνος από μένα, που θα μου πει τι θα κάνω για να πετύχω το στόχο μου; Μόνο το μυαλό μου εμπιστεύομαι πια. Κανέναν άλλον.
Νομίζω μόλις αποκάλυψα τη μυστική δύναμη όλου του σύμπαντος. Και του δικού μου σύμπαντος και όλου. Πόσο απίθανο θα ήταν ο νους μου να αποτελεί τη κινητήρια δύναμη του δικού μου σύμπαντος και ο νους όλων των ανθρώπων να αποτελεί τα γρανάζια που κινούν τις τροχαλίες του σύμπαντος; Πολύ απλό σαν σκεπτικό, ε;
Ας το εξελίξω λίγο, μήπως καλυτερεύσει. Θα έλεγα το σύμπαν (του καθενός μας) συνωμοτεί υπέρ μας, όταν το περιβάλλον μας αποτελείται από ανθρώπους που θέλουν το καλό μας και μας αγαπούν. Το σύμπαν μας σαμποτάρει, όταν οι άνθρωποι γύρω μας, μας φθονούν, μας περιγελούν, μας λένε ψέματα και έτσι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο μας επηρεάζουν αρνητικά.
Ας το εξελίξω λίγο ακόμα. Ακούμε τα τελευταία έτη έντονα για τη δύναμη της θετικής σκέψης. Πως αν σκεφτόμαστε θετικά, θα προκαλούμε θετικά ενεργειακά πεδία και το αντίθετο. Πως η θέληση μας επηρρεάζει το αποτέλεσμα που θα μας έρθει. Όσο και αν θέλω να το πιστέψω, δε μπορώ. Δηλαδή, ένας άρρωστος άνθρωπος που θέλει όσο τίποτα να γίνει καλά, αν σκέφτεται όσο πιο θετικά μπορεί, θα γίνει καλά; Τα εκατομμύρια παιδιά στην Αφρική που πεθαίνουν δε θέλουν να ζήσουν; Οι γυναίκες που βιάζονται και εξουσιάζονται στη Συρία, δε θα ήθελαν να είναι ελεύθερες;
Σε αυτούς τους ανθρώπους, γιατί δε συνωμοτεί το σύμπαν; Γιατί δε τους βοηθάει η τεράστια θέληση τους; Θα μου πείτε, θα τους βοηθούσε το μυαλό τους; Και η απάντηση είναι ναι. Θα τους βοηθούσε, δε θα τους έσωζε. Ο άρρωστος για παράδειγμα, θα μπορούσε να διοχετεύσει όλα τα γνωσιακά και ψυχικά αποθέματα του στην ιατρική θεραπεία, τον πνευματισμό, το εκκλησίασμα και αν ακόμα δεν κατάφερνε να σώσει τη ζωή του, θα είχε σώσει τη ψυχή του.
Η δύναμη είναι στο μυαλό μας. Η λογική και η σοφία δόθηκαν απλόχερα στους ανθρώπους σε αρχέγονο στάδιο. Το αν θα τα καλλιεργήσεις για να ευδοκιμήσουν ή θα τα αφήσεις να σαπίσουν, είναι δική σου επιλογή. Κάθε άνθρωπος θα κριθεί για το πως χειρίστηκε τους δικούς του καρπούς, πως εκλογίκευσε τις δικές του καταστάσεις.
Η δύναμη είναι μέσα μας. Το καλό και το κακό είναι μέσα μας. Είναι επιλογή μας κάθε στιγμή που περνάει ποιο θα εκδηλώνουμε. Το καλό είναι η αγάπη και η αλήθεια. Το κακό είναι η ελευθερία που έδωσε ο Θεός στους ανθρώπους να επιλέγουν το καλό ή το όχι-καλό, δηλαδή το κακό. Είναι επιλογή μας αν θα ταχθούμε με Αυτόν ή θα αποκλίνουμε. Μας άφησε να διαλέξουμε αν θέλουμε να Τον υπηρετήσουμε, ειδάλλως θα ήμασταν έμψυχα ρομποτάκια που θα Τον ακολουθούσαν χωρίς βούληση.
Προσπαθώ να ερμηνεύσω, γιατί κάθε φορά που βάζω ένα στόχο, κάτι γίνεται και μου ανατρέπει την πορεία που είχα πάρει. Γιατί εμφανίζονται εμπόδια από το πουθενά, γιατί συμβαίνουν τα πιο απίστευτα πράγματα; Γιατί ο στόχος είναι σχεδόν πάντα δυσκολότερος από ότι τον φανταζόμασταν; Γιατί εκεί που είσαι σίγουρος ότι μπορείς να τα καταφέρεις, κάτι γίνεται, απογοητεύσαι και πολλές φορές τα παρατάς; Είναι το σύμπαν που σε σαμποτάρει; Ή μήπως αυτοσαμποτάρεσαι; Μήπως απλά στο σύμπαν σου, στο χωροταξικό σου πεδίο δεν έχεις υπολογίσει σωστά τις μεταβλητές που κινούνται; Ξέρεις, η γη γυρίζει γύρω από τον ήλιο αλλά ταυτόχρονα και γύρω από τον εαυτό της. Μήπως και εσύ, περιστρέφεσαι γύρω από τις χαοτικές επιρροές του περιβάλλοντος σου και παράλληλα αποπροσανατολίζεσαι από τις μπερδεμένες σκέψεις σου;
Είναι σίγουρο πως προσδιορίζοντας κάποιος ορθά τα θέλω του, οδεύει προς την πραγματοποίηση τους. Θέτοντας τον τελικό στόχο, κατευθύνεσαι προς τα εκεί προκειμένου να φτάσεις. Αν δεν ξεκινήσεις και δεν φτιάξεις ένα σχέδιο που θα ακολουθήσεις, δεν πρόκειται ούτε το Σύμπαν, ούτε η Θέληση να συνωμοτήσει για να ικανοποιήσεις εσύ τις επιθυμίες σου.
Νομίζω μόλις αποκάλυψα τη μυστική δύναμη όλου του σύμπαντος. Και του δικού μου σύμπαντος και όλου. Πόσο απίθανο θα ήταν ο νους μου να αποτελεί τη κινητήρια δύναμη του δικού μου σύμπαντος και ο νους όλων των ανθρώπων να αποτελεί τα γρανάζια που κινούν τις τροχαλίες του σύμπαντος; Πολύ απλό σαν σκεπτικό, ε;
Ας το εξελίξω λίγο, μήπως καλυτερεύσει. Θα έλεγα το σύμπαν (του καθενός μας) συνωμοτεί υπέρ μας, όταν το περιβάλλον μας αποτελείται από ανθρώπους που θέλουν το καλό μας και μας αγαπούν. Το σύμπαν μας σαμποτάρει, όταν οι άνθρωποι γύρω μας, μας φθονούν, μας περιγελούν, μας λένε ψέματα και έτσι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο μας επηρεάζουν αρνητικά.
Ας το εξελίξω λίγο ακόμα. Ακούμε τα τελευταία έτη έντονα για τη δύναμη της θετικής σκέψης. Πως αν σκεφτόμαστε θετικά, θα προκαλούμε θετικά ενεργειακά πεδία και το αντίθετο. Πως η θέληση μας επηρρεάζει το αποτέλεσμα που θα μας έρθει. Όσο και αν θέλω να το πιστέψω, δε μπορώ. Δηλαδή, ένας άρρωστος άνθρωπος που θέλει όσο τίποτα να γίνει καλά, αν σκέφτεται όσο πιο θετικά μπορεί, θα γίνει καλά; Τα εκατομμύρια παιδιά στην Αφρική που πεθαίνουν δε θέλουν να ζήσουν; Οι γυναίκες που βιάζονται και εξουσιάζονται στη Συρία, δε θα ήθελαν να είναι ελεύθερες;
Σε αυτούς τους ανθρώπους, γιατί δε συνωμοτεί το σύμπαν; Γιατί δε τους βοηθάει η τεράστια θέληση τους; Θα μου πείτε, θα τους βοηθούσε το μυαλό τους; Και η απάντηση είναι ναι. Θα τους βοηθούσε, δε θα τους έσωζε. Ο άρρωστος για παράδειγμα, θα μπορούσε να διοχετεύσει όλα τα γνωσιακά και ψυχικά αποθέματα του στην ιατρική θεραπεία, τον πνευματισμό, το εκκλησίασμα και αν ακόμα δεν κατάφερνε να σώσει τη ζωή του, θα είχε σώσει τη ψυχή του.
Η δύναμη είναι στο μυαλό μας. Η λογική και η σοφία δόθηκαν απλόχερα στους ανθρώπους σε αρχέγονο στάδιο. Το αν θα τα καλλιεργήσεις για να ευδοκιμήσουν ή θα τα αφήσεις να σαπίσουν, είναι δική σου επιλογή. Κάθε άνθρωπος θα κριθεί για το πως χειρίστηκε τους δικούς του καρπούς, πως εκλογίκευσε τις δικές του καταστάσεις.
Η δύναμη είναι μέσα μας. Το καλό και το κακό είναι μέσα μας. Είναι επιλογή μας κάθε στιγμή που περνάει ποιο θα εκδηλώνουμε. Το καλό είναι η αγάπη και η αλήθεια. Το κακό είναι η ελευθερία που έδωσε ο Θεός στους ανθρώπους να επιλέγουν το καλό ή το όχι-καλό, δηλαδή το κακό. Είναι επιλογή μας αν θα ταχθούμε με Αυτόν ή θα αποκλίνουμε. Μας άφησε να διαλέξουμε αν θέλουμε να Τον υπηρετήσουμε, ειδάλλως θα ήμασταν έμψυχα ρομποτάκια που θα Τον ακολουθούσαν χωρίς βούληση.
Προσπαθώ να ερμηνεύσω, γιατί κάθε φορά που βάζω ένα στόχο, κάτι γίνεται και μου ανατρέπει την πορεία που είχα πάρει. Γιατί εμφανίζονται εμπόδια από το πουθενά, γιατί συμβαίνουν τα πιο απίστευτα πράγματα; Γιατί ο στόχος είναι σχεδόν πάντα δυσκολότερος από ότι τον φανταζόμασταν; Γιατί εκεί που είσαι σίγουρος ότι μπορείς να τα καταφέρεις, κάτι γίνεται, απογοητεύσαι και πολλές φορές τα παρατάς; Είναι το σύμπαν που σε σαμποτάρει; Ή μήπως αυτοσαμποτάρεσαι; Μήπως απλά στο σύμπαν σου, στο χωροταξικό σου πεδίο δεν έχεις υπολογίσει σωστά τις μεταβλητές που κινούνται; Ξέρεις, η γη γυρίζει γύρω από τον ήλιο αλλά ταυτόχρονα και γύρω από τον εαυτό της. Μήπως και εσύ, περιστρέφεσαι γύρω από τις χαοτικές επιρροές του περιβάλλοντος σου και παράλληλα αποπροσανατολίζεσαι από τις μπερδεμένες σκέψεις σου;
Είναι σίγουρο πως προσδιορίζοντας κάποιος ορθά τα θέλω του, οδεύει προς την πραγματοποίηση τους. Θέτοντας τον τελικό στόχο, κατευθύνεσαι προς τα εκεί προκειμένου να φτάσεις. Αν δεν ξεκινήσεις και δεν φτιάξεις ένα σχέδιο που θα ακολουθήσεις, δεν πρόκειται ούτε το Σύμπαν, ούτε η Θέληση να συνωμοτήσει για να ικανοποιήσεις εσύ τις επιθυμίες σου.
Δεν αρκεί η θετική σκέψη και η ισχυρή σκέψη. Πρέπει να διεκδικήσεις αυτό που θέλεις και να συνειδητοποιήσεις πως πιθανότατα στις προσπάθειες σου, θα συναντήσεις δυσκολίες. Και αν στενοχωρηθείς, σκέψου ότι είναι μέρος της διαδικασίας. Και αν πληγωθείς, νιώσε πως είναι η θυσία που πρέπει να υποστείς. Μόνο, μη τα παρατήσεις. Ξαναπροσπάθησε όταν συνέλθεις.. Ξανά και ξανά.. Αργά ή γρήγορα θα τα καταφέρεις.. Τι καλύτερο έχεις να κάνεις άλλωστε;
diatrofi.gr
diatrofi.gr
