Αυτόν τον σχεδιασμό ένωσης των κατεχομένων με την Τουρκία μετέδωσε και η Deutsche Welle στα τέλη Αυγούστου και μάλιστα υποστήριξε ότι η Τουρκία σκοπεύει να επαναλάβει με τη βόρεια Κύπρο το μοντέλο προσάρτησης της Αλεξανδρέττας και της Αντιόχειας (1939).
Εγκαίρως, πριν ένα χρόνο (21/10/20), είχα προειδοποιήσει για αυτούς τους τουρκικούς σχεδιασμούς και μάλιστα συγκεκριμένα έγραφα:
«Η λύση των δύο κρατών εννοείται ότι σημαίνει αναγνώριση από τη διεθνή κοινότητα του ψευδοκράτους. Διότι μόνο τότε, ως αναγνωρισμένο ήδη κράτος, θα μπορέσει να προσαρτηθεί στην Τουρκία. Με αυτή τη διαδικασία προσαρτήθηκε στην Τουρκία η επαρχία του Χατάι (Αντιόχεια) που ανήκε στη Συρία».
Οι Τούρκοι, όπως έχω ξαναπεί, δεν έχουν καμία «φαντασία» στην εξωτερική τους πολιτική.
Έχουν κάποια «πάτερν» που τα επαναλαμβάνουν, προσαρμόζοντάς τα βεβαίως ανάλογα, αλλά είναι τα ίδια «μοτίβα» και για αυτό είναι εύκολο να «προβλέπει» κανείς τις προθέσεις τους αρκεί να τους έχει «διαβάσει».
Οι Τούρκοι είναι προβλέψιμοι απολύτως. Δεν πρέπει να τους υποτιμούμε, επειδή τολμούν να υλοποιούν τους σχεδιασμούς τους, εν προκειμένω τον Όρκο του Έθνους -κεντρική φωτογραφία- (Misak-ı Millî), αλλά ούτε και να τους θεωρούμε «τρανούς» και τετραπέρατους» διπλωμάτες.
Δεν είναι ούτε τρανοί, ούτε τετραπέρατοι.
