«Πολλές φορές δεν πήρε καθόλου χρήματα από τους ασθενείς του»
Ο Μασάλι σε μια συνέντευξή του είχε αποκαλύψει τον λόγο που αποφάσισε να μην εισπράττει αμοιβή από τους άπορους και φτωχούς της χώρας του: «Ένα παιδάκι που έπασχε από διαβήτη ήρθε με την μητέρα του στο ιατρείο κλαίγοντας. Έπρεπε να αρχίσει ενέσεις ινσουλίνης. Η μητέρα, με δάκρυα, με ενημέρωσε πως αν αγόραζε τις ενέσεις ινσουλίνης δεν θα είχε χρήματα για να προμηθευτεί φαγητό. Είχε μόνο χρήματα για ψωμί και φαλάφελ». Το αγόρι λίγες μέρες μετά αυτοκτόνησε, αφήνοντας ένα σημείωμα στη μητέρα του που εξηγούσε ότι δεν ήθελε να είναι βάρος για την οικογένεια και τα αδέλφια του. Ο Μασάλι κλήθηκε να βοηθήσει, αλλά δεν μπόρεσε να σώσει το νεαρό αγόρι που πέθανε στην αγκαλιά του.
«Τότε ήταν που αποφάσισα να αφιερώσω τις γνώσεις μου για τη θεραπεία των φτωχών», είπε με θλίψη ο γιατρός. Πολλές φορές δεν πήρε καθόλου χρήματα από τους ασθενείς του ή άλλες φορές εισέπραττε απλά πέντε λίρες Αιγύπτου (περίπου 30 λεπτά του ευρώ).
Ο σπουδαίος γιατρός που βοηθούσε τους φτωχούς
Ο Μασάλι γεννήθηκε από φτωχή οικογένεια το 1944 και έκανε διάφορες εργασίες για να εξασφαλίσει δίδακτρα και φαγητό. Αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Καΐρου το 1967. Ειδικεύτηκε στην επιδημιολογία, τη γενική ιατρική και την παιδιατρική. Εργάστηκε σε κλινικές υγείας και κέντρα συνδεδεμένα με το υπουργείο Υγείας σε διάφορους τομείς.
Οκτώ χρόνια μετά την αποφοίτησή του, ο Mασάλι, άνοιξε μια ιδιωτική κλινική στην πόλη Αλ Γκαρμπίγια. Έγινε διάσημος για τις ελάχιστες μέχρι και μηδενικές αμοιβές που εισέπραττε από τους ασθενείς. Η ημέρα του άρχιζε στις 7:30 το πρωί και συνέχισε να βλέπει ασθενείς μέχρι τη δύση του ήλιου. Έπειτα, πήγαινε στο σπίτι του για φαγητό πριν επισκεφτεί άλλες δυο κλινικές σε γειτονικά χωριά για να εξετάσει ασθενείς.
Για πάνω από 50 χρόνια εργαζόταν καθημερινά δέκα ώρες φροντίζοντας τους ασθενείς του, Κόπτες Χριστιανούς και Μουσουλμάνους, όχι μόνον χωρίς πληρωμή, αλλά πολλές φορές έδινε και τα χρήματα για την φαρμακευτική αγωγή τους. Κάθε μέρα δεκάδες ασθενείς περίμεναν έξω απ’ το ταπεινό ιατρείο του. Όταν ένας επιχειρηματίας ενημερώθηκε γι’ αυτόν και το έργο του, του έδωσε 20.000 και ένα αυτοκίνητο. Ωστόσο, έμαθε αργότερα ότι ο Μοχάμεντ είχε πουλήσει το αυτοκίνητο για να βοηθήσει φτωχούς ασθενείς. Ακόμα, είχε δώσει όλα τα χρήματα για να αγοράσει εξεταστικά μηχανήματα.
Ο Μασάλι έλεγε συχνά: «Η ιατρική είναι ανθρωπιστικό επάγγελμα και όχι εμπορικό. Ένας από τους γιατρούς που με δίδαξαν στο πανεπιστήμιο, μου είπε. Αν πρόκειται να ασκήσεις την ιατρική για να αγοράσεις ένα διαμέρισμα ή ένα πολυτελές αυτοκίνητο, μην μελετάς φαρμακολογία, στρέψε την προσοχή σου στα οικονομικά και στο χρηματιστήριο».
Σε μήνυμά του στο Facebook, ο Αχμέντ Ελ Ταγιέμπ, ο μεγάλος ιμάμης του τζαμιού Αλ Αζχάρ, έγραψε: «Είθε ο Θεός να αναπαύσει τον γιατρό των φτωχών, τον δρ. Μοχάμεντ Μασάλι. Κατάλαβε γρήγορα τη ματαιότητα της ζωής και προτίμησε να βοηθήσει φτωχούς και άπορους ασθενείς ακόμη και τις τελευταίες μέρες της ζωής του»
