Μπορεί ο Αύγουστος να δικαιολογείται ως μήνας χαλάρωσης, αλλά ο έως τώρα απολογισμός καθώς τα δεδομένα για το επόμενο διάστημα δείχνουν ότι η κυβέρνηση χάνει από πολλές πλευρές τη “μάχη του εμβολίου”.
Αν και επικοινωνιακά προβάλλονται διαρκώς τα ποσοστά που σημειώνονται ενώ ταυτόχρονα κλιμακώνονται οι πιέσεις προς τον πληθυσμό, η πραγματικότητα -όπως καταγράφεται εσωτερικά και στους κυβερνητικούς μηχανισμούς- είναι ότι πλέον οριακά θα βελτιώνονται οι επιδόσεις στον τομέα αυτό. Το πρόβλημα για την κυβέρνηση γίνεται μάλιστα μεγαλύτερο από τη στιγμή που διεθνώς η συζήτηση και οι εξελίξεις περί τον εμβολιασμό εμπλουτίζεται με καινούργια στοιχεία που ενισχύουν και από επιστημονικής πλευράς τον σκεπτικισμό και τις επιφυλάξεις.
Μπροστά σε αυτή την κατάσταση εντείνονται σύμφωνα με πληροφορίες της κυριακάτικης δημοκρατίας και τα διλήμματα στο κυβερνητικό επιτελείο καθώς ο μόνος τρόπος που πια διαφαίνεται για να αυξηθεί στα επιδιωκόμενα επίπεδα ο εμβολιασμός είναι η επέκταση της υποχρεωτικότητας σε κοινωνικές ομάδες πολύ κρίσιμες αλλά και ιδιαίτερα ευαίσθητες και εύθραυστες -από εκλογικής σκοπιάς- για τη Νέα Δημοκρατία.
Αρκεί να σημειωθεί ότι μόλις τον Απρίλιο οι επιτελείς του υπουργείου Υγείας δήλωναν σίγουροι ότι έως τα τέλη του Ιουνίου θα έχει ξεπεράσει το 60% το ποσοστό του γενικού πληθυσμού που θα ήταν εμβολιασμένο. Ήδη βρισκόμαστε στις αρχές Αυγούστου -με τον καθημερινό ρυθμό να είναι σε απότομη κάμψη- και οι πλήρως εμβολιασμένοι ξεπερνούν ελάχιστα τα πέντε εκατομμύρια πολιτών. Επίσης, οι ίδιοι οι επίσημοι σύμβουλοι της κυβέρνησης όπως ο κ. Μόσιαλος αναθεωρώντας αρκετές από τις προηγούμενες εκτιμήσεις του θεωρεί εδώ και αρκετό καιρό ότι ακόμη και το ποσοστό 75% δεν είναι πλέον ικανοποιητικό για το περίφημο “τείχος ανοσίας”.
Όπως αναφέρουν πληροφορίες από καλά ενημερωμένα κυβερνητικά στελέχη, θεωρείται πολύ δύσκολο εάν όχι απίθανο να καλυφθεί αυτή η διαφορά όχι απλώς μέσα στις επόμενες εβδομάδες -που όλα θα υπολειτουργούν λόγω και του πρωτοφανούς καύσωνα- αλλά και μόλις τελειώσει ο Αύγουστος.
Αυτό που κατά τις ίδιες εκτιμήσεις “πληρώνει” κατ' αρχάς η κυβέρνηση είναι οι σημαντικές καθυστερήσεις της από την αρχή της διαχείρισης και ειδικά του δεύτερου κύματος της πανδημίας. Την ώρα που ο πρωθυπουργός και οι επιτελείς του πανηγύριζαν ότι έχουν κινηθεί εγκαίρως τόσο για την προμήθεια των εμβολίων όσο και για την προετοιμασία των υποδομών και τη διάθεσή τους, οι εξελίξεις έτρεχαν πολύ πιο γρήγορα με αποτέλεσμα αυτή τη στιγμή να διαπιστώνεται ένα χάσμα περίπου τεσσάρων μηνών.
Στο διάστημα αυτό, εκτός από το χρόνο που χάθηκε αναπτύχθηκε σε όλες σχεδόν τις δυτικές χώρες ένα “κύμα” σκεπτικισμού για την αποτελεσματικότητα των πειραματικών εμβολίων για τον κορονοϊό που σε συνδυασμό με τα ζητήματα ατομικών ελευθεριών και δικαιωμάτων δημιούργησαν ένα μείγμα που τείνει να λάβει και πολιτικά χαρακτηριστικά. Το “κύμα” αυτό εκδηλώθηκε και στην Ελλάδα -ένα τμήμα του οποίου και μόνο θεωρούνται οι συγκεντρώσεις του προηγούμενου διαστήματος σε διάφορες πόλεις- και μάλιστα όπως διαπιστώνεται έχει συγκροτηθεί πλέον ένας πολύ σκληρός πυρήνας πολιτών που για ποικίλους λόγους δεν εμβολιάζεται, είτε μέχρι νεοτέρας είτε μόνιμα. Αυτός ο σκληρός πυρήνας φαίνεται ότι είναι αδύνατον πια να σπάσει, κάτι που σημαίνει ότι δυσκολεύεται ακόμη περισσότερο η επίτευξη των κυβερνητικών στόχων για το “τείχος ανοσίας”.
Άλλωστε η κυβέρνηση έχει καταστεί όμηρος της ίδιας της ρητορικής της καθώς η ίδια διαβεβαίωνε ότι όσο αυξάνονται τα ποσοστά εμβολιασμού τόσο θα επανέρχονται οι “ελευθερίες” για τους πλήρως εμβολιασμένους σε όλους τους τομείς της ζωής. Λόγω και της μετάλλαξης Δέλτα όμως αλλά και εξαιτίας της διαρκούς πτώσης του ποσοστού κάλυψης από τα εμβόλια, όπως παρατηρείται διεθνώς και σε χώρες όπως το Ισραήλ και η Βρετανία, το αφήγημα αυτό έχει κλονιστεί σοβαρά. Έτσι οι κλασσικές επιφυλάξεις αναμειγνύονται με τα νέα επιστημονικά δεδομένα και η δυναμική του εμβολιασμού χάνει κι άλλο έδαφος.
Την ίδια ώρα ενισχύεται και η κριτική προς την κυβέρνηση ότι αν και στον ενήλικα πληθυσμό το ποσοστό εμβολιασμού δεν υπολείπεται άλλων χωρών, στο επιδημιολογικό μέτωπο οι επιδόσεις της χώρας μας είναι συγκριτικά χειρότερες. Κι αυτό αποδίδεται στους χειρισμούς που έχουν γίνει είτε στον τομέα της διάγνωσης και του ανοίγματος του τουρισμού είτε στην αδράνεια και της παραλείψεις που -παρά τις θριαμβολογίες- έχουν παρατηρηθεί στη θωράκιση του ΕΣΥ και της πρωτοβάθμιας υγείας αφότου ξέσπασε, αρχές του 2020, το πρώτο κύμα της πανδημίας.
Ένα ακόμη λάθος που πληρώνει η κυβέρνηση είναι η εκβιαστική και πολωτική γραμμή που ακολούθησε κατά κόρον στο προηγούμενο διάστημα πιστεύοντας ότι αυτό θα ωθήσει τους πολίτες να συρρεύσουν στα εμβολιαστικά κέντρα. Ορισμένοι βασιλικότεροι του βασιλέως εξακολουθούν ακόμη και τώρα να αποκαλούν π.χ. “τσαρλατάνους” όσους επιστήμονες έχουν άλλη προσέγγιση. Το μόνο που επιτυγχάνουν μάλιστα είναι να οξύνουν τον διχασμό και να φέρνουν το εντελώς αντίθετο από το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα.
Δίκοπο μαχαίρι αποδεικνύονται επίσης οι απειλές για την υποχρεωτικότητα των εμβολιασμών. Μπορεί ο κ. Μητσοτάκης κατά την πρόσφατη συνάντησή του με την κ. Σακελλαροπούλου να επικαλέστηκε υποκειμενικά μέχρι και το άρθρο 25 του Συντάγματος για να τον προωθήσει, αλλά ήδη υπάρχει μερική αναδίπλωση. Ρόλο σε αυτό έχει παίξει κατά τις πληροφορίες και το σκηνικό από χώρες όπως η Γερμανία και η Ισπανία όπου -και σε δικαστικό επίπεδο- αυτό έχει αποκλειστεί.
Ένα ακόμη λάθος που πληρώνει η κυβέρνηση είναι η εκβιαστική και πολωτική γραμμή που ακολούθησε κατά κόρον στο προηγούμενο διάστημα πιστεύοντας ότι αυτό θα ωθήσει τους πολίτες να συρρεύσουν στα εμβολιαστικά κέντρα. Ορισμένοι βασιλικότεροι του βασιλέως εξακολουθούν ακόμη και τώρα να αποκαλούν π.χ. “τσαρλατάνους” όσους επιστήμονες έχουν άλλη προσέγγιση. Το μόνο που επιτυγχάνουν μάλιστα είναι να οξύνουν τον διχασμό και να φέρνουν το εντελώς αντίθετο από το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα.
Δίκοπο μαχαίρι αποδεικνύονται επίσης οι απειλές για την υποχρεωτικότητα των εμβολιασμών. Μπορεί ο κ. Μητσοτάκης κατά την πρόσφατη συνάντησή του με την κ. Σακελλαροπούλου να επικαλέστηκε υποκειμενικά μέχρι και το άρθρο 25 του Συντάγματος για να τον προωθήσει, αλλά ήδη υπάρχει μερική αναδίπλωση. Ρόλο σε αυτό έχει παίξει κατά τις πληροφορίες και το σκηνικό από χώρες όπως η Γερμανία και η Ισπανία όπου -και σε δικαστικό επίπεδο- αυτό έχει αποκλειστεί.
Σε επίπεδο αντιδράσεων ταυτόχρονα η επιβολή του μέτρου στους υγειονομικούς μοιάζει με επικίνδυνη ακροβασία αφού ο αριθμός αυτών που αρνούνται παραμένει αναλογικά μεγάλος -υπολογίζεται περί τις 10.000- με αποτέλεσμα η πιθανή αναστολή εργασίας τους από το φθινόπωρο να φέρει πραγματική κατάρρευση και έμφραγμα στη λειτουργία του ΕΣΥ. Όσο για τις απειλές να επεκταθεί το μέτρο και σε άλλες κατηγορίες, θεωρείται από πολλούς -και μέσα στην κυβέρνηση- μια αυτοκτονική κίνηση καθώς αν συμβεί κάτι τέτοιο π.χ. στους φοιτητές θα πυροδοτήσει ανοικτή ρήξη με τη νεολαία που ήδη “δεν τα πάει καλά” με την κυβέρνηση, ενώ κάτι ανάλογο για τα σώματα ασφαλείας και τις ένοπλες δυνάμεις -όπου τα ποσοστά εμβολιασμού παραμένουν αρκετά χαμηλά- σημαίνει ότι η ΝΔ θα συγκρουστεί με δικά της εκλογικά ακροατήρια...
