Λέων Τρότσκι... επαναστάτης ή αντεπαναστάτης;
Προβληματισμοί για την αναζήτηση της αλήθειας...
★Πριν 81 χρόνια, στις 20 Αυγούστου 1940 στην πόλη του Μεξικού, στο καταφύγιο-βίλα του Λεφ Νταβίντοβιτς Μπρονστέιν, γνωστός ως Λέων Τρότσκι, Μπολσεβίκος επαναστάτης που μετά το θάνατο του Λένιν διαγράφηκε από Κομουνιστικό Κόμμα Σοβιετικής Ένωσης λόγω των διαφωνιών του με τον Στάλιν και τις αντιθέσεις του με τον αποκαλούμενο "σταλινισμό" και "μαοϊσμό", ο Ραμόν Μερκαντέρ δίνει φονικό κτύπημα στο κεφάλι και την επομένη πεθαίνει ο βαριά τραυματισμένος Τρότσκι.
Το φονικό κτύπημα από τον Ραμόν Μερκαντέρ, Ισπανό κομουνιστή με αγώνες και φυλακίσεις εναντίον του ισπανικού φασισμού (Φρανκισμός), που θεωρεί τον Τρότσκι υπηρέτη των ιμπεριαλιστών, αντεπαναστάτη, προδότη κι εχθρό της σοσιαλιστικής ΕΣΣΔ.
Το φονικό κτύπημα από τον Ραμόν Μερκαντέρ, Ισπανό κομουνιστή με αγώνες και φυλακίσεις εναντίον του ισπανικού φασισμού (Φρανκισμός), που θεωρεί τον Τρότσκι υπηρέτη των ιμπεριαλιστών, αντεπαναστάτη, προδότη κι εχθρό της σοσιαλιστικής ΕΣΣΔ.
Ο Τρότσκι με οργανώσεις που υποστήριζαν τις απόψεις του περί ερμηνείας του Μαρξισμού-Λενινισμού ιδρύουν το 1938 την 4η κομουνιστική Διεθνή που θα οδηγούσε στην παγκόσμια επανάσταση, θέτοντας στην ίδια πλευρά τον καπιταλισμό και την ΕΣΣΔ.
Μια "διαπάλη" που μέχρι σήμερα αναλώνει το αριστερό παγκόσμιο κίνημα στις συζητήσεις "διανοουμένων" και μικρών ομάδων, αλλά και με πολλές τάσεις κι ομάδες που έχουν σημείο αναφοράς τον Τρότσκι, με μεταξύ τους αντιπαλότητες και διαφοροποιήσεις που αγγίζουν τον σουρεαλισμό.
Ο Ισπανός κομουνιστής Ραμόν Μερκαντέρ φυλακίστηκε στο Μεξικό και μετά από 20 χρόνια στα κάτεργα του Μεξικού απελάθηκε στη σοσιαλιστική Κούβα και πέθανε στην ΕΣΣΔ στις 18 Οκτώβρη του 1978.
Ο Ραμόν Μερκαντέρ-, για τους "τροτσκιστές" και τη δυτική ιστοριογραφία ήταν πράκτορας της Σοβιετικής μυστικής υπηρεσίας NKVD.
Για το παγκόσμιο κομουνιστικό κίνημα είναι ένας ήρωας της σοσιαλιστικής επανάστασης και τιμήθηκε με το ανώτατο Σοβιετικό μετάλλιο ανδραγαθίας "Ήρωας της Σοβιετικής Ένωσης" (Герой Советского Союза), αλλά και το δεύτερο τη τάξη παράσημο -μέχρι τη διάλυση της ΕΣΣΔ-, εκείνο του "Τάγματος του Λένιν".
Το ζήτημα της "διαπάλης" στην ερμηνεία του Μαρξισμού που "βασανίζει" αδιάλειπτα τα ρεύματα που δηλώνουν ως "ταυτότητα" και σημείο αναφοράς τις απόψεις του Τρότσκι, ας το αφήσουμε σ' αυτό τον κύκλο "διανοουμένων" και μικρών ομάδων. Όμως θα πρέπει να έρθει στο φως -έστω και μετά από 79 χρόνια-, χωρίς ιδεοληψίες κι αντιπαραθέσεις, το "σύνδρομο Τρότσκι στην Ιταλική αριστερά" κι ειδικότερα ο χαρακτηρισμός του Τρότσκι από τον μεγάλο διανοητή της ιταλικής αριστεράς Αντόνιο Γκράμσι: «Η πόρνη του φασισμού» [Antonio Gramsci definì Lev Trotsky ''la puttana del fascismo''].
★ Ωστόσο, ο Τρότσκι δεν θεωρήθηκε ποτέ από τον Γκράμσι ως εχθρός. Μάλιστα το 1926 ζητούσε -μάταια, όπως είναι γνωστό- την παρέμβαση του Τολιάτι ώστε να εμποδίσει την πλειοψηφία της ρωσικής κυβέρνησης, που ήταν συσπειρωμένη στο πλευρό του Στάλιν, να εξοστρακιστεί ο Τρότσκι κι απλώς να περιοριστεί στη νίκη της αντιπαράθεσης.
Βέβαια, στα χρόνια φυλάκισης και συγγραφής των «Τετραδίων της φυλακής» ο Γκράμσι πήρε επανειλημμένα θέση εναντίον των ιδεών του Τρότσκι, όπως εκείνων -κατά κύριο λόγο- της «διαρκούς επανάστασης» ή της σχέσης μεταξύ «αμερικανισμού» και «τρόπου ζωής», επισημαίνοντας τη βάση των «λανθασμένων πρακτικών ενεργειών» και λαθεμένων επειδή προορίζονταν να «οδηγήσουν σε μια μορφή βοναπαρτισμού», παρά τις «δίκαιες ανησυχίες».
«Το σημείο εκκίνησης είναι "εθνικό"
κι απ' αυτό το σημείο εκκίνησης
πρέπει να λάβεις τις αποφάσεις των κινήσεων»
Antonio Gramsci
"Quaderni del carcere" (Τετράδια της φυλακής), σελ. 1729
Σημείωνε για τον Τρότσκι... «ένας κοσμοπολίτης επιφανειακά εθνικός» σε σχέση με τον Λένιν «βαθύτατα εθνικό».
Είναι σαφώς διατυπωμένες οι θέσεις του μεγάλου κομουνιστή διανοητή Αντόνιο Γκράμσι για τους κομουνιστές και το "εθνικό" ζήτημα, παρά τις έντεχνες αποσιωπήσεις και διαστρεβλώσεις της σημερινής "ανανεωτικής ευρωπαϊκής αριστεράς" των κοσμοπολιτών: «Κράτος σοσιαλιστικό εθνικό, διαθέσιμο κι οργανωμένο έτσι ώστε να είναι σε θέση να συνεργαστεί με τα άλλα σοσιαλιστικά Κράτη»... σε Antonio Gramsci, "Lo Stato e il socialismo" (Το Κράτος κι ο σοσιαλισμός).
Σήμερα, την εποχή της παγκοσμιοποίησης, της εκχώρησης κυριαρχίας στην Ευρώπη, τον "ευρωπαϊκό πατριωτισμό", ο Γκράμσι παραμένει επίκαιρος όσο ποτέ.
Οι άγνωστες και καλά κρυμμένες πτυχές του Τρότσκι (τυχαίες;), που σχετίζονται με τον ιταλικό φασισμό, ίσως συνεισφέρουν στις συζητήσεις που διεξάγουν οι "διανοούμενοι" σήμερα, 81 χρόνια από το θάνατο του Λ. Τρότσκι.
Ο εξόριστος Τρότσκι επισκέπτεται τη φασιστική Ιταλία και πραγματοποιεί μαζί με τη σύζυγό του -λάτρης του αρχαίου Ρωμαϊκού πολιτισμού-, επίσκεψη στον αρχαιολογικό χώρο της Πομπηίας, συνοδευόμενος από ανώτατους φασίστες αξιωματούχους και ξεναγούς.
Ο Γκράμσι, σύντροφος του Τρότσκι, σαπίζει στις φυλακές του φασιστικού καθεστώτος και κομουνιστές, σοσιαλιστές, ακόμη και χριστιανοδημοκράτες αντιφασίστες στις φυλακές και τις εξορίες.
Τα "επίκαιρα" εκείνης της εποχής, τόσο στη φασιστική Ιταλία όσο και σε ολόκληρη τη δύση, δείχνουν τους ανέμελους περιπάτους του Τρότσκι στη φασιστική Ιταλία και τονίζουν την αναγκαιότητα να πέσει το "δικτατορικό καθεστώς στην ΕΣΣΔ του Στάλιν", προσδίδοντας δημοκρατικό προσωπείο στον Μουσολίνι.
Αυτή η υποστήριξη του φασιστικού καθεστώτος στην Ιταλία με εκείνη την επίσκεψη, η εκθείαση του Τρότσκι από το καθεστώς Μουσολίνι και η προπαγάνδα πως είναι κοινό το μέτωπο εναντίον της ΕΣΣΔ, παραμένει μία από τις μαύρες σελίδες του Μπολσεβίκου Τρότσκι.
Σήμερα οι λεγόμενοι "τροτσκιστές" στην Ιταλία, δηλαδή η όλη "αριστερά" πλην Κομουνιστικό Κόμμα (αδελφό του ΚΚΕ), "δικαιολογούν" μια απλή επίσκεψη λόγω ανεφοδιασμού του αεροσκάφους, ως μια ευκαιρία επίσκεψης σε αρχαιολογικό χώρο που λάτρευε η σύζυγός του, αλλά αυτό συνέβη με τη συνδρομή του καθεστώτος Μουσολίνι. Επίσης, ιστορικοί και μελετητές γράφουν για χρηματοδότησή του από το Μουσολίνι, ώστε να συγκροτεί οργανώσεις για την πτώση του "καθεστώτος στην ΕΣΣΔ".
Η υπόθεση της Φρίντα Κάλο, έχει το δικό της ενδιαφέρον κι είναι αποσιωπημένη, παρότι η όλη "αριστερά" (ανανεωτική και κομουνιστική) έχουν ως σύμβολο την Φρίντα Κάλο:
Το εγκώμιο της Φρίντα Κάλο στον Ιωσήφ Στάλιν[...] Σήμερα, για πρώτη φορά, δεν είμαι μόνη. Είμαι κομουνίστρια εδώ και 25 χρόνια. Γνωρίζω τις αρχές της κεντρικής προέλευσης. Ενώνονται μαζί με αρχαίες ρίζες. Έχω διαβάσει την ιστορία της χώρας μου και σχεδόν κάθε πόλης. Έχω γνωρίσει εδώ και πολύ καιρό τις οικονομικές και ταξικές συγκρούσεις. Καταλαβαίνω ξεκάθαρα την υλιστική διαλεκτική των Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν, Στάλιν και Μάο Τσε Τουνγκ. Τους αγαπώ ως πυλώνες του νέου κομμουνιστικού κόσμου. Είχα ήδη καταλάβει το σφάλμα του Τρότσκι απ' όταν έφθασε στο Μεξικό. Δεν ήμουν ποτέ τροτσκίστρια. Αλλά εκείνη την εποχή, το 1940 - ήμουν απλά σύμμαχος του Ντιέγκο (Ντιέγκο Ριβέρα), πολιτικό λάθος. Αλλά πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι ήμουν άρρωστη από τότε που ήμουν έξι ετών και στην πραγματικότητα είχα πολύ λίγη υγεία στη ζωή μου και ήμουν άχρηστη στο Κόμμα. Τώρα, το 1953, μετά από 22 χειρουργικές επεμβάσεις νιώθω καλύτερα και θα μπορώ να βοηθήσω το Κομμουνιστικό Κόμμα μου. Αν και δεν είμαι εργάτρια, είμαι μια χειροτεχνίτρια - και άνευ όρων σύμμαχος του κομμουνιστικού επαναστατικού κινήματος.
4 Νοέμβρη 1952 [...]Από "Το ημερολόγιο της Φρίντα Κάλο, μια ενδόμυχη αυτοπροσωπογραφία" ("Ιl diario di Frida Kahlo, un autoritratto intimo"), εισαγωγή του Carlos Fuentes, επιμέλεια Sarah M. Lowe.
[Βλέπε, σε: «Ο Στάλιν δεν πέθανε... Δεν είναι νεκρός ο Στάλιν!»]
Τον προπερασμένο Φλεβάρη παρουσιάστηκε στο Μιλάνο το βιβλίο "Η πτήση του Πιατακόφ" ("Il volo di Piatakov"), κοινή συγγραφή τριών σημαντικών ιστορικών (Daniele Burgio, Massimo Leoni, Roberto Sidoli).
Αναφέρεται στο μυστικό ταξίδι του Γκεόργκι Πιατακόφ στη Νορβηγία το Δεκέμβρη του 1935, για να συναντήσει εκεί τον Τρότσκι πάντα στα πλαίσια της σφυρηλάτησης μεταξύ Τρότσκι και των διάφορων ομάδων της «Αντιπολίτευσης» στη Σοβιετική Ένωση μιας αντισοβιετικής συνωμοσίας, σε συνεργασία με τα Γενικά Επιτελεία της Ναζιστικής Γερμανίας και της τότε Αυτοκρατορίας της Ιαπωνίας. Στόχος ένα πραξικόπημα για τη δολοφονία του Στάλιν και την ανατροπή της σοβιετικής εξουσίας με ταυτόχρονη «παραχώρηση» τεράστιων εδαφικών εκτάσεων της ΕΣΣΔ στο Τρίτο Ράιχ και στην Αυτοκρατορική Ιαπωνία.
Όλα τα παραπάνω, μαζί το παρακάτω σχετικό βίντεο-προπαγάνδα του ιταλικού φασιστικού καθεστώτος Μουσολίνι, ως προβληματισμός για την αναζήτηση της ιστορικής αλήθειας κι όχι να "δικαιώνεται" ο ετσιθελισμός στις διάσπαρτες οργανώσεις της πάλαι ποτέ "αριστεράς". Άλλωστε, στην Ελλάδα που η πληθώρα των μικρών ομάδων που κάνουν δηλώνουν ως "ιδεολογική" αναφορά τον Τρότσκι, αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως και του ΚΚΕ με την αντίθετη "άποψη"... στην σημερινή ιστορική περίοδο της πατρίδας μας έχουν σχηματίσει ένα αρραγές, ατσάλινο μέτωπο "ενότητας" με όλο το πολιτικό σύστημα, ασπαζόμενοι την ατζέντα της παγκόσμιας ελίτ και των πολυεθνικών φαρμακοβιομηχανιών:
* Μαζικοί εμβολιασμοί με το "πειραματικό γενετικό σκεύασμα" των πολυεθνικών, υποχρεωτικότητα-απαρτχάιντ... για πρώτη φορά "δικαίωση" της ναζιστικής εποχής μετά την ήττα του ναζισμού...
* Επίκληση της "πράσινης ανάπτυξης" του υπερεθνικού κεφαλαίου...
* Επίκληση της φάρσας του "κινδύνου της κλιματικής αλλαγής", πάντα του υπερεθνικού κεφαλαίου...
* Επίκληση των "ατομικών δικαιωμάτων", "ανοιχτά σύνορα", "αραβική 'ανοιξη made in USA" κ.α.π.
''Μας σκοτώνουν με μικρές δόσεις πολύ ταχτικά, πολύ σιωπηλά, πολύ σοφά.''
Γ. Σεφέρης
Συνεπώς, όταν σήμερα όλοι αυτοί δεν θέλουν και δεν μπορούν να εξασφαλίσουν το ύψιστο ανθρώπινο αγαθό, τις Αρχές της Ιπποκράτειας Ιατρικής, την ήττα του ναζισμού και τις καταδίκες στη Νυρεμβέργη... ν' ανατρέψουν τον υποχρεωτικό εμβολιασμό και το ναζιστικό "υγειονομικό απαρτχάιντ", τις απολύσεις εργαζομένων που δεν επιθυμούν το μπόλι των πολυεθνικών.... Αυτοί θα ανατρέψουν τον καπιταλισμό;
Το βίντεο-προπαγάνδα του ιταλικού φασιστικού καθεστώτος Μουσολίνι για τη φιλοξενία του Τρότσκι από το καθεστώς:
