ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ "ΚΑΘΟΛΙΚΟΣ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΣ": "ΛΑΪΚΗ ΑΝΑΓΚΗ" Ή ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ...
"ΚΕΝΤΡΙΣΤΙΚΗ" ΥΠΕΚΦΥΓΗ;Τις τελευταίες μέρες και υπό το βάρος των δραματικών εξελίξεων και της κλιμάκωσης της κυβερνητικής επίθεσης στα δικαιώματα του λαού και της νεολαίας, σε συνδυασμό με τη διαφαινόμενη επέλαση ενός νέου «κύματος» της πανδημίας (λόγω της περίφημης «μετάλλαξης Δ»), καταγράφηκε μια ορισμένη διαφοροποίηση της πολιτικής ορισμένων τμημάτων της Αριστεράς. Με παραλλαγές και διαφοροποιήσεις στην ένταση, τη φρασεολογία, το βαθμό επίκλησης «μαχητικών μορφών πάλης» κλπ., κοινός παρονομαστής της γραμμής αυτής είναι το δίπτυχο: «όχι στα κυβερνητικά μέτρα – ναι στο μαζικό, καθολικό εμβολιασμό του λαού με όλα τα ασφαλή εμβόλια και τα μέτρα προστασίας της υγείας του». Οι δυνάμεις της Αριστεράς που περνούν σε αυτή τη γραμμή (από τμήματα της άκρας Αριστεράς και της Αναρχίας, έως το ΝΑΡ και το ΚΚΕ στο απέναντι «ηπιότερο» άκρο), καταφεύγουν σε έναν «κεντρίστικο» στην ουσία του πολιτικό ελιγμό, ο οποίος – όπως πιστεύουν – θα τους επιτρέψει να διασφαλίσουν τη συνοχή των πολιτικών χώρων τους, οι οποίοι διεμβολίζονται από την διογκούμενη οργή μεγάλου μέρους των λαϊκών μαζών για την κυβερνητική πολιτική, οι οποίες όμως δε έβρισκαν ως τώρα χώρο έκφρασης στις δυνάμεις της Αριστεράς. Λυπούμαστε που πρέπει να διαλαλήσουμε προς πάσα κατεύθυνση, ότι οι φιλοδοξίες τους θα αποδειχθούν φρούδες.
Πώς «ξεπλένεται» η κυβέρνηση με μπόλικη, ανέξοδη «αντικυβερνητική» ρητορική!
Μεθοδολογικά, κάθε πολιτική θέση που κατατίθεται στο κίνημα από ετούτη ή εκείνη τη συνιστώσα του καλείται, καταρχήν, να τοποθετηθεί στα επίδικα του ΣΗΜΕΡΑ, με βάση τον ΠΑΡΟΝΤΑ πολιτικό και ταξικό συσχετισμό κι όχι αφηρημένα, γενικά κι αόριστα, έξω από τόπο, χρόνο και συνθήκες. Αυτό, νομίζω, είναι αυτονόητο για όποιον από εμάς θέλει να λέγεται μαρξιστής (πολύ περισσότερο μαρξιστής-λενινιστής).
Αν είναι έτσι, τότε είναι φανερό ότι στην ίδια θέση δε μπορεί να "χωρούν" συγχρόνως:
• Από τη μια, η πάλη ενάντια στην κυβερνητική πολιτική, τα μέτρα υποχρεωτικού εμβολιασμού, τα μέτρα διχασμού του λαού σε "εμβολιασμένους" και "ανεμβολίαστους" κλπ. και
• Από την άλλη, η γραμμή υπέρ του μαζικού, καθολικού εμβολιασμού με τις προϋποθέσεις που τίθενται: να έρθουν στην Ελλάδα τα ρώσικα, κινέζικα, κουβανεζικα κλπ, εμβόλια (αλήθεια τι γλωσσοδέτης σας πιάνει σφοι όταν είναι να μιλήσετε για το Sputnik V και το Sinovac και γίνεστε τόσο "διπλωματικοί", δεν το κατανοώ), να ενισχυθεί η πρωτοβάθμια υγεία, να έρθουν φάρμακα, να προσληφθούν γιατροί, δάσκαλοι κλπ.
Πολύ απλά, τα δύο σκέλη της "θέσης" αλληλοαναιρούνται και έχουμε αρκετές φορές ως τώρα τεκμηριώσει το γιατί. Ας το επαναλάβουμε για μια ακόμη φορά, μήπως και γίνουμε επιτέλους κατανοητοί.
Καταρχάς, ας προσπεράσουμε -αν και είναι ζήτημα όχι αμελητέο για όσους από εμάς κατανοούμε και υπερασπιζόμαστε τη σχέση του μαρξισμού με την επιστημονική μεθοδολογία και αλήθεια- το αν έχει και κατά πόσο επιστημονική βάση το αφήγημα του καθολικού εμβολιασμού με στόχο τη συλλογική ανοσία, για μια νόσο όπως η COVID19 που τείνει να πάρει ενδημικά χαρακτηριστικά. Είναι αναγκαίο, ωστόσο, να γίνει αυτή η «παραχώρηση» ακριβώς για να γίνει σαφές ότι το πρόβλημα, στον πυρήνα του, ΔΕΝ είναι το αν και πόσο «ξέρουμε από ιατρική» και ποιος «γνωρίζει καλύτερα» τα ειδικά κεφάλαια της επιδημιολογίας, της ανοσολογίας ή δεν ξέρουμε κι εμείς ποιου άλλου κλάδου. Είναι, πρωτίστως, ΠΟΛΙΤΙΚΟ το πρόβλημα, τελεία και παύλα.
Αυτό που έχει επιτύχει -αναμφισβήτητα με την "ευγενή χορηγία" και της Αριστεράς- η κυβέρνηση, είναι να στοιχίσει πίσω της μια μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία προβάλλοντας το αφήγημα του καθολικού εμβολιασμού. Στην προσπάθειά της αυτή και για να επιτύχει αυτό που έχει επιτύχει, αξιοποίησε βεβαίως και την υπαρκτή παρουσία ενός περιθωριακού ανορθολογικού και σκοταδιστικού ρεύματος με δεσμούς με την ακροδεξιά, τις παραθρησκευτικές σέχτες κλπ. το οποίο και αναγόρευσε ως "συλλογικό εκφραστή" κάθε αντιτιθέμενης άποψης στο κυρίαρχο κυβερνητικό αφήγημα. Αξιοποιώντας την κατευθυνόμενη τρομοκρατική προπαγάνδα των καλοπληρωμένων συστημικών ΜΜΕ, αλλά και - δυστυχώς - την πολιτική μυωπία και απροθυμία να προχωρήσει σε σύγκρουση, από πλευράς της Αριστεράς, το αποτέλεσμα είναι η σημερινή, επικίνδυνη κατάσταση.
Ας δούμε τώρα την ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΥΣΙΑ του προβλήματος που υπάρχει με το σύνθημα του καθολικού εμβολιασμού: ως πολιτικό σύνθημα, η επίκληση της ανάγκης του καθολικού εμβολιασμού και της συλλογικής ανοσίας έχει ΑΜΕΣΟ χαρακτήρα, εφαρμόζεται στην πράξη ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ και η κυβέρνηση - εμείς να δεχθούμε ότι το κάνει υποκριτικά και εκ του πονηρού - γι'αυτό το λόγο το έχει ανάγει σε επίκεντρο του δικού της αφηγήματος. Όποιος δηλώνει, λοιπόν, ότι δέχεται τον καθολικό εμβολιασμό, ανεξάρτητα του αν το κατανοεί ή όχι, αν του αρέσει ή όχι κλπ., στην πράξη το δέχεται ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΡΟΥΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ. Δηλαδή, δέχεται τον καθολικό εμβολιασμό ΜΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΕΜΒΟΛΙΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΣΗΜΕΡΑ (γιατί το αν ΘΑ έρθουν τα άλλα δεν μπορεί να το εγγυηθεί κανείς, πολύ περισσότερο όταν μέχρι σήμερα δεν το ζητά και κανείς στο πεζοδρόμιο και στους αγώνες) και ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΥΓΕΙΑΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΣΗΜΕΡΑ (γιατί επίσης είναι αδύνατο μέσα στον χρονικό ορίζοντα που θα κριθεί πολιτικά αυτή η μάχη να έχουν υλοποιηθεί οι διεκδικήσεις του κινήματος, όταν σήμερα είμαστε όχι στο μηδέν, αλλά υπό του μηδενός...). Δηλαδή, δέχεται τον καθολικό εμβολιασμό ΧΩΡΙΣ (α) ελευθερία του κάθε εργαζόμενου και του γιατρού του να επιλέξουν το καλύτερο για την περίπτωση της υγείας του εμβόλιο και (β) ένα σύστημα Υγείας που διασφαλίζει ότι θα υπάρχει επαρκής προληπτικός έλεγχος, επαρκής επαγρύπνηση και καταγραφή παρενεργειών, σαφή και αποτελεσματικά θεραπευτικά πρωτόκολλα από την πρώτη στιγμή της εμφάνισης συμπτωμάτων ως την εισαγωγή – ο μη γένοιτο – στη ΜΕΘ, επάρκεια υλικών μέσων και προσωπικού κλπ. κλπ.
Έτσι, ανεξάρτητα από προθέσεις, όποιος ΣΗΜΕΡΑ στην Αριστερά δέχεται τον καθολικό εμβολιασμό, στην ουσία ΣΤΗΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, είτε το καταλαβαίνει, είτε δεν το καταλαβαίνει. Νομιμοποιεί τον ΠΥΡΗΝΑ του αφηγήματος της στο λαό και του δίνει "προοδευτικό" και "ταξικό" πιστοποιητικό. Όλα τα άλλα που συνοδεύουν τη θέση αυτή, για την πλατιά λαϊκή μάζα είναι απλά "αστερίσκοι" που ερμηνεύονται ως εξής: η Αριστερά στο κύριο συμφωνεί με την κυβέρνηση και ζητά πράγματα σωστά μεν, για το αύριο δε. Άρα ας γίνει ΣΗΜΕΡΑ αυτό που λέει η κυβέρνηση, ας συντριβούν ΣΗΜΕΡΑ ως "ψεκασμένοι", "σκοταδιστές" κλπ. όσοι αντιδρούν και ΑΥΡΙΟ, κάποια μέρα, ΘΑ παλέψουμε για να γίνουν κι όλα τα άλλα. Μην είστε μαξιμαλιστές κύριοι Αριστεροί! Σιγά-σιγά όλα θα γίνουν!
Κοντολογίς, οι σύντροφοι και οι οργανώσεις της Αριστεράς που κλίνουν προς αυτή την κεντρίστικη θέση, όσο κι αν φωνάζουν για την ανάγκη και μαχητικής αντιπολίτευσης στην κυβέρνηση και απομόνωσης της ακροδεξιάς (υπαρκτός κίνδυνος και φόβος, σε αυτό συμφωνούμε), στην πραγματικότητα με τη θέση που παίρνουν, ΥΠΟΝΟΜΕΥΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟ ΕΝΑ ΚΑΘΗΚΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΑΛΛΟ. Στην πράξη ΚΑΙ στηρίζουν την κυβέρνηση, αδυνατούν να διεμβολίσουν το ακροατήριό της χαρίζοντάς της ΟΛΟ τον κόσμο που είναι με τον εμβολιασμό (πέραν του στενού περίγυρου γύρω από τις οργανώσεις της Αριστεράς, δηλαδή ψίχουλα) ΚΑΙ τροφοδοτούν την ακροδεξιά, χαρίζοντάς της ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ που θέλει να αντιπολιτευτεί την κυβέρνηση, ξεκινώντας κι επικεντρώνοντας θολά και στρεβλά στο εμβολιαστικό αφήγημα. Είναι απογοητευτικό το να διαπιστώνει κανείς ότι ο μόνος, πρακτικά, λόγος για να υιοθετήσει μια οργάνωση της Αριστεράς μια τέτοια γραμμή, είναι η περιχαράκωση του πολιτικού της περίγυρου. Μια θλιβερή, γραφειοκρατική καρικατούρα, αυτού που θα όφειλε να είναι μια επαναστατική πολιτική γραμμή...
Υπάρχει ριζοσπαστική, μαχητική εναλλακτική!
Στον αντίποδα αυτής της αυτοκτονικής για το κίνημα και την Αριστερά, γραμμής, οι μαχητικές συνιστώσες της μπορούν και πρέπει να αντιπαραθέσουν ένα ΜΑΧΗΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΑΛΗΣ σε συνδυασμό με ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ τόσο της δημόσιας υγείας, όσο και των εργασιακών, δημοκρατικών κλπ. δικαιωμάτων του λαού. Το πλαίσιο αυτό θα πρέπει να περιστρέφεται γύρω από τους εξής πυλώνες:
* ΕΘΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ του τομέα Υγείας - Πρωτοβάθμια Υγεία για όλο το Λαό - Δωρεάν και πλήρης επιδημιολογική επιτήρηση, φαρμακοεπαγρύπνηση, προληπτικός έλεγχος κλπ.
* ΑΜΕΣΗ ΡΗΞΗ με την πολιτική της ΕΕ - Σύναψη διμερών διακρατικών συμφωνιών με Ρωσία-Κίνα για να έρθουν στην Ελλάδα τα εμβόλια Sputnik, EpicVacCorona, Sinovac κλπ. με συμφωνίες παραγωγής τους στη χώρα μας από κρατική φαρμακοβιομηχανία (πολύ σημαντικό αν χρειαστεί να εμβολιάζεται τακτικά ενα μέρος του πληθυσμου εν όψει ενδημικότητας της νόσου)
* ΣΤΟΧΕΥΜΕΝΟΣ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΣ με έμφαση στις κατηγορίες με ιδιαίτερο κίνδυνο, ηλικιωμένοι, έχοντες υποκείμενα νοσήματα κλπ. με βάση την επιστημονική βιβλιογραφία, δηλαδή εκεί που τα οφέλη του εμβολιασμού υπερτερούν σαφώς των αγνώστων μέχρι σήμερα και μη μελετημένων κινδύνων, λόγω του πειραματικού χαρακτήρα τους.
Και, φυσικά, όλα τα παραπάνω θα πρέπει να συνδυάζονται από ΜΑΧΗΤΙΚΗ και ΠΡΩΤΟΠΟΡΑ δράση για την απόκρουση, απόσυρση και συντριβή των εγκληματικών και απαράδεκτων κυβερνητικών μέτρων. Η ριζοσπαστική, μαχητική Αριστερά πρέπει να κατακτήσει ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ, ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ το ρόλο της εμπροσθοφυλακής, της πρωτοπορίας του λαϊκού αγώνα κι αυτό προϋποθέτει το σωστό και υπολογισμένο συνδυασμό και μαχητικών μορφών πάλης και ενιαιομετωπικής δουλειάς στη βάση ώστε να συσπειρωθούν κάτω από το παραπάνω πλαίσιο οι ευρύτερες δυνατές δυνάμεις και ευέλικτης τακτικής προς όποια άλλη δύναμη εμφανίζεται αυτή τη στιγμή να παίζει «αντικυβερνητικό» ρόλο. Η κοινή δράση, από τα κάτω, όλων των δυνάμεων που δηλώνουν ότι συμφωνούν ότι τα μέτρα πρέπει να παρθούν πίσω δεν βρίσκεται σε καμία αντιπαράθεση με το καθήκον της πιο οξυμένης ιδεολογικο-πολιτικής αντιπαράθεσης με τις «ψεκασμένες», σκοταδιστικές, ακροδεξιές, αντικομμουνιστικές αντιλήψεις και πολιτικές θέσεις.
Με πίστη στις ιδέες μας και τις ιστορικές μας παρακαταθήκες, ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ!
Πολλοί σύντροφοι, άλλοι καλοπροαίρετα κι άλλοι όχι, θα μας ρωτήσουν: μα καλά, πώς στην Ελλάδα θα υποστηρίξουμε το στοχευμένο εμβολιασμό όταν η σοσιαλιστική Κούβα, η ΛΔ της Κίνας κλπ. προχωρούν στον καθολικό; Δεν ακολουθούν, άραγε, οι σύντροφοι σε αυτές τις χώρες τις επιταγές της επιστήμης ή, μήπως, συμμετέχουν κι αυτοί σε κάποιας μορφής «ιμπεριαλιστική συνωμοσία»; Και δεν είμαστε, τάχα, υποχρεωμένοι να ακολουθούμε το «επιστημονικό κεκτημένο» που λέει, σήμερα, ότι ο καθολικός εμβολιασμός είναι αναγκαίος;
Δε θα κουραστούμε, σύντροφοι, να διακηρύσσουμε προς πάσα κατεύθυνση το αυτονόητο: κανένα «επιστημονικό κεκτημένο» δεν είναι αποσπασμένο από μια σειρά ΥΛΙΚΕΣ και ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ προϋποθέσεις υλοποίησής του. Ο καθολικός εμβολιασμός ΔΕΝ είναι γενικά κι αόριστα «δικαίωμα και ανάγκη» του λαού. Τέτοιο γίνεται μόνο όταν συνδυάζεται με όλες τις άλλες προϋποθέσεις που βάζουν οι διεκδικήσεις μας, αν μιλάμε ειδικά στις συνθήκες και υπό τα χαρακτηριστικά της συγκεκριμένης πανδημίας. Απόλυτη υποχρέωσή μας είναι η υπεράσπιση της Ζωής, του Ψωμιού και της Τιμής του λαού. Κι αυτά, στις συνθήκες του ημιφεουδαρχικού, λούμπεν ευρωατλαντικού προτεκτοράτου στο οποίο έχει μετατραπεί η χώρα μας, κινδυνεύουν από την πολιτική της αστικής τάξης όποιο αφήγημα κι αν αυτή επιστρατεύει για να την «πλασάρει». Με ληστρικά διλήμματα του τύπου «εμβόλιο ή απόλυση», «εμβόλιο ή περιθωριοποίηση», είναι ανέκδοτο και μόνο το να σκεφτεί κανείς ότι υπερασπίζεται κάποια από τις τρεις αυτές αδιαπραγμάτευτες ανάγκες.
Δεν είναι δουλειά μας, σύντροφοι, να ξεκατινιαζόμαστε στα τηλεπαράθυρα και τα social media για το τι έκανε ο Λένιν το 1919 και το αν τα φώτα της Επιστήμης μπορούν να διαλύσουν τις σκοταδιστικές και ανορθολογικές δοξασίες. Δουλειά μας είναι να επεξεργαζόμαστε ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ ΠΑΛΗΣ που, πατώντας στα δεδομένα της συγκυρίας, να διευκολύνουν την επιδίωξή μας – ΑΝ ΤΗΝ ΕΧΟΥΜΕ… - να μετατρέψουμε την «υγειονομική» κρίση σε ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ του καθεστώτος της εξάρτησης και των μονοπωλίων. Ο καθολικός εμβολιασμός ΜΠΟΡΕΙ, σε ΜΙΑΝ ΑΛΛΗ ΣΥΓΚΥΡΙΑ, με έναν ΑΛΛΟ ΤΑΞΙΚΟ ΣΥΣΧΕΤΙΣΜΟ, να ήταν το ζήτημα-κρίκος που θα μας άνοιγε το δρόμο να πετύχουμε αυτή την επιδίωξη. Τότε, θα ήμασταν οι πρώτοι που θα τον υπερασπίζαμε. Όμως, να είστε σίγουροι, ότι τότε η αστική τάξη ΘΑ ΗΤΑΝ Η ΠΡΩΤΗ που θα «έθαβε» κάθε αναφορά στον καθολικό εμβολιασμό. Δε σας προβληματίζει ότι ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ είναι ΣΗΜΕΡΑ το αφήγημά της; Ή, μήπως, πίσω από τις «επαναστατικές» και «μαχητικές» σας κορώνες, βρίσκεται ολοζώντανο το πανάρχαιο, σαπισμένο, αναθεωρητικό, σοσιαλδημοκρατικό αφήγημα των «παναθρώπινων αταξικών προβλημάτων», που μας ταλαιπωρεί ως κίνημα από τη Β’ Διεθνή ως το Χρουστσιώφ και την Περεστρόικα;
Η κριτική πολλών συντρόφων και συλλογικοτήτων της Αριστεράς προς τη γραμμή και τις θέσεις που με σθένος υπερασπιζόμαστε από την πρώτη στιγμή, θυμίζουν την «κριτική» που άσκησε στις συνθήκες του μεσοπολέμου, το SPD ενάντια στο KPD, για την γραμμή που είχε το τελευταίο ενάντια στον «σοσιαλφασισμό» (και γενικότερα η γραμμή της ΚΔ ενάντια στην «προοδευτική σοσιαλδημοκρατία»). Και τότε, μας έλεγαν, ότι με τη γραμμή σας εσείς οι κομμουνιστές de facto συμμαχείτε με τους φασίστες ενάντια στη «δημοκρατική σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση», η οποία βέβαια δε δίσταζε να τσακίζει το λαό, να συνθλίβει τις ελευθερίες του, να υπηρετεί ξεδιάντροπα το κεφάλαιο και τις ιμπεριαλιστικές του βλέψεις. Δουλειά των κομμουνιστών, όμως, δεν είναι να κάνουν τα «καλά παιδιά» στους «προοδευτικούς» κάθε απόχρωσης, ούτε να ετεροκαθορίζονται από το α ή το β καθεστωτικό πολιτικό ρεύμα. Έχουμε τη ΔΙΚΗ ΜΑΣ, ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΗ, ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ πολιτική agenda και με βάση αυτή ξεδιπλώνουμε την ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΑΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ, εκμεταλλευόμενοι την ΚΑΘΕ ΡΩΓΜΗ, την κάθε χαραμάδα αντίθεσης στο μέτωπο των καθεστωτικών δυνάμεων, όποιος κι αν την εκφράζει. Έχουμε καθαρό, σε κάθε φάση ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΕΧΘΡΟΣ και πού πρέπει ΝΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΤΟ ΚΥΡΙΟ ΧΤΥΠΗΜΑ της πάλης μας. Αν λοιπόν πιστεύουν ορισμένοι ότι, σήμερα, ο κύριος αντίπαλος είναι οι σέχτες των «ψεκασμένων» και των «ανορθολογιστών» που είναι ζήτημα αν τις ακολουθεί ένα 5% του πληθυσμού και ΟΧΙ Η ΑΣΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, η ντόπια αντίδραση και ο ΞΕΝΟΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ που βάζει τη σφραγίδα του στις εξελίξεις, τότε κάτι ΠΟΛΥ ΣΑΠΙΟ, ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΣΑΠΙΟ υπάρχει στην «Αριστερά» μας, σύντροφοι. Μια τέτοια «Αριστερά», σας τη χαρίζουμε. Δεν είναι στο πλευρό του λαού και της εργατικής τάξης, αλλά απέναντί τους.
Τελειώνοντας, ένα κάλεσμα στους συντρόφους μας που στεκόμαστε σήμερα στο ίδιο χαράκωμα κι υπερασπιζόμαστε την ίδια υπόθεση με ενθουσιασμό και μαχητικότητα. Σύντροφοι, σε πείσμα της λύσσας με την οποία μας πολεμούν, εντός κι εκτός "των τειχών", δεν είμαστε χθεσινοί, δεν εμφανιστήκαμε σήμερα, από παρθενογένεση. Όσο λίγοι κι αν είμαστε σήμερα, όσο χτυπημένες και αν είναι οι ιδέες μας από ανοιχτούς εχθρούς και κάλπικους «φίλους», ξέρουμε ότι «ερχόμαστε από μακριά και πάμε ακόμα μακρύτερα». Έχουμε ιστορία, έχουμε γραμμή, έχουμε παρελθόν με επικούς αγώνες και μεγάλες νίκες που σημάδεψαν τη νεότερη Ιστορία, όταν οι αντίπαλοί μας – και στο «δικό μας» (υποτίθεται) «στρατόπεδο» – δεν έχουν προσφέρει τίποτε άλλο από ήττες και ταπεινώσεις. Έχουμε πίστη στις ιδέες μας, τις ιδέες του μαρξισμού-λενινισμού, την ιστορική τριτοδιεθνιστική παρακαταθήκη. Έχουμε εμπιστοσύνη στις αστείρευτες λαϊκές δυνάμεις και στη δυνατότητα των λαών να χαράζουν την ιστορία με την πάλη τους. Με αυτά ως όπλα, με ακατάβλητη αντοχή κι επιμονή, με «λογισμό και μ’ όνειρο» θα βγούμε ΝΙΚΗΤΕΣ κι από αυτή τη δύσκολη συγκυρία!
