αύτη εστίν η της καταπαύσεως ημέρα,
εν η κατέπαυσεν από πάντων των έργων αυτού
ο μονογενής Υιός του Θεού δια της κατά
τον θάνατον οικονομίας τη σαρκί σαββατίσας…»...
Μεγάλο Σάββατο... το μόνο Σάββατο του χρόνου κατά το οποίο νηστεύεται και το λάδι.
«Τω Αγίω και Μεγάλω Σαββάτω, την θεόσωμον ταφήν και την εις ’δου κάθοδον του Κυρίου και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού εορτάζομεν, δι’ ών της φθοράς το ημέτερον γένος ανακληθέν προς αιωνίαν ζωήν μεταβέβηκε»... σύμφωνα με το ιερό συναξάρι αυτήν την άγια ημέρα οι Ορθόδοξοι τιμούν και προσκυνούν την ταφή του Κυρίου και την εις ’δου Κάθοδόν Του.
Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος συμπυκνώνει αυτή τη διδασκαλία με δύο λέξεις «τό ἀπρόσληπτον καί ἀθεράπευτον»... «Τό μέγιστον τῶν δεινῶν»... «Την θεόσωμον ταφήν» και «Την εις άδου κάθοδον». Όλοι οι ευαγγελιστές έκαναν σαφές πως πραγματικά Αναστήθηκε ο Χριστός την Τρίτη Ημέρα. και ακριβώς γι' αυτό το λόγο η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει ορίσει ως ώρα της Ανάστασης, ακριβώς τη στιγμή που ξεκινάει η τρίτη ημέρα, με το σκεπτικό πως όποτε κι αν αναστήθηκε ο Χριστός, η σωστή ώρα περιέχεται μέσα στην Κυριακή. «Προσκυνούμεν Αυτού την τριήμερον έγερσιν» αναφωνεί ο Ιερός Χρυσόστομος...
Θεολογικό σφάλμα η αλλαγή του χρόνου τελέσεως της Ακολουθίας της Αναστάσεως;
ΟΧΙ! «Ο Θεός είναι νεκρός» και μέχρι τώρα απομακρυσμένος από το ανθρώπινο γένος και ανίκανος να το βοηθήσει... είναι όμηρος στα... χέρια "εκκλησιαστικών" ηγεσιών που υπηρετούν δουλικά το κεφάλαιο κι όχι το θεό τους!
Ο νιχιλισμός (nihilismus), «ο θάνατος του θεού... η ανατροπή όλων των αξιών», όπου «οι ανώτερες αξίες χάνουν κάθε αξία» με τον εκχυδαϊσμό της πίστης και των παραδόσεων από την εκκλησιαστική ιεραρχία, έβαλε από καιρό τα θεμέλια και στην Ορθοδοξία ακολουθώντας πιστά ως εκπρόσωπο του θεού τον παπισμό, την παγκοσμιοποίηση.
Να φρεσκάρουμε τη μνήμη μας; [Βλέπε, 28 Δεκέμβρη 2018, σε: Η αποδόμηση των Χριστουγέννων: νέοι συμβολισμοί στην υπηρεσία του οικονομικού φανατισμού του υπερεθνικού κεφαλαίου].
[...] Ο νιχιλισμός, «ο θάνατος του θεού», που είχε εξαγγείλει ο Nietzsche, σημαίνει: ο κόσμος του πνεύματος έπαψε να είναι πηγή ζωής, γονιμοποιούσα δύναμη, έπαψε να μπορεί να βεβαιώνει τον άνθρωπο για την ουσία του, έπαψε να δίνει νόημα στην ανθρώπινη ύπαρξη, ο υπεραισθητός κόσμος μεταμορφώθηκε σ’ ένα ανυπόστατο προϊόν του εμπειρικού κόσμου, ο άνθρωπος παραδόθηκε στη φθορά του Κενού, του Τυχαίου και του Παράλογου, στη βία των πιο σκοτεινών βιολογικών δυνάμεων που αποδέσμευσε η απουσία κάθε ανώτερης αξίας και κάθε ανώτερου ελέγχου, ο άνθρωπος έγινε για τον εαυτό του πρόβλημα. Αυτός είναι ο κόσμος του Hiedegger και του T. S. Eliot, αυτός είναι ο κόσμος που μέσα του δείχνει ο Spengler την «εξάντληση των μεταφυσικών δυνατοτήτων» και το γεροντικό μαρασμό του δυτικού πολιτισμού. [...], Κώστας Παπαϊωάννου, "Ο άνθρωπος και ο Ίσκιος του", Ποντίκι.
Σήμερα σε όλους τους τομείς οι αποφάσεις δεν πρέπει να λαμβάνονται από τον λαό κι ο πολίτης δεν πρέπει να είναι ανυπάκουος, καθόσον θεωρούν το λαό άξεστο, αμόρφωτο, ανίκανο. Σήμερα αποφασίζουν οι "ειδικοί" έχοντας ασυλία και το ακαταδίωκτο, ο θεραπευτικός καπιταλισμός. Τη θέση του νεοφιλελευθερισμού "Όλη η εξουσία στους τεχνοκράτες", τώρα μεταβάλλεται: "Όλη η εξουσία στους ειδικούς γιατρούς"! Παρεμπίπτοντος, στους ειδικούς που "νόμιμα" χρηματοδοτούν οι πολυεθνικές φαρμακοβιομηχανίες... Όλα αυτά ουδόλως απασχολούν την πολιτική και τους πολιτικούς -έχουν αποδεχτεί το ρόλο που τους έχει ανατεθεί-, αλλά ούτε την ιεραρχία της εκκλησίας που υποτίθεται υπηρετεί το Θεό... [Βλέπε, σε: ΣΟΚ! Δοκιμές εμβολίων σε βρέφη και παιδιά! Ποτέ να μην έχεις ελπίδα... η ελπίδα είναι μια παγίδα!].
Έτσι η πολιτική και οι πολιτικοί, όπως κι οι ιεράρχες της εκκλησίας μετατρέπονται σε απλούς υπαλλήλους, διαχειριστές και διεκπεραιωτές των αποφάσεων που επιβάλλουν οι πολυεθνικές φαρμακοβιομηχανίες μέσω των "ειδικών" με ασυλία κι ακαταδίωκτο... [Βλέπε, σε: ΑΣΥΛΙΑ "ειδικών"... «Ακολουθήστε τα χρήματα, θα βρείτε τη μαφία!»].
"Ο Χριστός διώχνει τους αργυραμοιβούς από τον Ναό", Δομίνικος Θεοτοκόπουλος (Ελ Γκρέκο), 1568
«τί γὰρ ὠφελεῖται ἄνθρωπος κερδήσας τὸν κόσμον ὅλον, ἑαυτὸν δὲ ἀπολέσας ἢ ζημιωθείς;»... ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ, Λουκ. 9,25
[μτφ.Διότι, τι ωφελείται ο άνθρωπος, εάν κερδήση όλον τον κόσμον, χάση δε την ψυχήν του και ζημιωθή με την αιωνίαν καταδίκην και κόλασιν;]
Λένε πως η μετάνοια είναι το κλειδί του παραδείσου. Ισχυρίζονται οι ιεράρχες πως μέσω της μετανοίας αρχίζει η επικοινωνία μας με τον Θεό, σύμφωνα με την Ορθοδοξία... Τα μέλη της "ιερής" συνόδου που απλώς συζήτησαν θέματα δόγματος... πόσο μάλλον αποφάσισαν Ανάσταση το Σάββατο, έχουν την ευκαιρία να μονάσουν ώστε να εκληφθεί ως μετάνοια και να μην πάνε στην κόλαση, αν πιστεύουν ελάχιστα όσα λένε ότι πρεσβεύουν.
«[...] Μες στων καιρών την ανημποριά
διώξε το γρέγο και το βοριά
και ξαναγύρισε ήλιε στη γη
με του θριάμβου σου την κραυγή.»
Νίκος Γκάτσος, "Μέγα Σάββατον", σε «Μέρες Επιταφίου»
Οι ευθύνες της λεγόμενης "αριστερής διανόησης", αν και μιλούμε πλέον για υπαλληλικό προσωπικό του κεφαλαίου, είναι ίδιες μ' αυτές των ιεραρχών:
Aνδρέας Παπανδρέου
Όμως, η καρδιά της Ορθοδοξίας δεν κτυπάει πλέον στο Φανάρι, ή την Αθήνα, αλλά εκεί που η πίστη παραμένει αναλλοίωτη, σεβαστή και μάλιστα σε μια χώρα Μουσουλμανική, με "αιμοσταγές δικτατορικό καθεστώς", όπως χαρακτηρίζουν τα "πολιτισμένα" κτήνη της Ευρωπαϊκής Ένωσης την Αδούλωτη κι Αδέσποτη Συρία των Σελευκιδών του Μεγάλου Αλεξάνδρου...
