Θα επιστρέψουμε... οι κάνες των όπλων θα φέρουν τη δικαιοσύνη! “Yom al Ard - Ημέρα της Παλαιστινιακής Γης”!

Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας

Εμείς θυμούμαστε!

Κι όταν μας ρωτήσουν γιατί θυμόμαστε, γιατί δεν βλέπουμε μπροστά, το μέλλον… θα τους απαντήσουμε: θα ‘ρθει η μέρα που εμείς θα θυμούμαστε τόσα πολλά, ώστε να θάψουμε σ’ ένα μεγάλο τάφο τους... απατεώνες και παραχαράκτες της ιστορίας και του σοσιαλισμού.

Η μνήμη δεν αρχειοθετείται!

Δεν ξεχνάμε!

30 Μάρτη - Ημέρα της Παλαιστινιακής Γης... (earth day for Palestine)!

Στις 30 Μάρτη 1976, χιλιάδες Παλαιστίνιοι κατέβηκαν στους δρόμους της κατεχόμενη από το σιωνιστικό καθεστώς απαρτχάιντ και συμμετείχαν σε Γενική Απεργία, για να διαμαρτυρηθούν κατά της απόφασης του ναζιστικού κατοχικού καθεστώτος Ισραήλ να απαλλοτριώσει περίπου 2.000 εκτάρια παλαιστινιακής γης. Εξοργισμένοι και άοπλοι. Αλλά η ισραηλινή αστυνομία παρενέβη με όπλα, δολοφονώντας 6 Παλαιστίνιους: Kheir Mohammad Salim Yasin, Khadija Qasem Shawahneh, Raja Hussein Abu Rayya, Khader Eid Mahmoud Khalaila, Muhsin Hasan Said Taha και Ra'fat Ali Az-Zheiri.

Ο αγώνας των Παλαιστινίων πραγματοποιήθηκε ως επί το πλείστον σε έξι χωριά στη Γαλιλαία, στα οποία επιβλήθηκε απαγόρευση κυκλοφορίας: Sakhnin, Arraba, Deir Hanna, Tur'an, Tamra και Kabul. Ήταν η πρώτη μεγάλη Παλαιστινιακή διαδήλωση στο Ισραήλ με εκατοντάδες βαριά τραυματισμένους -μαζί κι η δολοφονία των 6-, μετά το 1948 και το διωγμό από τη γη τους 700.000 Παλαιστινίων.

Από τότε αποφασίστηκε ότι η 30η Μάρτη θα γίνει «Ημέρα της Γης - Yom al Ard», μια ημέρα ιδιαίτερης σημασίας στο παλαιστινιακό πολιτικό ημερολόγιο και αφήγηση, όπου όλοι οι Παλαιστίνιοι, εντός και εκτός της Παλαιστίνης, θυμούνται τη σφαγή, τιμούν τα θύματα και καλούν σε Αντίσταση εναντίον της αποικιακής κατοχής και της κλοπής της γης, φυτεύοντας μικρά ελαιόδεντρα.

Στην Ελλάδα της "νέας εποχής" το σύνολο του εγχώριου πολιτικού συστήματος έχει τεθεί πλέον στην υπηρεσία του σιωνιστικού καθεστώτος κι όλοι έπαθαν μια μετάλλαξη, μια "πολιτική αμνησία" δουλικής υποταγής.

Σήμερα δεν υπάρχει άλλος δρόμος: Θα επιστρέψουμε... οι κάνες των όπλων θα φέρουν τη δικαιοσύνη!

* Μας λείπεις Abu Ammar (ابو عمّار)... Δεν ξεχνάμε!

«Σβήνοντας ένα κομμάτι από το παρελθόν είναι

σαν να σβήνεις και ένα αντίστοιχο κομμάτι από το μέλλον.

Η μνήμη όπου και να την αγγίξεις πονεί.»

Γιώργος Σεφέρης
[Βλέπε σε: «Η μνήμη όπου και να την αγγίξεις πονεί»! Όταν η Ελλάδα είχε Έλληνα πρωθυπουργό]

 

«...εγώ δεν μισώ τους ανθρώπους, ούτε επιτέθηκα σε κανέναν,
αλλά αν μια μέρα στην πείνα με υποχρεώσουν, θα τραφώ με τις σάρκες του κατακτητή μου.
Προσέξτε!
Την πείνα και την οργή μου!»

Mahumud Darwish

[Βλέπε, σε: Όταν μπροστά στην Ελλάδα και τον πρωθυπουργό της υποκλινόταν η παγκόσμια κοινότητα]

 

Αυτή η γη δεν είναι για πούλημα.

Aυτή η γη ανήκει στο λαό μας.
Κάποιοι είναι νεκροί, κάποιοι είναι ζωντανοί,

αλλά πολλοί ακόμη δεν έχουν γεννηθεί!

[Βλέπε σε: Δεν πέθανε... δολοφονήθηκε!]

 «Η θύμηση του παρελθόντος μπορεί να είναι η

απαρχή επικίνδυνων διαισθητικών γνώσεων και η

παγιωμένη κοινωνία δείχνει να φοβάται τα...

ανατρεπτικά περιεχόμενα της μνήμης»

Χέρμπερτ Μαρκούζε (1898 – 1979)

[Βλέπε, σε: 38 χρόνια από τη Γενοκτονία, το πραγματικό Ολοκαύτωμα στη Σάμπρα και Σατίλα]

 

Ο Ανδρέας Παπανδρέου κι οι κυβερνήσεις του δεν αναγνώρισαν ΠΟΤΕ ως κράτος το ναζιστικό-σιωνιστικό κατοχικό καθεστώς! Τώρα όλοι δηλώνουν υποταγή...

 

 

Τότε η παγκόσμια κοινότητα υποκλινόταν μπροστά στον πρωθυπουργό της Ελλάδας, που ΠΟΤΕ δεν αναγνώρισε ως κράτος το Ισραήλ...

Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Ανδρέας Παπανδρέου υποδέχεται στην Ελλάδα με τιμές τους αποκλεισμένους στη Βηρυτό Φενταγίν και τον ηγέτη της Παλαιστινιακής Επανάστασης Γιάσερ Αραφάτ (ο ρασοφόρος είναι ο Παπαφλέσσας της Παλαιστινιακής Επανάστασης Αρχιεπίσκοπος Ιερουσαλήμ Ιλαρίων Καπούτσι, που ζούσε εξόριστος στην Ιταλία [Βλέπε σε: Έφυγε ο Παπαφλέσσας της Επανάστασης, αλλά πρόλαβε Λεύτερο το Χαλέπι!]

 

Για να μαθαίνουν οι νεότεροι.

Η Μνήμη αποτελεί ισχυρό όπλο για τους λαούς…

 

Εμείς θυμούμαστε!

Κι όταν μας ρωτήσουν γιατί θυμόμαστε, γιατί δεν βλέπουμε μπροστά, το μέλλον… θα τους απαντήσουμε: θα ‘ρθει η μέρα που εμείς θα θυμούμαστε τόσα πολλά, ώστε να θάψουμε σ’ ένα μεγάλο τάφο τους απατεώνες και παραχαράκτες της ιστορίας και του σοσιαλισμού.

Η μνήμη δεν αρχειοθετείται!

Δεν ξεχνάμε!

Παλαιστίνη

Είναι το σπίτι μου κι ο δρόμος της... νίκης μου.
Είναι ένα πάθος στην καρδιά μου.
Είναι μια περήφανη μελωδία στα χείλη μου.
Ξένα πρόσωπα στην κλεμμένη Γη μου,
πουλάνε τη σοδειά μου, καταλαμβάνουν το σπίτι μου.
Όμως εγώ γνωρίζω το δρόμο μου,
ο λαός μου θα επιστρέψει στο σπίτι των παππούδων του,
ο λαός μου θα επιστρέψει στη ζεστασιά της κούνιας του.
Η Παλαιστίνη είναι το σπίτι μου κι ο δρόμος για τη νίκη μου.

Σουλαϊμάν Αλ Ίσσα

ένας από τους μεγαλύτερους ποιητές της Συρίας και του Αραβικού Έθνους
(μετάφραση του σχολιαστή)