Αξιωματούχοι της Διώρυγας του Σουέζ ανέφεραν ότι έχει σημειωθεί κάποια πρόοδος, ενώ στην επιχείρηση έχουν ενταχθεί τις τελευταίες ώρες περισσότερα ρυμουλκά, με τις Αρχές πάντως να εξετάζουν εναλλακτικούς τρόπους ούτως ώστε να γίνει η αποκόλληση του πλοίου.
Στο πλαίσιο αυτό, ο πρόεδρος της Αιγύπτου, Αμπντελ Φατάχ Αλ Σίσι, διέταξε να ξεκινήσουν προετοιμασίες για την ελάφρυνση του φορτίου του «Ever Given». Το σχέδιο αυτό συνεπάγεται τη μεταφορά ορισμένων εμπορευματοκιβωτίων σε άλλο σκάφος ή στην όχθη του καναλιού.
Εμπειρογνώμονες είπαν στο BBC ότι για μια τέτοια επιχείρηση απαιτείται εξειδικευμένος εξοπλισμός, συμπεριλαμβανομένου ενός γερανού που θα χρειαζόταν να είναι ύψους άνω των 60 μέτρων. «Εάν πάμε σε αυτή τη διαδικασία, εκτιμώ πως θα απαιτηθούν εβδομάδες» είπε στο BBC o Τζον Ντένχολμ, πρόεδρος του Ναυτιλιακού Επιμελητηρίου του Ηνωμένου Βασιλείου.
Το Σάββατο έγινε βυθοκόρηση (απομάκρυνση υλικών από τον βυθό) 20.000 τόνων άμμου και χρειάστηκαν 14 ρυμουλκά για να καταφέρουν να τραβήξουν και να σπρώξουν το Ever Given στην προσπάθειά τους να αποκολλήσουν. Αν και οι ισχυρές παλίρροιες και οι άνεμοι περιπλέκουν τις προσπάθειες τα ρυμουλκά, κατάφεραν να μετακινήσουν το πλοίο κατά 30 μοίρες σε δύο κατευθύνσεις.
Ο Οσάμα Ραμπί, πρόεδρος της Αρχής της Διώρυγας του Σουέζ, δήλωνε το βράδυ του Σαββάτου ότι το νερό είχε αρχίσει να τρέχει κάτω από το σκάφος. «Περιμένουμε ότι ανά πάσα στιγμή το πλοίο θα μπορέσει να γλιστρήσει και να κινηθεί από το σημείο στο οποίο βρίσκεται» ανέφερε, με τις προσπάθειες να εντείνονται καθ’ όλη τη διάρκεια της Κυριακής.
Νέα εμπλοκή
Ωστόσο, σε μια νέα αρνητική εξέλιξη, πηγές της Αρχής της Διώρυγας του Σουέζ ανέφεραν το πρακτορείο ειδήσεων Reuters ότι βρέθηκε μια μεγάλη μάζα βράχου κάτω από το πλοίο.
 |
Ο Ραμπί είπε ότι ο πρόεδρος Σίσι διέταξε προετοιμασίες για την πιθανή αφαίρεση μερικών από τα 18.300 εμπορευματοκιβώτια του πλοίου. Πάντως, εξέφρασε την ελπίδα μια τέτοια επιχείρηση να μην χρειαστεί.
Πώς τα κοντέινερ απειλούν να γκρεμίσουν το παγκόσμιο εμπόριο
Σε ανάλυσή τους, οι «Times του Λονδίνου» επισημαίνουν πως η ιστορία των κοντέινερ, των κιβωτίων που κλείνουν μέσα τους ένα μεγάλο μέρος του παγκόσμιου εμπορίου, έχει πολλά διδάγματα.
Ήταν μια λύση ανάγκης απέναντι στα προβλήματα των οδικών μεταφορών, η οποία διαδόθηκε μαζικά μόνο όταν οι ανταγωνιστές συμφώνησαν σε κοινά πρότυπα. Το μεταλλικό κιβώτιο, ακριβώς επειδή έγινε το ίδιο παντού στον κόσμο, έγινε «όχημα» για φτηνές μεταφορές από τη θάλασσα.
Η ιστορία του εμπορευματοκιβωτίου -ή μάλλον της μαζικής υιοθέτησής τους- αρχίζει κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Υφεσης τη δεκαετία του ’30 στις Ηνωμένες Πολιτείες. Τότε, ο Μάλκολμ ΜακΛιν, ξεκινώντας από ένα φορτηγό, έφτιαξε μία εταιρεία που σύντομα εξελίχθηκε σε μία από τις μεγαλύτερες στον τομέα των οδικών μεταφορών διακινώντας καπνά και υφάσματα στην Ανατολική Ακτή των ΗΠΑ.
Μετά τον πόλεμο είχε, ωστόσο, να αντιμετωπίσει την κυκλοφοριακή συμφόρηση στους δρόμους της εποχής, η οποία καθυστερούσε τους οδηγούς και άρα τις παραδόσεις. Ο ΜακΛίν σκέφτηκε να μεταφέρει τα φορτηγά με πλοίο κατά μήκος της Ακτής, σύντομα όμως συνειδητοποίησε ότι ήταν πιο χρήσιμο να μεταφέρει απλώς τις καρότσες πάνω σε πλοίο. Οι κανονισμοί της εποχής απαγόρευαν σε μία εταιρεία οδικών μεταφορών να κατέχει εταιρεία θαλάσσιων μεταφορών, οπότε ο ΜακΛίν πούλησε την εταιρεία του και αγόρασε μία ναυτιλιακή, στοιχηματίζοντας την περιουσία του σε μία παράτολμη ιδέα.
Αν και ο ίδιος δεν ήταν εφευρέτης του κοντέινερ, ως κιβωτίου για τη μεταφορά αγαθών, ο ΜακΛίν ήταν ο πρώτος που το τοποθέτησε στην καρδιά της επιχείρησής του. Με τη βοήθεια ενός μηχανικού, η εταιρεία του σχεδίασε όχι μόνο το κιβώτια, αλλά και πώς τοποθετούνται με ασφάλεια πάνω στο πλοίο, πώς ασφαλίζονται και πώς τοποθετούνται εκ νέου σε φορτηγά ή τρένα.
Η εταιρεία του μπορεί να επιβίωσε, σύντομα όμως προκλήθηκε χάος γιατί τα κιβώτια της μιας εταιρείας δεν χωρούσαν στα πλοία της άλλης, ούτε ήταν εύκολο να φορτωθούν σε τρένα λόγω των διαφορετικών κάθε φορά διαστάσεων.
Με την προτροπή και του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ, μηχανικοί από εταιρείες για θαλάσσιες μεταφορές και κατασκευαστές κοντέινερ έθεσαν στα τέλη της δεκαετίας του ‘50 κοινά πρότυπα, τα οποία αργότερα έγιναν και παγκόσμια. Με τον τρόπο αυτό, όπου κι αν βρίσκονταν οι πελάτες, θα ήταν σίγουροι ότι το κοντέινερ θα έχει παντού το ίδιο μέγεθος και πάντα θα υπάρχει κάποιος γερανός που θα μπορεί να το σηκώνει και να τοποθετεί μέσα στο πλοίο.
Η τυποποίηση σύντομα έφερε την εκρηκτική ανάπτυξη του κλάδου, καθώς άρχισαν να κατασκευάζονται πλοία που μπορούσαν να μεταφέρουν μόνο κοντέινερ, οπότε δεν χρειάζονταν δαπανηρές μετασκευές, αν στο παρελθόν ήταν άλλων τύπων.
Τα τακτικά δρομολόγια μεταξύ Αμερικής και Ευρώπης άρχισαν το 1966, ενώ ένα χρόνο αργότερα η εταιρεία του ΜακΛίν απέσπασε συμβόλαιο για τη μεταφορά πολεμικών και άλλων εφοδίων στο Βιετνάμ, στο οποίο ήδη μαινόταν ο πόλεμος.
Σήμερα, το «Ever Given», που έκλεισε τη Διώρυγα του Σουέζ, μεταφέρει χιλιάδες κοντέινερ και απειλεί τον κλάδο της ναυσιπλοΐας και της οικονομίας, γενικότερα.
«Κάθε ώρα που περνά ολοένα και περισσότερα πλοία, ανάμεσά τους φορτηγά, δεξαμενόπλοια και άλλα, συνωστίζονται στα στόμια της Διώρυγας του Σουέζ στη Μεσόγειο και στην Ερυθρά Θάλασσα. Είναι άλλο ένα μεγάλο πλήγμα για το παγκόσμιο εμπόριο σε μια ήδη επιβαρυμένη χρονιά για την παγκόσμια τροφοδοτική αλυσίδα» λέει ο Τζετ Μακάντλς της Project 44 Inc. Ορισμένες ναυτιλιακές εταιρείες ενδέχεται να αναγκαστούν να αλλάξουν δρομολόγιο και τα πλοία τους να περάσουν από το νότιο άκρο της Αφρικής, κάτι που θα μεγαλώσει κατά εβδομάδες τον χρόνο διάρκειας του ταξιδιού.
