Εγράψανε πολλοί πολλά για τον Ανδρέα ψες και προψές, με αφορμή τη γενέθλια μέρα του.
Σήμερα που δεν... έγραψε κανείς πράμα, είπα να γράψω εγώ κάμποσες αράδες.
Την αφορμή επήρα, όχι από τη μέρα της γέννησης του Αντρέα, μα από τη βρωμερή ροχάλα που έφτυσε ο πρωθυπουργός της χώρας, στο κούτελο του απλού πολίτη, με το σεργιάνι του στην Ικαρία.
Συγκρίσεις έκαμε ο νους μου, κι απ’ αυτές εξεπήδησε μια ξεχασμένη θύμηση από το 1977 και τούτη σας δηγούμαι.
Είχε κατεβεί στην Κρήτη ο Ανδρέας, για προεκλογική περιοδεία κι εγώ του ακολουθούσα σε κάθε ζάλο του, σαν δημοσιογράφος του «Δημοκράτη», της εφημερίδας του Μεγάλου Κάστρου, του Στρατή Παπαγεωργίου.
Από τ’ Ανώγεια είχε ξεκινήσει την περιοδεία του, εκείνη την ημέρα ο Ανδρέας και αφού επισκέφτηκε χωριά και χωρουδάκια, εκαταλήξαμε στις Μοίρες της Μεσσαράς.
Εκεί ολοκληρώθηκαν οι προγραμματισμένες επισκέψεις και ομιλίες του και αργά το βράδυ εσταλίσαμε στον Κόκκινο Πύργο, σε μια ψαροταβέρνα για φαγητό.
Το γενικό πρόσταγμα το είχε ο Μανόλης Καρέλλης, δήμαρχος Ηρακλείου τότε και στην ταβέρνα μαζεύτηκε πολύς κόσμος. Πολύ περισσότερος απ’ όσο είχε υπολογιστεί.
Είχα την τύχη να κάτσω στο τραπέζι του Αντρέα, κοντά στην Μαργαρίτα, στον Γιάννη Χαραλαμπόπουλο, στον Κώστα Ασλάνη, στον Ευριπίδη Κουκιαδάκη και σε πολλούς άλλους που συνόδευαν τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ κι έτσι πολλά έβλεπα και πολλά άκουγα.
Με το που έκατσε ο κόσμος στα τραπέζια, ο ταβερνιάρης πλησίασε τον Μανόλη Καρέλη και κάτι του είπε στο αφτί, φανερά στεναχωρεμένος.
Αυτό το «κάτι» που του είπε, ήταν ότι δεν είχε τόσα ψάρια για να δώσει στον κόσμο να φάει, γιατί πολλοί περισσότεροι μαζεύτηκαν απ’ όσους του είχανε πει.
-«Τι άλλο έχεις;» τον ρώτησε ο Μανόλης Καρέλης.
-«Μόνο της ώρας, μπριζόλες, μπιφτέκια, τέτοια…» του απάντησε ο ταβερνιάρης.
Ο Αντρέας, είχε πάρει χαμπάρι τι συζητιότανε, αλλά δεν μιλούσε.
-«Καλά, φέρε τα ψάρια στον πρόεδρο και στους ξένους και στους υπόλοιπους φτιάξε ό,τι έχεις» έδωσε παραγγελιά ο δήμαρχος.
Τότε, εσήκωσε το χέρι του ο Αντρέας και κάλεσε κοντά του τον καταστηματάρχη.
«Όλες αυτές τις μέρες, ψάρια τρώμε, τα χορτάσαμε, φέρτε μας ό,τι άλλο θέλετε και τα ψάρια ας τα φάνει άλλοι» είπε ο Αντρέας.
Αυτό και έγινε.
Φεύγοντας από τον Κόκκινο Πύργο, μ’ έπιασε αγκαζέ ο Μανόλης Καρέλης και μου εξήγησε, αυτό που ήδη είχα καταλάβει.
-«Για ψάρι ήρθαμε, ψάρι ήθελε ο πρόεδρος, μα όταν κατάλαβε πως το ψάρι δεν έφτανε για όλους, είπε τα όσα είπε κι έφαγε μπιφτέκι. Δεν ήθελε να τον βλέπουνε να τρώει ψάρι όταν όλοι οι άλλοι δεν έτρωγαν».
Ναι, αυτός ήταν ο Ανδρέας.
Κι αυτή η θύμηση μου, από το 1977, εξεπήδησε στο νου μου, θωρώντας τα αίσχητα που γενήκανε στην Ικαρία, από έναν άθρωπο που κάθεται στην ίδια καρέκλα που είχε κάτσει ο Αντρέας.
Με το ζόρε βαστώ στεγνά τα μάθια μου.
