Είχαμε υποσχεθεί στους εαυτούς μας ότι θα προσπαθήσουμε να ξεχάσουμε, να διαγράψουμε από τη μνήμη μας το πρωτοφανές επεισόδιο στην ιστορία του προεδρικού θεσμού με τη μη ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου κατά την είσοδο της Αικατερίνης Σακελλαροπούλου στον Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών ανήμερα την Πρωτοχρονιά.
Από τον Μανώλη Κοττάκη
Είχαμε πείσει τους εαυτούς μας ότι ήταν ένα κακό όνειρο, ότι δεν συνέβη ποτέ και ότι, εν πάση περιπτώσει, διά της απωθήσεως θα το ξεπερνούσαμε. Τι κρίμα, όμως! Και να θέλει να «αγιάσει» κανείς σε αυτή τη χώρα δεν μπορεί, δεν τον αφήνουν! Οσα λυπηρά ακολούθησαν μετά το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας μας το Σάββατο και τον πολιτικό σάλο που ξέσπασε μας υποχρεώνουν όχι μόνο να επιστρέψουμε στο θέμα, αλλά και να αποκαλύψουμε όλο το παρασκήνιο. Ολο το ρεπορτάζ. Από το περιεχόμενο του οποίου -λυπούμεθα, αλλά έτσι είναι- παραμένει βαρύτατα εκτεθειμένη η Προεδρία της Δημοκρατίας για το πρωτοφανές επεισόδιο.
Και όχι βεβαίως το ΓΕΕΘΑ, από το οποίο ζητήθηκε να αναλάβει την ευθύνη με ανακοίνωση, ως μη όφειλε. Εισαγωγικώς, επισημαίνω ότι θα προσπεράσω τα αισθήματα απογοήτευσης που προκάλεσε στο Πεντάγωνο η πίεση που ασκήθηκε να αναλάβει το ΓΕΕΘΑ με ανακοίνωσή του την κάλυψη του θλιβερού λάθους της αρχηγού του κράτους, που κατά το Σύνταγμα είναι και αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων. Περιττεύει. Ούτε βεβαίως πρόκειται να ασχοληθώ με τις διαδικτυακές επιθέσεις που δεχθήκαμε τα τελευταία εικοσιτετράωρα από ανθρώπους οι οποίοι δεν έχουν κάνει ποτέ ρεπορτάζ στη ζωή τους και το μόνο που γνωρίζουν είναι να παπαγαλίζουν από τα γραφεία τους τις εντελώς άγνωστες σε εμάς λέξεις «fake news». Κάτι τέτοια τζουκ μποξ μόνο… ευθυμία μάς προκαλούν. Θα επικεντρωθώ στα γεγονότα, τα οποία, όπως συνηθίζει να λέει υπουργός του Κυριάκου, «είναι ξεροκέφαλα».
Μετά το πρωτοσέλιδό μας, λοιπόν, και τον σάλο που προκλήθηκε, το ΓΕΕΘΑ, «εκόν άκον», εξέδωσε αργά το απόγευμα του Σαββάτου («δεν περιμέναμε ότι θα γίνει τέτοιος ντόρος») μια ανακοίνωση στην οποία υποστήριζε ότι η μη ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου «αποφασίστηκε σε σύσκεψη για την προετοιμασία της τελετής στις 30 Δεκεμβρίου 2020».
Και ότι «η απόφαση ελήφθη δεδομένων των περιοριστικών μέτρων για τον Covid-19, που προβλέπουν συρρίκνωση του αριθμού των συναθροιζομένων». Το γεγονός αυτό επέβαλλε -σύμφωνα με το ΓΕΕΘΑ πάντα- «την απουσία του προβλεπόμενου τμήματος της στρατιωτικής μουσικής το οποίο θα παιάνιζε τον Εθνικό Ύμνο, όπως προβλέπεται με τη δέουσα τιμή και κύρος». Μάλιστα! Πάμε τώρα στο παρασκήνιο.
Ερώτηση: Στη σύσκεψη αυτή, που έγινε όντως στο Πεντάγωνο, μετείχε, ναι ή όχι, και εκπρόσωπος του στρατιωτικού γραφείου της Προεδρίας της Δημοκρατίας; Και, αν ναι, τι απαίτησε από τους παρισταμένους;
Ερώτηση: Η μείωση του αριθμού του αγήματος των Ενόπλων Δυνάμεων, ο αποδεκατισμός του -συνήθως μετέχουν 30 Ευέλπιδες που ψάλλουν μαζί με τον Πρόεδρο τον Εθνικό Υμνο (μοναδική εμπειρία)-, αποφασίστηκε από το ΓΕΕΘΑ ή μήπως ήταν, όπως μάθαμε, «κεντρική επιλογή» της Προεδρίας με στόχο ακριβώς αυτόν, να μην είναι δυνατές η ανάκρουση και η απαγγελία του Εθνικού Ύμνου;
Ερώτηση: Γιατί η σύσκεψη έγινε προπαραμονή Πρωτοχρονιάς; Ποτέ οι Ένοπλες Δυνάμεις δεν συγκαλούν συσκέψεις για οργανωτικά θέματα δύο ημέρες πριν από μια δημόσια τελετή. Μόνη η διεξαγωγή της σύσκεψης τόσο κοντά στην τελετή δείχνει ποιος απαίτησε την πραγματοποίησή της. Και, αν ήταν τόσο «φυσιολογική» η απόφαση, γιατί δεν ανακοινώθηκε από πριν, για να μην αιφνιδιαστεί κανείς;
Ερώτηση: Στον εορτασμό του αγίου Δημητρίου στη Θεσσαλονίκη, όπου μετείχε η Πρόεδρος, γιατί ανακρούσθηκε ο Εθνικός Ύμνος; Και τότε ίσχυαν τα μέτρα, αλλά ουδείς διανοήθηκε την απαγόρευση.
Ερώτηση: Είναι αλήθεια ότι η Προεδρία βολιδοσκόπησε τους αρμοδίους, ημέρες πριν από τη διεξαγωγή της σύσκεψης, με ερώτημα… να μην τελεστεί καν η δοξολογία; Προδιάθεση για την κατάργησή της υπήρχε, άλλωστε. Το αποδεικνύει η απόφαση της Προεδρίας να καταργήσει, με επιχείρημα τον Covid, και την καθιερωμένη τελετή των ευχών στο Προεδρικό Μέγαρο. Δεν θα υποβάλω άλλες ερωτήσεις, ούτε θα δώσω διευθύνσεις και ονόματα.
Η προάσπιση του θεσμού της Προεδρίας της Δημοκρατίας και, βεβαίως, ο σεβασμός στις Ένοπλες Δυνάμεις, ο αρχηγός των οποίων δέχθηκε ανήθικη επίθεση από γραφίδες του λιμένος το Σάββατο -του απηγγέλθη η κατηγορία του… ακροδεξιού-, δεν μου επιτρέπουν να επεκταθώ. Μας παρακολουθούν και άλλοι, εκτός Ελλάδος, εδώ κοντά, στη γειτονιά μας, και γελάνε μαζί μας. Ας μην τους χαρίσουμε κι άλλο γέλιο! Το βασικό ερώτημα παραμένει, όμως: Τι ζήτησε ο εκπρόσωπος του στρατιωτικού γραφείου της Προεδρίας της Δημοκρατίας, στη σύσκεψη που έγινε στο Πεντάγωνο; Και, δίπλα σε αυτό το ερώτημα, προστίθεται ένα ακόμη, πιο λακωνικό: «Μα, δεν ντρέπεστε;»
Επιτρέπετε στο ΠΑΜΕ να διοργανώνει συγκεντρώσεις με διατάσεις στο Σύνταγμα για να τραγουδήσει τη Διεθνή, που λέει ο λόγος, και δεν επιτρέπετε σε 30 ευέλπιδες να παραστούν έξω από τη Μητρόπολη για να απαγγείλουν τον Εθνικό Ύμνο; Δεν ντρέπεστε; Αλήθεια, για να έρθουμε στην ουσία του θέματος τώρα: Για ποιον θα πάνε να πολεμήσουν αύριο στο μέτωπο αυτά τα νέα παιδιά, οι Ευέλπιδες των 800 ευρώ, τους οποίους «ευνουχίσατε» με αυτή την απαράδεκτη απόφαση μη ανάκρουσης του Εθνικού Ύμνου; Με τι ηθικό; Τι μήνυμα λαμβάνουν από το αρχηγείο του κράτους αυτά τα νέα παιδιά, όταν τους αφαιρείται από τα χείλη το δικαίωμα να ψάλουν τον Εθνικό Ύμνο; Και τι καταλαβαίνουν όταν, επιθεωρώντας τους, οι ταγοί του έθνους δεν προσποιούνται καν ότι σέβονται τον Ύμνο προς την Ελευθερία;
Και πλέον αυτού: Τι θαρρεί η -αρθρογράφος της «Εφημερίδας των Συντακτών»- Πρόεδρος της Δημοκρατίας (έγραψε άρθρο για τα δικαιώματα το Σάββατο) ότι είναι οι δημόσιες τελετές και το τυπικό τους; Τίποτε χουντικά κατάλοιπα που απάδουν προς το κύρος της; Έτσι τις έχει στο μυαλό της; Ως ακροδεξιές; Αν είναι έτσι, παρακαλούμε θερμότατα την κυρία Σακελλαροπούλου να μελετήσει με προσοχή και το ιστορικό των τελετών όπου μετέχει ο εκάστοτε Πρόεδρος της Δημοκρατίας στην πατρίδα μας -δεν είμαστε συνηθισμένη χώρα, ζούμε υπό το κράτος διαρκών απειλών-, αλλά και την πρακτική άλλων αρχηγών κρατών. Το τυπικό δεν είναι τυπικό. Κρύβει ουσία. Αποκαλύπτει την ετοιμότητα που υπάρχει στην καρδιά του κράτους, στον σκληρό πυρήνα του. Αν βλέπεις βλέμματα-φωτιά στα πρόσωπα των Ευζώνων -το υπέστη ο πρόεδρος Ερντογάν κατά την είσοδό του στο Προεδρικό Μέγαρο το 2017-, αντιλαμβάνεσαι ότι έχεις να κάνεις με έθνος αποφασισμένο. Αν παρατηρείς όμως ότι αυτοί ούτε τον Εθνικό Υμνο τους δεν θέλουν να ακούνε -τον βαριέται η ηγεσία τους-, τι μήνυμα λαμβάνεις, άραγε;
Μήπως ότι αυτοί είναι κράτος-σκορποχώρι; Η ισχύς των κρατών περνά μέσα από τον σεβασμό των συμβόλων και μέσα από το ουσιαστικότατο τυπικό των δημόσιων τελετών. Είτε αυτές είναι δοξολογίες είτε παρελάσεις ή εθνικές επέτειοι ή η ανάκρουση του Εθνικού Υμνου ή πανηγυρικοί ή καταθέσεις στεφάνων ή προσκύνημα σε μαρτυρικούς τόπους και λάβαρα ή η ανάμνηση της Ιστορίας (Πρωτοχρονιά του 1822 η Α΄ Εθνοσυνέλευση αποφάσισε τα χρώματα και τα σύμβολα της σημαίας) είτε… είτε!
Οποιος θέλει το καταλαβαίνει. Οποιος, πάλι, επιθυμεί να παριστάνει τον μεταρρυθμιστή πάνω στις πλάτες του έθνους ας γνωρίζει ότι αναλαμβάνει και την πολιτική ευθύνη. Τα γαλόνια των στρατηγών δεν είναι ασφαλής κρυψώνα. Όπως έγραψα άλλωστε προσφάτως από αυτήν εδώ τη θέση, η αλήθεια πάντα φθάνει στον προορισμό της. Μόνο να την καθυστερήσει μπορεί κανείς – να την εμποδίσει, δύσκολο.
Το Σάββατο, όταν αναδείξαμε το θέμα του Εθνικού Ύμνου στο πρωτοσέλιδό μας, ήμασταν μόνοι. Σήμερα, όχι. Ολοι γνωρίζουν.
ΥΓ.: Μικρό κόμμα της αντιπολίτευσης χάλασε τον κόσμο εναντίον της Προέδρου της Δημοκρατίας το διήμερο. Θα είχαν μεγαλύτερη αξιοπιστία οι καταγγελίες του, εάν ο αξιότιμος αρχηγός του έδιδε το «παρών» στη δοξολογία. Ηταν, όμως, αδικαιολογήτως απών. Όπως και όλοι οι αρχηγοί των κομμάτων. Πλην Κυριάκου Μητσοτάκη, άπαντες ήταν απόντες. Για πρώτη φορά, επίσης. Συμπράττοντας στην απαξίωση της τελετής.
