Αυτά τα Χριστούγεννα θα μείνουν στην Ιστορία της ανθρωπότητας, ως τα Χριστούγεννα της... αυταρέσκειας και του εγωισμού όλων των σαχλοκούδουνων, που τα αποκαλούμε "κυβερνήτες".
Ως τα Χριστούγεννα του Μεγάλου Ψέματος και της υποκρισίας.
Της χειραγώγησης και της υποταγής.
Στολίστηκαν πόλεις, χώρες, χωριά, δρόμοι, πλατείες.
Φώτα παντού. Και πολλά! Τόσα, που καταντούν κακόγουστα, κιτς, ξεφωνημένα!
Πονάνε τα μάτια και κλαίνε οι καρδιές.
Για τον άστεγο, στους σκοτεινούς δρόμους.
Για τις ουρές στα συσσίτια των ανέργων, που στήθηκαν, κάτω απ΄τα λαμπερά φώτα, στις πλατείες όλου του κόσμου.
Για τους πρόσφυγες, που οι μουλιασμένες, οι λασπωμένες σκηνές τους, δεν φωτίζονται.
Για τους μοναχικούς παππούδες και γιαγιάδες, που το μόνο φως των ματιών τους είναι τα παιδιά και τα εγγόνια τους.
Για τους γιατρούς και τους νοσηλευτές, που κουβεντιάζουν, κάθε μέρα με τον θάνατο και φως δεν βλέπουν.
Για εμάς όλους, που χρηματοδοτούμε αυτά τα πανάκριβα αντιαισθητικά φώτα, για να προβάλλουν το εγώ τους Δήμαρχοι και κυβερνώντες.
Για να υποκριθούν ότι μας σκέφτονται, όταν μας σκοτώνουν αργά και σταθερά!
