Σήμερα επιστρέφοντας από το Καστελλόριζο αποφασίσαμε να πάμε στη Ρώ για να...
αφήσουμε ένα στεφάνι στον τάφο της ΚυράςΠλησιάζοντας από την κορφή του νησιού ένας φαντάρος κυμάτιζε την ελληνική σημαία Χαιρετώντας μας από ψηλά
Στο νησί συναντήσαμε τη... φρουρά του με επικεφαλής ένα λοχαγό, που με μα ανείπωτη και άφατη για αυτόν χαρά μας υποδέχτηκε και μας μίλησε μέσα από την καρδιά του για την κατάσταση στο νησί στην περιοχή και τις ελληνοτουρκικός σχέσεις
Τον ρωτήσαμε τι μπορούμε να κάνουμε για αυτούς Μας ζήτησε για τους φαντάρους του-τους λεβέντες του οπως τους αποκαλούσε - και όχι για αυτόν ένα καταψύκτη για το καλοκαίρι και ένα μεγάλο πλεξιγκλάς για να μην τους «δέρνει»το κύμα και ο αγέρας το χειμώνα που έρχεται
Χωρίς δεύτερη σκέψη και κατά την εικαζομένη βούληση της Συντονιστικής του είπα ότι θα ικανοποιήσουμε το αίτημα τους Δεν θυμάμαι πόσες φορές και με πόση ευγνωμοσύνη μας είπε «ευχαριστώ»
Του είπαμε πως εμείς τους ευχαριστούμε για ο,τι προσφέρουν σε όλους μας σε αυτό το απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου στην εσχατιά της Ελλάδας στις σύγχρονες «Θερμοπύλες»
του Ελληνισμού για να μη γκριζάρει ποτέ στο μέλλον! Όχι νέα ΙΜΙΑ!!!
Ετσι από αύριο θα αντιμετωπίζω μέσα μου με άλλη ψυχονοοτροπία τα όσα και όποια προβλήματα της δικηγορικής καθημερινότητας
ΔΕΝ ΑΝΤΕΞΑ-ΕΣΠΑΣΑ
ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΙ
