Η ζώνη κατάληψης στην περιοχή Μελισσοκομείο στις Φέρες Έβρου δεν είναι 16 στρέμματα αλλά πάνω από 270 στρέμματα – Πως οι Τούρκοι γυροφέρνουν μέσω του Έβρου αναθεώρηση της συμφωνίας του 1926 που ορίζει σαφώς όλες τις περιπτώσεις, μαζί και αυτή της αλλαγής της κοίτης του ποταμού.
Όπως αναφέρει η fonirodopis.gr, πολλά περισσότερα από 16 στρέμματα, όπως αρχικά εκτιμήθηκε και γράφηκε, είναι τελικά η έκταση της ελληνικής γης στη θέση Μελισσοκομείο στις Φέρες που αμφισβητούν και κατέλαβαν αυθαίρετα οι Τούρκοι με άνδρες της στρατοχωροφυλακής.
Σύμφωνα με την εφαρμογή daftlogic.com, όπου κανείς μπορεί να μετρήσει τις αποστάσεις και το εμβαδόν από χάρτες της Google, προκύπτει ότι η συνολική έκταση της αμφισβητούμενης από τους Τούρκους περιοχής στον Έβρο ανέρχεται συνολικά σε 276 περίπου στρέμματα!
«Τα χερσαία σύνορα της Ελλάδος» του Ηλία Δημητρακόπουλου
Στη διδακτορική διατριβή «Τα χερσαία σύνορα της Ελλάδος» του Ηλία Δημητρακόπουλου*, στις σελ. 19 – 25, υπάρχει το εξής: ΚΕΦΑΛΑΙΟ II, ΕΙΔΗ ΣΥΝΟΡΩΝ ΚΑΙ ΤΡΟΠΟΙ ΚΑΘΟΡΙΣΜΟΥ ΤΟΥΣ, το οποίο είναι αρκετά διαφωτιστικό ως προς το τι ακριβώς θεωρείται σύνορο και το τι συμβαίνει με τις ιδιαιτερότητες του συνόρου στον ποταμό Έβρο.
Ο ΕΒΡΟΣ
Σχήμα 2.0 Έβρος κοντά στο ελληνικό χωριό Αμόριο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα μετατόπισης της κοίτης του ποταμού. Το σύνορο παραμένει όπου χαράχθηκε το 1926 και δέν ακολουθεί τον ποταμό στη μετατόπιση του.
Και όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο συγγραφέας:
Έχει υποστηριχθεί από ορισμένους συγγραφείς (11) ότι το σύνορο πρέπει νά ακολουθεί τον ποταμό στις από τη φυσική ροή μετακινήσεις του (σημείωση: Μόνο αν η μετακίνηση οφείλεται σε τεχνικές επεμβάσεις π.χ. κατασκευή αραγμάτων, προβόλων ή σε ξαφνικά φυσικά φαινόμενα π.χ. σεισμούς, πλημμύρες, τότε η αλλαγή της κοίτης δεν λαμβάνεται
υπόψη για τον καθορισμό του συνόρου, το οποίο παραμένει αμετάβλητο), γιατί αν δεν τον ακολουθεί κινδυνεύει το σύνορο να χάσει κάθε σχέση με τον ποταμό και με το πνεύμα της μεθοριακής συνθήκης.
Στην περίπτωση του Έβρου ποταμού, όμως, το άρθρο 6 της συνθήκης της Λωζάννης παρέσχε αποφασιστική για το θέμα αυτό αρμοδιότητα στην οροθετική επιτροπή, η οποία όρισε ως σύνορο αμετάβλητο την τότε (1926) κοίτη του ποταμού (13).
Νωρίτερα αναφέρεται στο ίδιο βιβλίο:
Η αρχή του απαραβίαστου των συνόρων
Το απαραβίαστο των συνόρων είναι μία απαραβίαστου αναγνωρισμένη αρχή του διεθνούς των συνόρων δικαίου. Σημαίνει ότι δεν επιτρέπεται οποιαδήποτε συνοριακή μεταβολή ή και απλή προσβολή, με την ευρύτατη έννοια της λέξης, του συνόρου, χωρίς τη συναίνεση του άμεσα ενδιαφερόμενου κράτους. Μια τέτοια πράξη ^αποτελεί παράνομη ενέργεια κατά το διεθνές δίκαιο και προσβάλλει την κυριαρχία του θιγόμενου κράτους. Όπως αναφέρει στην απόφαση του επί της υποθέσεως του Στενού της Κερκύρας (9 Απριλίου. 1949) το Διεθνές Δικαστήριο, έκρινε ότι η ναρκαλίευση εκ* μέρους βρεταννικών πολεμικών πλοίων στα αλβανικά χωρικά ύδατα, παρά την σαφή αντίθεση της αλβανικής κυβερνήσεως, αποτέλεσε αδικαιολόγητη παραβίαση των αλβανικών συνόρων γιατί «μεταξύ ανεξαρτήτων κρατών, ο σεβασμός της εδαφικής κυριαρχίας είναι ένα από τα ουσιαστικά θεμέλια των διεθνών σχέσεων» (23).
Το απαραβίαστο των συνόρων είναι το απαραίτητο συμπλήρωμα της πληρότητας της εδαφικής κυριαρχίας ενός κράτους και αποτελεί το βασικό στοιχείο του περιεχομένου της γενικώτερης αρχής της εδαφικής ακεραιότητας των κρατών (24).
Το απαραβίαστο των συνόρων και η εδαφική ακεραιότητα είναι έννοιες συναφείς. Τόσο το άρθρο 10 του Χάρτη της Κοινωνίας των Εθνών όσο και το άρθρο 2 παρ. 4 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, αναφερόμενα στις έννοιες της απειλής χρήσεως βίας, της εξωτερικής επίθεσης και της χρήσης βίας κατά της εδαφικής ακεραιότητας των κρατών, εμπεριέχουν και την αρχή του απαραβίαστου των συνόρων. Η έννοια αυτή, όμως, αναφέρεται για πρώτη φορά σαν αρχή του διεθνούς δικαίου στο κείμενο της Τελικής Πράξης της Διάσκεψης για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (Δ.Α.Σ.Ε. που υπογράφηκε στο Ελσίνκι την 1η Αυγούστου 19 75 (Conference on Security and Cooperation in Europe – C.S.C.E.).
[…]
Τα σύνορα της Ελλάδας, όπως και των άλλων βαλκανικών και ευρωπαϊκών χωρών, είναι από άποψη Διεθνούς Δικαίου σταθερά και απαραβίαστα. Έχουν καθοριστεί με διεθνείς συνθήκες και η αναγνώριση τους έχει επανειλλημμένα διακηρυχθεί τόσο στις διμερείς σχέσεις όσο και στα διεθνή fora. Περισσότερα από σαράντα χρόνια έχουν ήδη περάσει από τις εδαφικές ανακατατάξεις που προξένησε ο Β’Παγκόσμιος Πόλεμος. To status quo που δημιουργήθηκε αναγνωρίσθηκε από όλα,γενικά,τα ευρωπαϊκά κράτη, τα οποία, πλην της Αλβανίας, υπέγραψαν στο Ελσίνκι, μαζί με τις ΗΠΑ και τον Καναδά, την Τελική Πράξη της ΔΑΣΕ.
*ΣΥΜΒΟΥΛΟΥ ΠΡΕΣΒΕΙΑΣ Α’ ΠΤΥΧΙΟΥΧ. ΝΟΜΙΚΗ Σ ΣΧΟΛΗΣ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜ.
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1986
Έχει υπηρετήσει στη Φραγκφούρτη, ως Υποπρόξενος (1970-1974), στη Γένοβα, ως Πρόξενος (1974-1977), στο Συμβούλιο της Ευρώπης (1978) και στην ελληνική Πρεσβεία στη Σόφια, ως Σύμβουλος (1978-1981), διετέλεσε Διευθυντής της Υπηρεσίας
Πολιτικών Υποθέσεων στο Υπουργείο Βορείου Ελλάδος (1981-1986) και απο το 1986 είναι Γενικός Πρόξενος στο Μόντρεαλ του Καναδά, εκτελώντας παράλληλα και τα καθήκοντα του Μονίμου Αντιπροσώπου της Ελλάδος στο Διεθνή Οργανισμό Πολιτικής Αεροπορίας (ICÄO= International Civil Aviation Organisation).
