Toυ Γ. Λακόπουλου
Όπως αναμενόταν η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου ανακοίνωσε ποιοι θα είναι οι τέσσερις από τους πέντε «άμισθους» συμβούλους που ζήτησε να έχει, τροποποιώντας τον Κανονισμό της Προεδρίας με Προεδρικό Διάταγμα.
Ο καθηγητής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών Γιώργος Παγουλάτος, για θέματα ευρωπαϊκής πολιτικής και οικονομίας.
Ο πρώην Σύμβουλος Επικρατείας Παύλος Κοτσώνης, για θέματα θεσμών και δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η σύμβουλος στον Διεθνή Οργανισμό Εργασίας Μαρίλη Μέξη, για θέματα εργασίας, ψηφιακής οικονομίας και κοινωνικού κράτους.
Η σύμβουλος επικοινωνίας Ρόζα Μόνου, για θέματα επικοινωνίας με νέα μέσα.
Η ανακοίνωση μας προϊδεάζει και για άλλες πρωτοτυπίες- όπως είναι οι «άμισθοι σύμβουλοι» που δεν είχε κανένας προκάτοχός της.
Η πρόεδρος θα προχωρήσει στο επόμενο διάστημα «σε ευρύτερο εξ ορθολογισμό της λειτουργίας της Προεδρίας με στόχο την σύγχρονη, λιτή και αποτελεσματική διαχείριση των υπηρεσιών της, ώστε να συμβαδίζει με τις ανάγκες και τις απαιτήσεις της εποχής».
Αν δεχθούμε ότι είναι καλή ιδέα- που δεν είναι: αλίμονο αν έκανε το ίδιο κάθε Πρόεδρος- η διατύπωση της ανακοίνωσης της είναι μάλλον άκομψη για τους προκατόχους της.
Ο Στεφανόπουλος, ο Παπούλιας και ο Παυλόπουλος δεν είχαν σκεφθεί ότι η Προεδρία χρειάζεται «εξορθολογισμό» και «λιτή διαχείριση» – κανείς δεν είχε παρατηρήσει ποτέ ότι ήταν σπάταλη επί των ημερών τους- για να «συμβαδίσει με τις ανάγκες της εποχής».
Όπως δεν έχουν σκεφθεί και οι συνεργάτες της κυρίας Σακελλαροπούλου ότι η Προεδρία δεν είναι τμήμα της Εκτελεστικής Εξουσίας. Δεν ανταγωνίζεται τον Πρωθυπουργό σε πρωτοβουλίες και παρεμβάσεις. Ειδικά σε θέματα στα οποία δεν έχει αρμοδιότητα.
Ο ρυθμιστής του πολιτεύματος δεν χρειάζεται συμβούλους για θέματα «ευρωπαϊκής πολιτικής και οικονομίας», «θεσμών και δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης» «εργασίας, ψηφιακής οικονομίας και κοινωνικού κράτους» και «επικοινωνίας με νέα μέσα».
Όσα χρειάζεται σ’ αυτούς τους τομείς καλύπτονται επαρκέστατα από τους αξιωματούχους της Προεδρίας. Αρκεί να έχει επιλέξει τους κατάλληλους ανθρώπους. Π.χ. να μην βάζει γενικό γραμματέα, πληρεξούσιο υπουργό Α εν ενεργεία, εκεί που οι άλλοι είχαν αφυπηρετήσαντες πρέσβεις.
Ούτε αντικαθιστά τον ογκόλιθο της ελληνικής διοίκησης Βασ. Ανδρονόπουλο. Αλλά και αν χρειάζονται συμβουλές πέρα από αυτούς, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας , ως αρχηγός του Κράτους, έχει συμβούλους όλους τους Έλληνες ειδικούς και επιστήμονες στα ελληνικά ΑΕΙ ,αλλά και όπου Γης. Αρκεί να το ζητήσει και θα θεωρήσουν τιμή τους να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους.
Θα μπορούσε να «προσελκύσει» ως «πρόσωπα υψηλής κατάρτισης και εμπειρίας» που λέει, τον αφρό της ελληνικής επιστήμης. Ασφαλώς «χωρίς να επιβαρύνει με πρόσθετο κόστος το Δημόσιο», αν αυτό είναι το κριτήριο.
Με την τοποθέτηση των συγκεκριμένων τεσσάρων «αμίσθων» – ο πέμπτος προφανώς θα είναι για διπλωματικά θέματα» περιορίζει το πεδίο συνεργασία της με διακεκριμένους Έλληνες: Θα είναι δύσκολο να δώσουν συμβουλές όταν εκτός από το εξειδικευμένο πρόσωπο τη Προεδρίας υπάρχει στον τομέα τους και κάποιος «άμισθος σύμβουλος».
Έτσι η Πρόεδρος δυσκολεύει τη δουλειά της. Μεταξύ μας: με την επιλογή των συγκεκριμένων προσώπων θα υπάρχει πρόβλημα σε μια τουλάχιστον περίπτωση.
Οι τρεις είχαν τα κριτήρια του νόμου Γεραπετρίτη: ως «διακεκριμένοι επιστήμονες και εμπειρογνώμονες»: Οι δυο κυρίες και ο -μαϊντανός κατά τα λοιπά- Παγουλάτος. Τότε γιατί χρησιμοποιήθηκε ο νόμος Ραγκούση για τους ΟΤΑ που απαιτεί απλώς «ειδική γνώση και εμπειρία»;
Δύσκολα θα γίνει δεκτό αυτό δεν έγινε για να «φωτογραφηθεί» ο τέταρτος, που δεν πληροί τα κριτήρια Γεραπετρίτη. Ότι έχει προσωπική σχέση με τη Πρόεδρο δύσκολα θα θεωρηθεί σύμπτωση.
Εκτλος του- πολύ καλού δικηγόρου καθώς λέγεται- Παύλου Κοτσώνη, πόσοι από τους υπολοίπους θα έχουν γραφείο στο Προεδρικό Μέγαρο, όπως -από την αρχή -έχει ο ίδιος;
Η παρουσία του δεν είναι « καπέλωμα» για τον εξαίρετο Κ. Κουσούλη, που προΐσταται του Νομικού Γραφείου; Όπως και με την επικεφαλής του Οικονομικού γραφείου; Δεν είναι «καπέλωμα» για τον εξαίρετο Κ. Κουσούλη, που προΐσταται του Νομικού Γραφείου; Όπως και με την επικεφαλής του Οικονομικού Γραφείου;
Κατά τα ψέματα. Καθώς αυτά δείχνουν μεθόδευση- περί αυτού πρόκειται- των άμισθων συμβούλων, η Πρόεδρος άνοιξε θέμα που θα απολήξει σε βάρος της. Η δικαιολογία ότι η ρύθμιση «διευκολύνει ουσιαστικώς την ενημέρωση και την επικουρία της Προέδρου της Δημοκρατίας σε θέματα που άπτονται των εν γένει αρμοδιοτήτων της» πάσχει.
Το σύνολο των αρμοδιοτήτων της Προέδρου περιγράφεται επακριβώς στο Σύνταγμα. Δεν μπορεί να προσθέσει η ίδια και άλλες. Δεν κυβερνά. Ούτε διαγκωνίζεται τον Πρωθυπουργό σε θέματα του κράτους. Και δεν χρειάζεται να μην αφήνει τίποτε να πέσει κάτω. Δεν πολιτεύεται για να αγωνιά για την παρουσία της στην επικαιρότητα.
Ο ρυθμιστής του Πολιτεύματος, δεν έχει ρόλο στην ενεργό πολιτική- αν δεν θέλει να γίνει αιτία δημιουργίας πολιτειακού θέματος. Δεν μπορεί να υπάρχει σε πεδία διχογνωμίας και πολιτική ή ιδεολογικών αντιθέσεων.
Π.χ. μπορεί να μην της αρέσει ο κομμουνισμός, αλλά δεν μπορεί να βρεθεί απέναντι με τον αρχηγό του ΚΚΕ. Όπως ο αντιφασίστας Κάρολος Παπούλιας δέχθηκε ως ισότιμο στο Μέγαρο Μαξίμου τον Μιχαλολιάκο του νεοναζισμού.
Αν η Πρόεδρος χρειάζεται σε προσωπική βάση συμβουλές, θα μπορούσε να καλεί τους φίλους της στο γραφείο της για καφέ και να τη συμβουλεύουν με τις ώρες. Χωρίς να χρειάζονται ρυθμίσεις που δίνουν την εντύπωση πως έγιναν για να θολώσουν τα νερά.
Αν άσκηση των καθηκόντων του αρχηγού του κράτους έχει και μια παιδαγωγική πλευρά, εν προκειμένω έχουμε να κάνουμε με μια αρνητική παιδαγωγική.
ΥΓ. Οι συνεργάτες της Προέδρου της προσφέρουν κακή υπηρεσία αν τη συμβουλεύουν ότι στα δημοσιεύματα των ΜΜΕ που την αφορούν απαντάει- αν το επιθυμεί. Πάντως δεν επαφίεται σε ΜΜΕ που γράφουν πως ότι γράφεται γι’ αυτή το «υποκινεί» ο προκάτοχός της.
https://www.anoixtoparathyro.gr/__trashed-12/
