Αφήσαμε πίσω μας τα μεσάνυχτα και τη λήξη του τελεσιγράφου της...
μπολιτισμένης Δύσης προς την Βενεζουέλα με την ταυτόχρονη αναγνώριση του αυτοανακηρυχθέντα ad interim Προέδρου από την Ισπανία, την Γερμανία, την Γαλλία, την Ολλανδία, την Πορτογαλία και το Ηνωμένο Βασίλειο, ενώ τρέχοντας ανέβηκε στο άρμα και η Αυστρία, κοντολογίς το 1/4 των 28 της ΕΕ, των οποίων οι ηγέτες μεταξύ τους πονηρά κλείνουν τον ματάκι με νόημα σε μια μοιρασιά των πλουτοπαραγωγικών πηγών του προς διαμελισμό νέου υποψήφιου κράτους.
μπολιτισμένης Δύσης προς την Βενεζουέλα με την ταυτόχρονη αναγνώριση του αυτοανακηρυχθέντα ad interim Προέδρου από την Ισπανία, την Γερμανία, την Γαλλία, την Ολλανδία, την Πορτογαλία και το Ηνωμένο Βασίλειο, ενώ τρέχοντας ανέβηκε στο άρμα και η Αυστρία, κοντολογίς το 1/4 των 28 της ΕΕ, των οποίων οι ηγέτες μεταξύ τους πονηρά κλείνουν τον ματάκι με νόημα σε μια μοιρασιά των πλουτοπαραγωγικών πηγών του προς διαμελισμό νέου υποψήφιου κράτους.
Η κρίση που μεταφέρεται έτσι σε ένα νέο πεδίο έχει να κάνει κυρίως όπως είδαμε με το χρυσάφι (Ο χρυσός μας ενώνει! H Δημοκρατική Δύση, χρυσάφι πιάνει περιττώματα γίνεται) αλλά και το πολύτιμο πετρέλαιο της χώρας που μάλλον κατάρα παρά ευλογία θα το έλεγα. Το δε “κρίμα” της χώρας η μη ευθυγράμμιση με τα θέλω τους, η αρπαγή των πόρων της το ζητούμενο, και στη δική μας γειτονιά δεν υπάρχουν ιδεολογικές διαφοροποιήσεις σε αυτό, από αριστερά ως δεξιά όλοι μαζί μια χαρά.
Τα τελευταία χρόνια τέτοιου είδους ανθρωπιστικές ευαισθησίες έχουμε ζήσει πολλές: την Γιουγκοσλαβία, το Ιράκ, την Συρία, και κυρίως την Λιβύη, εμβληματικό παράδειγμα του τι περιμένει την Βενεζουέλα στην γωνία...
Κι επειδή ακριβώς τον Μάη οι ευρωεκλογές θα είναι η μόνη σίγουρη ευκαιρία που θα ζητήσουν την γνώμη μας και την περαιτέρω νομιμοποίηση των επιλογών και των πολιτικών τους, καλό θα ήταν να σκεφθούμε αν και τι θα ψηφίσουμε, ώστε η δική μας αηδία να μην μεταφρασθεί ως αδιαφορία και άρα “άλλοθι” στις πράξεις τους: ο λαός μας λέει “δείξε μου τον φίλο σου να σου πω ποιός είσαι”, οπότε μια καλύτερη γνώση των συνοδοιπόρων μας δείχνει τι κρύβεται κι από πίσω από τα λευκά χαμόγελα και τα ωραία σλόγκαν.
Προφανώς η Ισπανία που έσυρε τον χορό του τελεσίγραφου έχει τους δικούς της λόγους: την κυβέρνηση Σάντζεθ, ή αλλιώς μιαν κυβέρνηση ισχνής μειοψηφίας όπου ο Πέδρο βασίζεται στον Πάμπλο, ενώ έχει ισχυρά οικονομικά συμφέροντα στην Βενεζουέλα, αφού είναι ο μεγαλύτερος ξένος επενδυτής με πάνω από 21 δις ευρώ τοποθετημένα και 415.000 πολίτες της... Και φυσικά ο σοσιαλιστής Πέδρο έχει ήδη θεωρήσει ως άλλοθι την στάση της σοσιαλιστικής διεθνούς εναντίον του Μαδούρο, αλλά από κάτω βρίσκεται το θέμα μιας πολύ αδύναμης διακυβέρνησης με ελάχιστη ως μηδαμινή διαφοροποίηση από εκείνη του προκατόχου του Ραχόι, χωρίς ευρεία λαϊκή νομιμοποίηση και μέγιστη εξάρτηση από τους εταίρους δανειστές, και φυσικά χάρη στην ανοχή του Πάμπλο...
Ο Πάμπλο λοιπόν είναι η πιο εμβληματική φιγούρα μια και χάρη στο τυχάρπαστο ίδρυμα του που προηγήθηκε των Ποδέμος, πήρε ένα σκασμό λεφτά για την διάδοση των μηνυμάτων της Μπολιβαριανής επανάστασης από τον Τσάβες, του οποίου και χρημάτισε στρατηγικός σύμβουλος, αλλά δυστυχώς ο Τσάβες μας άφησε χρόνους, οι περιορισμοί που επιβλήθηκαν στην Βενεζουέλα μείωσαν τα διαθέσιμα ποσά κι έτσι ο Πάμπλο γρήγορα και με ελαφρά πηδηματάκια άρχισε να βλέπει αλλιώς τα πράγματα μέχρι τις 13/12/18, όπου στη συζήτηση της βουλής για τις οικονομικές παροχές από την Βενεζουέλα ο ίδιος αναφώνησε πως έχει αλλάξει γνώμη (!), ενώ το καθεστώς Μαδούρο έχει φέρει πολιτική και οικονομική καταστροφή στην χώρα...
Κι έτσι ο Μαδούρο του συνέστησε ότι "θα πρέπει να ασχοληθεί περισσότερο με την ένωση του κόμματός του και να μην υποκύπτει στις πιέσεις και όλων όσων μιλούν για τη Βενεζουέλα στην Ισπανία θεωρώντας ότι έτσι κερδίζουν εκλογικούς πόντους".
Από την άλλη πλευρά, η πολύ διδακτική ψηφοφορία της 31/01 του Ευρωκοινοβουλίου, όπου στην ομάδα της ευρωπαϊκής Αριστεράς παρέα με τους δικούς μας απόντες στην ίδια ποσόστωση βρίσκουμε και τους αντίστοιχους των Ποδέμος απόντες, διόλου τυχαίο θα έλεγα. Αλλά γιατί και πως αυτή η αλλαγή πολιτικής και διγλωσσία, την στιγμή μάλιστα που όντως ο εν λόγω κύριος θα μπορούσε να έχει θέσει το παιχνίδι στην χώρα του με άλλους όρους;
Μιαν ευκαιρία να ανακτήσουμε εν μέρει τι παίζει, μας δίνεται από μιαν ιστορία που μόνο λίγοι πήραν χαμπάρι το 2014-15, και αφορά ακριβώς την επανεκτίμηση των κυρίων Λόπεζ και Λαζντεμα, επικεφαλής της “αντιπολίτευσης” που έδωσε το δαχτυλίδι στον Γκουαϊδό, και την σχετική αλλαγή στάσης του Ιγκλέσιας και των Ποδέμος που υπογράφουν μιαν έκκληση διαμαρτυρία υπέρ των δυο αυτών κυρίων (που μεταξύ των άλλων είναι βίος και πολιτεία, μια και δεν είναι η πρώτη φορά που κάνουν απόπειρα πραξικοπήματος στην χώρα τους) πράγμα που για κάποιους πολίτες θεωρήθηκε και ως προδοσία: οι συγγενείς των θυμάτων της Guarimba και του Golpe Continuado (που στοίχισαν την ζωή 43 ανθρώπων και τον τραυματισμό 878 πολιτών χάρη στις ενέργειες αυτών των 2 κυρίων που από ταραχοποιοί βρέθηκαν πολιτικοί ήρωες και με τις υπογραφές του Ιγκλέσιας και του κόμματος του) οργανώθηκαν σε σύλλογο και όργωσαν την Ευρώπη, προσπαθώντας να ευαισθητοποιήσουν τους πληθυσμούς, αλλά η μπολιτισμένη Δύση δεν θέλησε να τους δεχτεί και να τους ακούσει εκτός φυσικά από την Ιταλία και μάλιστα από το Κίνημα 5 Αστέρων, κι εδώ βλέπουμε γιατί η Ιταλία υιοθετεί μιαν άλλη άποψη...
Ξαναγυρνώντας λοιπόν στον κύριο Ιγκλέσιας και στην ανοιχτή επιστολή που του απευθύνουν οι συγγενείς των θυμάτων, ακριβώς επειδή ο ίδιος δικαιολόγησε την υπογραφή του ως άμυνα υπέρ των ιδεών του του απευθύνουν τα ερωτήματα:
- Είναι υπεράσπιση των ιδεών, η αποδοχή ένα μεγάλου χρηματικού ποσού υπό μορφή δωρεάς, το 1999, όταν ο Λοπέζ ήταν σύμβουλος του κρατικού "Petróleos de Venezuela", όταν η μητέρα του, Αντονιέtτα Μεντόζα Ντε Λοπεζ ήταν διευθύντρια δημοσίων υποθέσεων της εταιρείας; Η καταπολέμηση της διαφθοράς δεν είναι μια από τις σημαίες της μάχης;
- Είναι μήπως " υπεράσπιση των ιδεών" ότι η ενεργός συμμετοχή το 2002, στη καταδίωξη απαγωγή και στην παράνομη κράτηση του τότε Υπουργού Εσωτερικών Ramón Rodríguez Chacín, κατά τη διάρκεια του πραξικοπήματος κατά του Ούγκο Τσάβες;
Θεωρείτε “υπεράσπιση ιδεών” την υποστήριξη και επιτρέποντας σε μια ομάδα ενεργών στρατιωτών της Εθνικής Ένοπλης Δύναμης να καταλάβουν την Piazza Altamira στο Καράκας για να την μετατρέψουν σε "απελευθερωμένο έδαφος" και σε μια πλατφόρμα μέσων ενημέρωσης από την οποία θα ξεκινήσουν εκκλήσεις για θεσμική ανυπακοή και πραξικόπημα;
Μήπως η υπεράσπιση των ιδεών περνάει μέσα από το κάλεσμα και την υποστήριξη σε βίαιες ενέργειες, όπως ακριβώς το σχέδιο «Η έξοδος», το οποίο προκάλεσε 43 θανάτους και 878 τραυματίες, καθώς και ανυπολόγιστες ζημίες για την καταστροφή υποδομών οι οποίες υποδομές αποσκοπούν στην εξασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε όλη την εθνική επικράτεια;
Κύριε Iglesias, πώς θα αντιδρούσε η Ισπανία σε μια τέτοια συμπεριφορά;
Όλα τα γεγονότα που μόλις αναφέραμε είναι μόνο ένα δείγμα των πολλών παραβιάσεων του νόμου και του κράτους δικαίου στη χώρα μας, που διαπράττονται από αυτόν τον πολίτη τον οποίο υπερασπίζεστε με τις δηλώσεις σας. Αυτά τα γεγονότα δείχνουν ότι δεν υπάρχει υπεράσπιση απλών ιδεωδών, όπως είπατε, αλλά επαναλαμβανόμενη και συστηματική προσπάθεια ανατροπής ενός πρότυπου δημοκρατικού κράτους, με σοβαρές συνέπειες για εκατοντάδες ανθρώπους.
Επιπλέον, κύριε Iglesias, με όλη μας τη θλίψη θέλουμε να σας πούμε ότι όπως εσείς εύχεστε ο Leopoldo López "να παρουσιαστεί στις εκλογές" θα θέλαμε τα μέλη της οικογένειάς μας, που είναι πια χαμένοι σήμερα χάρη στη βίαιη έκκληση του προστατευόμενου σας, να είχαν την δυνατότητα να εκφραστούν σε αυτές τις εκλογές. Αλλά αυτό, δυστυχώς, δεν θα είναι ποτέ πια εφικτό.
Βλέποντας στο πάλκο του Γκουαϊδό την Ελληνική Σημαία, αναρωτιέμαι ποιός του δίνει το δικαίωμα να την τοποθετεί, αν και γνωρίζω ήδη καλά την απάντηση...
Από το “Ο Τσάβεζ είναι η Δημοκρατία” του Ιγκλέσιας στον εορτασμό της μνήμης του Τσάβες, μέχρι στην υπεράσπιση αυτών που με τη βία ήθελαν να τον ανατρέψουν και να εκμεταλλευτούν τον θάνατο του, μια κατρακύλα δρόμος (μερικά χρονάκια και μια συστημική μπουρζουαζοποίηση καθώς και μια πολυτελής βίλα δρόμος).
ΣΧΕΤΙΚΑ:
Για όποιον θέλει να εντρυφήσει:
