Κάθε καλοκαίρι, από τον 16ο αιώνα και μετά, η θάλασσα στις ακτές των νησιών Φερόε, ανάμεσα στη Σκωτία, τη Νορβηγία και την Ισλανδία στο βόρειο Ατλαντικό, βάφεται κόκκινη.....
Το grindadráp, η σφαγή δεκάδων φαλαινών– πιλότων, στις μαρίνες του νησιωτικού συμπλέγματος, δεν είναι απλώς ένα έθιμο που κρατά αιώνες αλλά μία πρακτική λύση που εξασφαλίζει στους ντόπιους πως δεν θα πεινάσουν, κατά τη διάρκεια του σκληρού χειμώνα.
Συγκεκριμένα, το κρέας και το λίπος του συγκεκριμένου είδους κητώδους θα εξασφαλίσει την επιβίωση των 50.000 κατοίκων των νησιών.
Οι ντόπιοι περνούν τους θερινούς μήνες προσελκύοντας στα ρηχά τα τεράστια θαλάσσια θηλαστικά, ώστε να μπορούν - χωρίς να βγαίνουν με σκάφη στα ανοιχτά - να τις σκοτώνουν, διαλύοντας με σιδερένια καμάκια τις σπονδυλικές τους στήλες. Στη φρικιαστική διαδικασία συμμετέχουν ακόμη και παιδιά όχι πάνω των πέντε χρόνων.
Οι ντόπιοι θεωρούν το κυνήγι των φαλαινών μία δραστηριότητα ομαδική κι ανοιχτή σε όλους, διευκρινίζοντας πως υφίσταται ειδικό νομικό πλαίσιο που επιτρέπει το κυνήγι – το οποίο γίνεται «όσο πιο ανώδυνα είναι εφικτό», όπως επιμένουν πολλοί.
Το κυνήγι των φαλαινών είναι τόσο αποτρόπαιο που, εδώ και χρόνια, αποτελεί «κόκκινο πανί» για πολίτες εντός κι εκτός της χώρας αλλά και τις φιλοζωικές οργανώσεις οι οποίες αξιώνουν την παύση του, όχι μόνο λόγω της βιαιότητας της πρακτικής αλλά και λόγω του ότι, όπως υποστηρίζουν, κάθε χρόνο δεκάδες κιλά κρέατος αφήνονται να σαπίσουν και πετιούνται ανεκμετάλλευτα.
