Από μια κόρη προς την μητέρα της, που στην τρυφερή ηλικία των 18 την έχασε από την επάρατη νόσο. Διαβάστε τα πιο αληθινά λόγια που έχετε δει ποτέ:
Μανούλα, σήμερα σε σκέφτομαι πολύ. Μου ήρθε στο μυαλό η γιορτή σου, ίσως γι΄αυτό. Αν είχα μια ευχή, θα ήταν να έρθω για λίγο κοντά σου, να σε αγκάλιαζα και πάλι.
Θα ήμουν τόσο χαρούμενη αν σε ξανά έβλεπα μια φορά ακόμα. Γελάω με τις μπούρδες που σκέφτομαι γιατί θέλω πάντα το αδύνατο. Να και μια φορά που δεν έκλαψα στην σκέψη σου. Να σε αγκαλιάσω και να σε φιλήσω μόνο θα ήθελα και την φράση του Ελύτη σκέφτηκα "και ένα τέταρτο μητέρας αρκεί για 10 ζωές και πάλι κάτι θα περισσεύει που να το ανακράξεις σε στιγμή μεγάλου κινδύνου". Και το ένα τέταρτο μαζί σου εμένα θα μου έφτανε και θα μου περίσσευε τώρα.
Αυτά θέλω να σου πω σήμερα. Ορίστε. Σταμάτησα τα κατεβατά. Που είσαι μαμά μου τώρα που σοβαρεύτηκα!
Μόνο την αγκαλιά σου θέλω. μόνο την αγκαλιά σου ζητάω.
