θα ήταν οι κυβερνητικοί παράγοντες αντί να σχεδιάζουν την επικοινωνιακή άμυνα της κυβέρνησης ανακαλύπτοντας «ασύμμετρες απειλές» και αόρατους εχθρούς, να ασχολούνται με την αντιμετώπιση της καταστροφής.
«Η μόνη προφανής ασυμμετρία αυτή τη στιγμή είναι η ανικανότητα της κυβέρνησης να αντιμετωπίσει τον εφιάλτη από τη μια και οι εξαιρετικές της επιδόσεις σε επικοινωνιακά ευρήματα από την άλλη».
Όχι, η δήλωση αυτή δεν είναι σημερινή ή χθεσινή. Δεν είναι του Κυριάκου ή της ΝΔ που επιτίθεται στον Τσίπρα για το κυβερνητικό Βατερλό.
Τη δήλωση αυτή την είχε κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ το 2007 απέναντι στην κυβέρνηση Καραμανλή. Τότε που ο Πολύδωρας έβλεπε ασύμμετρες απειλές ή στρατηγούς ανέμους. Δεν είναι της ώρας να δούμε τι έγινε τότε. Η ιστορία έχει κάνει την καταγραφή της.
Σημασία έχει να δούμε πως εκείνος ο ΣΥΡΙΖΑ που αναζητούσε ευθύνες και παραιτήσεις σήμερα που είναι κυβέρνηση δεν έχει κάνει απολύτως τίποτε. Ούτε μια παραίτηση, ούτε ένα συγγνώμη. Μόνο θεωρίες συνωμοσίας, ασύμμετρα φαινόμενα και επικοινωνιακά σόου σαν κι αυτό που στήθηκε με τον Τσίπρα να επιστρέφει από τη Βοσνία και να το παίζει στρατάρχης ρωτώντας ανοησίες τους υπουργούς του. Την ώρα που δεκάδες ήταν νεκροί όλα πήγαιναν καλά για την κυβέρνηση, όλοι ήταν σε ετοιμότητα. Πόση ξεφτίλα.
Τα όμορφα κόμματα, όμορφα καίγονται. Έτσι και ο ΣΥΡΙΖΑ, έτσι και ο Αλέξης. Δυστυχώς, τη διαχειριστική ανεπάρκεια, διαχρονικά, την πληρώνουμε με ανθρώπινες ζωές. Με τραγωδίες όπως αυτή στη Μάκιστο το 2007 ή στο Μάτι το 2018.
Δεν ξέρουμε αν έχει βάλει κανείς μυαλό όλα αυτά τα χρόνια. Αλλά μην ξεχνάμε. Μετά από τόσους νεκρούς το 2007 ο Καραμανλής ξαναβγήκε πρωθυπουργός διότι μοίρασε τριχίλιαρα που τελικά τους τα πήρε πίσω. Όμως, κέρδισε τις εκλογές. Γιατί μπορεί να απορεί κανείς ότι κάτι ανάλογο ενδεχομένως να συμβεί και τώρα;
Δεν φταίνε μόνο οι πολιτικοί, φταίνε και οι κριτές τους, δηλαδή εμείς. Και γι’ αυτό κανείς δεν παραιτείται, κανείς δεν αναλαμβάνει την ευθύνη. Διότι ξέρει ότι υπάρχουν πολλές Κολυμβήθρες του Σιλωάμ. Γιατί ξέρουν οι διάφοροι Τσίπρες, Τόσκες και Πολάκηδες ότι πάντα θα παίρνουν συγχωροχάρτι ακόμη και για μαζικά εγκλήματα.
Ας το κοιτάξουμε εμείς λοιπόν. Κι ας μην εξοργιζόμαστε. Όσο θα ανεχόμαστε τους ασύμμετρους πολιτικούς και τους ανέμους και δεν κρίνουμε τις πράξεις και τις παραλείψεις. Όσο δεν απαιτούμε να γίνουμε επιτέλους κράτος και να συμβάλουμε όλοι μαζί γι’ αυτό, τόσο θα πεθαίνει η Ελλάδα.
