ποιο λόγο θα πρέπει να γίνονται πλέον εκλογές, αφού τελικά πάντα γίνεται αυτό που θέλουν οι “αγορές”;
Του Πέτρου Χασάπη
Αυτό είναι ήδη ένα πολύ σοβαρό ζήτημα για τη δημοκρατία και την ανθρωπότητα γενικά. Το ζήσαμε εμείς εδώ στην Ελλάδα όπου άλλα θέλει ο λαός, άλλα ψηφίζουμε και άλλα εφαρμόζονται, το ζουν σήμερα και οι Ιταλοί όπου η πλειοψηφία του λαού δεν δικαιούται να διαθέτει ούτε τον υπουργό που επέλεξε.
Όλη αυτή η κατάσταση δείχνει ότι η αντιπροσωπευτική κοινοβουλευτική “δημοκρατία” απώλεσε και το τελευταίο “φύλλο συκής”. Αυτό το πολιτικό σύστημα δημιουργήθηκε από τους μεγαλοαστούς για να εξαπατούν τις λαϊκές μάζες. Έδωσαν στους λαούς ένα φερετζέ δημοκρατίας. Αφαίρεσαν από τους λαούς κάθε δυνατότητα ουσιαστικής συμμετοχής στη λήψη των αποφάσεων και τους περιόρισαν μόνο και μόνο στο να εκλέγουν τους πολιτικούς τους αντιπροσώπους. Όμως οι τελευταίοι είναι στην ουσία εκείνοι που επιλέγονται, προωθούνται και προβάλλονται από την οικονομική ολιγαρχία.
Μέχρι την έλευση της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και της κρίσης που αυτή προκάλεσε, αλλά και με την προπαγάνδα περί προστασίας των ατομικών δικαιωμάτων, καθώς και με τη δυνατότητα των εθνικών κοινωνιών να εκδίδουν το δικό τους νόμισμα με το οποίο ασκούσαν δημοσιονομική πολιτική, υπήρχε η ψευδαίσθηση στις λαϊκές μάζες ότι υπάρχει δημοκρατία. Σήμερα όμως, μετά τον υπερδανεισμό των εθνικών κρατών από ιδιώτες παραγωγούς χρήματος (από αέρα κοπανιστό) και τη δημιουργία της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής φούσκας, αλλά και της ταυτόχρονης μεγάλης πληροφόρησης που υπάρχει και που ο κόσμος αντιλαμβάνεται σιγά σιγά την αλήθεια, η οικονομική ολιγαρχία δεν εμπιστεύεται πλέον τους εκλεγμένους πολιτικούς αντιπροσώπους και εφόσον οι τελευταίοι δυσανασχετούν στο να εκτελέσουν τις εντολές της, επεμβαίνει και τους αντικαθιστά με δικούς της ανθρώπους.
Ειδικά στην Ευρώπη, όπου σήμερα βρίσκεται κάτω από τον οικονομικό εθνικισμό και την οικονομική κατοχή των Γερμανών, οι οποίοι προς το παρόν εξυπηρετούν ταυτόχρονα και τα συμφέροντα της ευρωπαϊκής οικονομικής ολιγαρχίας, δεν υπάρχει ούτε η τύποις αντιπροσωπευτική κοινοβουλευτική δημοκρατία και τα πάντα κανονίζονται από τα φερέφωνα των Γερμανών στις Βρυξέλλες.
Αναπόδραστη πλέον προβάλει η σύγκρουση μεταξύ των κοινωνιών και των οικονομικών ολιγαρχιών και αυτή τη φορά η σύγκρουση θα πρέπει να έχει το σωστό στόχο. Δηλαδή την αλλαγή των πολιτευμάτων ώστε να αποσπάται η πολιτική εξουσία από τον έλεγχο των οικονομικών ολιγαρχικών και να περνάει στις κοινωνικές βάσεις.
Ήδη η Δ΄ Ελληνική Δημοκρατία στην οποία αναγκαστικά θα περάσουμε θα πρέπει να έχει τον πιο πάνω στόχο.
