Ανθίζει την άνοιξη και πλημμυρίζει με την ομορφιά της την ύπαιθρο. Η μαργαρίτα, bellis perennis όπως είναι η λατινική της ονομασία, δεν είναι μόνο ένα φίνο και ντελικάτο φυτό που στρώνει τη γη με το λευκό χαλί της. Είναι ένα λουλούδι που έχαιρε, κατά την αρχαιότητα, μεγάλης εκτίμησης για τις φαρμακευτικές του ιδιότητες και ειδικότερα για την ικανότητα του να επουλώνει τις πληγές.
Το φυτό αυτό είχε άμεση σχέση με τις πολεμικές εχθροπραξίες. Οι στρατιώτες της αρχαιότητας, μετά από μάχες που διεξάγονταν την περίοδο που ήταν ανθισμένη η μαργαρίτα, τοποθετούσαν τα άνθη της πάνω στις πληγές τους για να επουλωθούν.
Στην αρχαία Ρώμη οι χειρούργοι, που συνόδευαν τις ρωμαϊκές λεγεώνες στη μάχη, διέταζαν τους σκλάβους τους να συλλέγουν σακιά με μαργαρίτες για να παίρνουν τον χυμό τους. Το χυμό τον μετέφεραν σε ασκούς για να το χρησιμοποιούν στη συνέχεια μουσκεύοντας τους επιδέσμους με τους οποίους έδεναν τα τραύματα που είχαν προκληθεί από τα ξίφη και τις λόγχες.
Στη λαϊκή ιατρική οι χωρικοί εφάρμοζαν μερικές φορές τα αλεσμένα νωπά φύλλα πάνω στις πληγές.
Ανάλογα με την περιοχή μπορούμε να τη βρούμε με διάφορες ονομασίες όπως Μαργαρίτα, Άστρο, Μπέλλα, Ασπρολούλουδο, Αρκοσχοιροτούδι, Ασπρουλάκι, Λιμονόχορτο.
Τα κεφάλια της μαργαρίτας είναι πλούσια σε σαπωνίνη. Περιέχουν επίσης αιθέριο έλαιο, τανίνη, φλαβόνες, πικρό στοιχείο και γλίσχρασμα.
Χάρη στις σαπουνώδεις, πτητικές, μαλακτικές, στυπτικές ουσίες και τα φλαβονοειδή που περιέχει, το βότανο αυτό δρα ως καταπραϋντικό, αποχρεμπτικό και μαλακτικό.
Είναι ένα από τα χρήσιμα φυτά για τον βήχα και την καταρροή, όπου μπορεί να χρησιμοποιηθεί με ασφάλεια.
Επίσης είναι φάρμακο εναντίον των παθήσεων του δέρματος (δοθιήνες, πυοδερμία), των παθήσεων του ήπατος και του ίκτερου. Βοηθά σε αρθρίτιδα και ρευματισμούς ενώ από αυτό μπορεί να ετοιμαστεί ένα εξαιρετικό υγρό για την πλύση των γεννητικών οργάνων (λευκόρροια).
Έχει ακόμα, διαλυτικές και απορρυπαντικές ιδιότητες. Το έγχυμα των λουλουδιών ή των φύλλων της είναι καθαρτικό και διουρητικό ενώ λόγω της στυπτικότητάς της είναι χρήσιμη στη διάρροια.
Το έγχυμα των φύλλων εσωτερικά δρα ως αντιφλογιστικό εσωτερικών πληγών και φλογώσεων.Τέτοια εγχύματα τέλος,διεγείρουν την λειτουργία της χοληδόχου κύστης και αυξάνουν την όρεξη.
Οι μαργαρίτες ανθίζουν στις αρχές της άνοιξης. Υπάρχει και ένα άλλο είδος μαργαρίτας, της ίδιας οικογένειας, η ετήσια, η οποία ανθίζει πολύ πρώιμα, τον Ιανουάριο. Για θεραπευτικούς σκοπούς χρησιμοποιούνται τα κεφάλια των ανθέων της μαργαρίτας τα οποία συλλέγουμε από Μάρτιο μέχρι Οκτώβριο.
Να σημειώσουμε πως στη Γαλλία τρώνε τα νεαρά φύλλα του φυτού ως σαλάτα την άνοιξη.
http://www.e-storieskritis.gr
