Η κυρία Τριανταφύλλου, εισηγήτρια του ΣΥΡΙΖΑ για το πολυνομοσχέδιο. (Και) αυτό το άτομο το είχαμε και το νταχτιρντίζαμε στην ΚΟΕ, και δίναμε μάχες να είναι υποψήφια. Λίγο πριν αρχίσει η ψηφοφορία για το 3ο μνημόνιο το 2015, φώναζε στο περιστύλιο της Βουλής «έχουμε ιστορία εμείς, δεν ξεπουλιόμαστε». Μετά από μισή ώρα μπήκε μέσα και... είπε «ναι σε όλα» (προφανώς εννοούσε «δεν ξεπουλιόμαστε όσο-όσο»).
Δεν είναι βέβαια η μόνη που μας δούλεψε ψιλό γαζί, καλά να πάθουμε, και να προβληματιζόμαστε για το πόσο εύκολα κάποιος ψωνίζεται ή/και γλυκαίνεται από το μέλι, και περνάει απέναντι. Χτυπάει όμως ακόμη πιο άσκημα επειδή την ίδια στιγμή άλλοι άνθρωποι (και μάλιστα πολύ πιο ταλαιπωρημένοι οι περισσότεροι), που δεν τους το 'χες, σφίγγουν τα δόντια και παραμένουν αξιοπρεπείς.
Ομολογώ ότι στενοχωριέμαι έτσι που τη βλέπω να κυλιέται στο βούρκο, όχι γι' αυτήν αλλά για εμάς: εν μέρει δική μας αποτυχία είναι που βγάλαμε και τέτοια άτομα, διμούτσουνα. Άσε που διαπιστώνω ότι στο μεταξύ (έχω να την ανταμώσω και δυόμιση χρόνια) η φάτσα της στρίτζωσε: έχει γίνει όπως παλιότερα του Κουβέλη. Τεσπα, ο Θεός να σχωρνάει τα αποθαμένα της, διότι εμείς, χλωμό το βλέπω.
