Ο εκφασισμός, η Βίκυ Σταμάτη και ο Πολάκης...
Ο λαλίστατος κος Πολάκης με αφορμή το υψωμένο μεσαίο δάχτυλο της Βίκυς Σταμάτη προς τους δημοσιογράφους- των βοθροκάναλων παρεμπιπτόντως, κατά Πολάκη- έκανε την εξής ανάρτηση στο λογαριασμό του στο facebook: “Ειδα τη φωτογραφια με το προτεταμένο μεσαιο δάχτυλο της (κυρίας) Σταματη και μουρθε στο μυαλό η εξής λεζάντα: "Οταν το φτωχό νυμφιδιο αφού γινει νεόπλουτο τσουλί, τα χάνει ολα και...
(ξανα)μπαίνει φυλακή, χαιρετάει όπως έμαθε να φέρεται προς το "λαουτζίκο" οταν ηταν στο δευτερο κλεψιμεικο στάδιο της ασήμαντης και άχρηστης ύπαρξης της"”.
Πρώτον, πρόκειται για υπουργό κυβέρνησης -και κόμματος- που υποτίθεται πως δίνει μάχη κατά του σεξισμού. Ωστόσο μπορεί δημοσίως να χαρακτηρίζει κάποια ως “νυμφίδιο”- μάλιστα προς περαιτέρω απαξίωσή της και φτωχό, λες και αν ήταν πλούσιο θα εμπεριείχε ο χαρακτηρισμός του λιγότερη απαξία- και επιπλέον “τσουλί”. Για κάποιο λόγο, το να είσαι “νυμφίδιο” και “τσουλί”-ό,τι κι αν αυτά σημαίνουν- σύμφωνα με την αλάνθαστη, “μάτσο” κρίση του κου Πολάκη συνιστούν παράγοντα ηθικής απαξίας που πρέπει επιπλέον να επιφέρει δημόσια διαπόμπευση.
Δεύτερον, πρόκειται για υπουργό κυβέρνησης- και κόμματος- που υποτίθεται πως δίνει μάχη για τα δικαιώματα και την αξιοπρέπεια των φυλακισμένων- όλων των φυλακισμένων. Ωστόσο μπορεί να κανιβαλίζει μία εξ αυτών, με απόλυτη φτήνια στη συμπεριφορά του και ιδίως όταν το θύμα της επίθεσής του, αντικειμενικά δεν μπορεί να απαντήσει.
Τρίτον και ακόμα χειρότερα πρόκειται για υπουργό κυβέρνησης -και κόμματος- που ενώ υποτίθεται πως δίνει μάχη κατά του φασισμού διακηρύσσει και υιοθετεί την ουσία της φασιστικής συμπεριφοράς: ακυρώνει την αξία της ίδιας της ύπαρξης ενός προσώπου, στη βάση των αισθημάτων αντιπάθειας που αυτό προκαλεί. “Ασήμαντη και άχρηστη ύπαρξη”, ως πρόσκληση να κανιβαλίσουμε, να διαμελίσουμε την προσωπικότητα κάποιου ή κάποιας που αντιπαθούμε. Σήμερα η Σταμάτη, αύριο ένας άλλος ποινικός εγκληματίας, μεθαύριο ίσως κάποιος που έχει συλληφθεί για αδικήματα σχετιζόμενα με τρομοκρατία κλπ.
Πρόκειται για τον υπουργό παρεμπιπτόντως, που κατά δήλωσή του ως δήμαρχος κρατούσε διπλά βιβλία και που σύμφωνα με δικές του φωτογραφίες έριχνε μπαλωθιές, φορώντας μαύρα πουκάμισα αλλά που αυτή του τη “λεβεντιά” την “καταπίνει” εδώ και χρόνια μπροστά στην τρόικα.
Αυτή η χυδαιότητα όχι μόνο δικαιώνεται κάθε μέρα από τον πρωθυπουργό αλλά επιπλέον και από τους “συντρόφους” του στο κόμμα οι οποίοι και τον ανέδειξαν σε μια από τις πρώτες θέσεις της Κεντρικής Επιτροπής. Φυσικό: ο πιο κάφρος οπαδός είναι πάντα το πρότυπο, στον τυφλό οπαδισμό των φανατικών, που στοιχίζονται γύρω από τον αρχηγό ο οποίος τους διασφαλίζει τα προνόμιά τους.
Πρόκειται μόνο για τον Πολάκη; Δυστυχώς όχι. Ο χουλιγκανισμός ο οπαδισμός, η φετιχοποίηση της βίας, ο ανεξέλεγκτος κανιβαλικός δημόσιος λόγος, η υποτίμηση της ανθρώπινης ύπαρξης έχουν έλθει πια στο επίκεντρο του δημοσίου λόγου. Όταν όμως μια κυβέρνηση επιλέγει να καλύπτει τέτοιες συμπεριφορές- και μάλιστα υποκρινόμενη την αριστερά- σε συνδυασμό με τις οικονομικές και κοινωνικές της πολιτικές μάλιστα, ανοίγει διάπλατη την πόρτα στον “επίσημο” φασισμό που καραδοκεί.
Να το χαίρονται λοιπόν τον κο Πολάκη, οι “σύντροφοί” του και ο πρωθυπουργός. Άξιος ο μισθός του “πρώτου οπαδού”, εντεταλμένων εργολάβων του συστήματος εξουσίας.
Ο λαλίστατος κος Πολάκης με αφορμή το υψωμένο μεσαίο δάχτυλο της Βίκυς Σταμάτη προς τους δημοσιογράφους- των βοθροκάναλων παρεμπιπτόντως, κατά Πολάκη- έκανε την εξής ανάρτηση στο λογαριασμό του στο facebook: “Ειδα τη φωτογραφια με το προτεταμένο μεσαιο δάχτυλο της (κυρίας) Σταματη και μουρθε στο μυαλό η εξής λεζάντα: "Οταν το φτωχό νυμφιδιο αφού γινει νεόπλουτο τσουλί, τα χάνει ολα και...
(ξανα)μπαίνει φυλακή, χαιρετάει όπως έμαθε να φέρεται προς το "λαουτζίκο" οταν ηταν στο δευτερο κλεψιμεικο στάδιο της ασήμαντης και άχρηστης ύπαρξης της"”.
Πρώτον, πρόκειται για υπουργό κυβέρνησης -και κόμματος- που υποτίθεται πως δίνει μάχη κατά του σεξισμού. Ωστόσο μπορεί δημοσίως να χαρακτηρίζει κάποια ως “νυμφίδιο”- μάλιστα προς περαιτέρω απαξίωσή της και φτωχό, λες και αν ήταν πλούσιο θα εμπεριείχε ο χαρακτηρισμός του λιγότερη απαξία- και επιπλέον “τσουλί”. Για κάποιο λόγο, το να είσαι “νυμφίδιο” και “τσουλί”-ό,τι κι αν αυτά σημαίνουν- σύμφωνα με την αλάνθαστη, “μάτσο” κρίση του κου Πολάκη συνιστούν παράγοντα ηθικής απαξίας που πρέπει επιπλέον να επιφέρει δημόσια διαπόμπευση.
Δεύτερον, πρόκειται για υπουργό κυβέρνησης- και κόμματος- που υποτίθεται πως δίνει μάχη για τα δικαιώματα και την αξιοπρέπεια των φυλακισμένων- όλων των φυλακισμένων. Ωστόσο μπορεί να κανιβαλίζει μία εξ αυτών, με απόλυτη φτήνια στη συμπεριφορά του και ιδίως όταν το θύμα της επίθεσής του, αντικειμενικά δεν μπορεί να απαντήσει.
Τρίτον και ακόμα χειρότερα πρόκειται για υπουργό κυβέρνησης -και κόμματος- που ενώ υποτίθεται πως δίνει μάχη κατά του φασισμού διακηρύσσει και υιοθετεί την ουσία της φασιστικής συμπεριφοράς: ακυρώνει την αξία της ίδιας της ύπαρξης ενός προσώπου, στη βάση των αισθημάτων αντιπάθειας που αυτό προκαλεί. “Ασήμαντη και άχρηστη ύπαρξη”, ως πρόσκληση να κανιβαλίσουμε, να διαμελίσουμε την προσωπικότητα κάποιου ή κάποιας που αντιπαθούμε. Σήμερα η Σταμάτη, αύριο ένας άλλος ποινικός εγκληματίας, μεθαύριο ίσως κάποιος που έχει συλληφθεί για αδικήματα σχετιζόμενα με τρομοκρατία κλπ.
Πρόκειται για τον υπουργό παρεμπιπτόντως, που κατά δήλωσή του ως δήμαρχος κρατούσε διπλά βιβλία και που σύμφωνα με δικές του φωτογραφίες έριχνε μπαλωθιές, φορώντας μαύρα πουκάμισα αλλά που αυτή του τη “λεβεντιά” την “καταπίνει” εδώ και χρόνια μπροστά στην τρόικα.
Αυτή η χυδαιότητα όχι μόνο δικαιώνεται κάθε μέρα από τον πρωθυπουργό αλλά επιπλέον και από τους “συντρόφους” του στο κόμμα οι οποίοι και τον ανέδειξαν σε μια από τις πρώτες θέσεις της Κεντρικής Επιτροπής. Φυσικό: ο πιο κάφρος οπαδός είναι πάντα το πρότυπο, στον τυφλό οπαδισμό των φανατικών, που στοιχίζονται γύρω από τον αρχηγό ο οποίος τους διασφαλίζει τα προνόμιά τους.
Πρόκειται μόνο για τον Πολάκη; Δυστυχώς όχι. Ο χουλιγκανισμός ο οπαδισμός, η φετιχοποίηση της βίας, ο ανεξέλεγκτος κανιβαλικός δημόσιος λόγος, η υποτίμηση της ανθρώπινης ύπαρξης έχουν έλθει πια στο επίκεντρο του δημοσίου λόγου. Όταν όμως μια κυβέρνηση επιλέγει να καλύπτει τέτοιες συμπεριφορές- και μάλιστα υποκρινόμενη την αριστερά- σε συνδυασμό με τις οικονομικές και κοινωνικές της πολιτικές μάλιστα, ανοίγει διάπλατη την πόρτα στον “επίσημο” φασισμό που καραδοκεί.
Να το χαίρονται λοιπόν τον κο Πολάκη, οι “σύντροφοί” του και ο πρωθυπουργός. Άξιος ο μισθός του “πρώτου οπαδού”, εντεταλμένων εργολάβων του συστήματος εξουσίας.
