τον περισσότερο επιθυμητό επισκέπτη τους. Λιγομίλητος,
βλοσυρός, αρχοντάνθρωπος ο εργοστασιάρχης έχει τις δικές του προτιμήσεις τις οποίες μετά χαράς ικανοποιεί κάθε κορίτσι της επιλογής του. Επειδή ο κύριος Βρασίδας είναι ανοιχτοχέρης και το σπουδαιότερο καμμία δεν παραπονέθηκε ποτέ για ό, τι ξεχωριστό απαιτούσε ο εκλεκτός πελάτης.
Δεν επιδιώκει γνωριμίες και φιλίες ο πράγματι αντικοινωνικός κύριος Βρασίδας. Ούτε σκέψη για γάμο, για οικογένεια. Μεγάλωσε σε ορφανοτροφείο, όπου έμαθε την τέχνη της υφαντουργίας. Και μετά το στρατό δεν έβαλε τίποτα στην ζωή του εκτός από το μπουρδέλο και τη δουλειά του. Από τα 24 του κιόλας έστησε δική του επιχείρηση.
Το κάθε μπουρδέλο έχει φροντίσει να διαθέτει ένα ιδιαίτερο δωμάτιο ειδικά για τον 52χρονο κύριο Βρασίδα. Δεν του έφθανε η επαφή μιας ώρας, η πόρνη του έκανε παρέα μέχρι το πρωί. Ήξεραν τις αδυναμίες του, ήταν ο απόλυτα παθητικός. Η πόρνη ήταν εκείνη που έπαιρνε όλες τις πρωτοβουλίες, αυτός αφηνόταν στα χέρια της, στο στόμα της και εισέπραττε ηδονή από κάθε γωνιά του σώματός του. Ποτέ δεν φίλησε γυναίκα στο στόμα, στο λαιμό, στο στήθος, πουθενά.
***
Παρατήρησε ότι απουσίαζε το όνομα της Πασχαλιάς από την κατάσταση πληρωμών των εργαζομένων. Ο λογιστής τον πληροφόρησε ότι έφυγε, παραιτήθηκε. Εδώ και μήνες δεν έχει ξεκολλήσει η σκέψη του Βρασίδα απ’ αυτήν την εργάτρια. Έμοιαζε με πουτάνα, περισσότερο από πουτάνα. Πρόστυχα χείλη, φιλήδονο βλέμμα, σφικτό κορμί και μια περπατησιά που αναστατώνει κάθε αρσενικό. Κι όμως, η Πασχαλιά στα 19 της άγουρα ακόμα χρόνια σα χαρακτήρας και σε συμπεριφορά δεν έχει σχέση με την αισθησιακή της φιγούρα.
Από τότε που την είχε στη δούλεψή του ο Βρασίδας ήταν μπερδεμένος μαζύ της, δεν ήξερε τι ήθελε, τι να κάνει. Και τώρα η Πασχαλιά εξαφανίστηκε. Τελικά, τηλεφώνησε στην κυρία Ελπινίκη, μια ξεπεσμένη αριστοκράτισσα, βετεράνο προξενήτρα. Το αποφάσισε ο Βρασίδας. Θα ζητήσει σε γάμο την Πασχαλιά. Θα ‘ναι έπαθλο ζωής γι’ αυτόν. Το δικαιούται. Το αξίζει. Το τελευταίο που σκέπτεται είναι το “Όχι” της εργάτριας. Τι διάολο! Νέος είναι ακόμα, υγιής, πλούσιος κι αυτή πάμπτωχη. Η πρότασή του θα ‘ναι δώρο για την Πασχαλιά και την μάνα της.
***
Αθήνα 1920. Περιμένει τα νέα από την κυρία Ελπινίκη ο Βρασίδας στο σπίτι του, που όπως και το εργοστάσιο του βρίσκεται έξω από την πόλη. Παρά τα χρόνια της και τα κιλά της η γυναίκα απλώνει την κομψότητα και τη διακριτικότητα που την χαρακτηρίζει λόγω της καταγωγής της. Με τον τρόπο της, λοιπόν, τα είπε όλα στον άνδρα.
“Κύριε Βρασίδα, το κορίτσι δεν είναι μπλεγμένο σε καμμία ερωτοδουλειά, όμως… Η μητέρα της, διότι αυτή αποφασίζει, όχι η μικρά, αφού σ’ ευχαριστεί για την τιμητική πρότασή σου, φρονεί ότι ένας τέτοιος γάμος δεν θα έχει ευτυχή συνέχεια… Επειδή η Πασχαλιά είναι άπειρη, επειδή υπάρχει πολύ μεγάλη διαφορά ηλικίας, επειδή…”.
-Αρκετά, κυρία Ελπινίκη.
Ο Βρασίδας αισθάνθηκε τιποτένιος. Ο αυτοδημιούργητος, ο πετυχημένος, ο μη έχων ανάγκη κανέναν, γκρεμίζεται απ’ εκεί που θαρρεί πως βρίσκεται. Ένα κορίτσι δίχως στον ήλιο μοίρα τον αρνείται.
“Κύριε Βρασίδα μου, με την κυρία Νότα, την μητέρα της Πασχαλιάς είπαμε κι άλλα…”.
-Τι άλλα;
“Ότι σας γνωρίζει. Ότι είστε άτομο σπουδαίο και γι’ αυτό θαρρεί πως δεν θα το πάρετε προσβλητικά, θα αντιληφθείτε κι εσείς θα συμφωνήσετε τελικά, πως η νεαρά θυγατέρα της δεν είναι η ιδανική σύζυγος για εσάς προσωπικά, ότι σας αξίζει κάτι διαφορετικό…”.
Η προξενήτρα διαβλέπει ότι ο άνδρας δεν έχει διάθεση να συνεχίσει μια καταδικασμένη κουβέντα. Αυτή, όμως, το ρισκάρει…
“Κύριε Βρασίδα μου! Με στείλατε να σας προξενέψω…, επειδή γι’ αυτή την υπόθεση συναντήθηκα δυο-τρεις φορές με την κυρία Νότα θα τολμήσω να σας πω…” κομπιάζει η πάλαι ποτέ γόνος τρανής οικογένειας. “Κύριε Βρασίδα μου, διεπίστωσα, αν μου επιτρέπεται, ότι η κυρία Νότα είναι το κατάλληλο πρόσωπο δι’ εσάς. Νεότατη, μόλις 40 χρονών, μου προκάλεσε άριστες εντυπώσεις με τους τρόπους της…”.
-Τι ακριβώς θέλετε να πείτε;
***
Ο Βρασίδας έστειλε προξενιό για την Πασχαλιά και για τη μητέρα της του κάνει προξενιό η Ελπινίκη! Και μια πρόσκληση! Η κυρία Νότα καλεί στο φτωχικό της για φαγητό τον “γαμπρό”! Για να μη φανεί αγενής ο Βρασίδας αποδέχθηκε την πρόσκληση, αλλά και για να εκμεταλλευθεί την ευκαιρία. Μια συνάντηση με τη μητέρα ήταν γι’ αυτόν η ύστατη προσπάθεια να κατακτήσει την κόρη της.
Ο εγωισμός του Βρασίδα δεν του επιτρέπει να επανέλθει στην πρότασή του, όμως ποντάριζε ότι όταν θα τον έβλεπε από κοντά η μητέρα της Πασχαλιάς θα αναθεωρούσε την αρχική της απόφαση. Με την κυρία Ελπινίκη ο Βρασίδας επισκέφθηκε το σπίτι της Νότας, σε μια υποβαθμισμένη περιοχή, αφού προηγουμένως έστειλε μια ανθοδέσμη κι ένα κουτί γλυκά.
***
Η Πασχαλιά ήταν απούσα. Δυο ώρες αργότερα η Ελπινίκη δήλωσε την ανάγκη, υπεράνω της προσωπικής της επιθυμίας, να αποχωρήσει. Ο Βρασίδας μόνος με την Νότα, μια γυναίκα με προσωπικότητα που γνώριζε τι γινόταν στον κόσμο, με άποψη σε κάθε θέμα. Οι εντυπωσιακές εικόνες που του προκάλεσε η Νότα ήθελαν το χρόνο τους για να βγάλει ένα ασφαλές συμπέρασμα.
Κανόνισαν να ανταποδώσει η Νότα την επίσκεψη. Στο δρόμο της επιστροφής ο Βρασίδας σκεπτόταν πως μία τόσο ελκυστική κοπελλιά σαν την Πασχαλιά δεν θα μπορούσε να έχει άλλη μάνα από την ισάξιά της Νότα. Μια γυναίκα που όσο την αντικρύζεις, τόσο περισσότερες σεξουαλικές υποσχέσεις σου μεταδίδει.
***
Στο σπίτι του Βρασίδα. Μετά από τρεις ώρες η Νότα προχώρησε στην πρώτη κίνηση. Του έπιασε το χέρι με νόημα. Κι αυτός το ίδιο. Την φίλησε στο στόμα, το πρώτο του φιλί σε γυναίκα. Κράτησε περισσότερο από ενάμισυ λεπτό. Η Νότα αρχίζει να του αφαιρεί τα ρούχα, αργά, αποφασιστικά, τελετουργικά. Αρνείται κάθε άγγιγμά του, κάθε χάδι του. Δεν είχε αυτός κανένα δικαίωμα επάνω της. Δεν χρειάζεται τίποτα απ’ αυτόν. Εκείνη κρατάει τη μπαγκέτα του μαέστρου, παίζει μουσική δωματίου με τη γλώσσα της στα αυτιά του, στο λαιμό του και αμέσως μετά το γυρίζει στο ροκ, στο ολόγυμνο κορμί του.
Η καλύτερη πόρνη που γνώρισε στη ζωή του ήταν εκείνη τη νύχτα ο Βρασίδας. Μετά από ένα μήνα, 30 βραδυές μεθυστικές παντρεύτηκε τη Νότα.
Πηγή: apodytiriakias.gr
