Πολλοί άνθρωποι ανατριχιάζουν στο άκουσμα ενός μουσικού κομματιού ή γενικότερα μιας μελωδίας που τους αρέσει.
Αυτό μπορεί να είναι ένα κομμάτι που άκουγαν στο σχολείο, ένα κομμάτι που τους θυμίζει κάποιον μεγάλο έρωτα, ο εθνικός ύμνος της χώρας τους ή απλά ένα τραγούδι που τους αρέσει πολύ....
Γιατί συμβαίνει αυτό όμως; Που οφείλεται;
Σε αντίθεση με άλλες περιπτώσεις, η αίσθηση της ανατριχίλας που μας προκαλεί ένα ωραίο μουσικό κομμάτι δεν έχει να κάνει με ψυχολογικούς λόγους.
Ούτε, όπως πιθανόν νομίζουν κάποιοι, με κάποιες αναμνήσεις που συνοδεύει. Κι αυτό γιατί μπορεί να συμβεί και με ένα τραγούδι που έχουμε ακούσει μόνο μια ή δυο φορές, απλώς μας αρέσει πολύ.
Η απάντηση βρίσκεται στη λειτουργία του εγκεφάλου μας και συγκεκριμένα σε κάποιες ουσίες στις οποίες οφείλεται η μεταφορά των ερεθισμάτων, τους λεγόμενους νευροδιαβιβαστές.
Μία από αυτές τις ουσίες είναι και η ντοπαμίνη (πιθανώς ονομάζεται έτσι γιατί ντοπάρει τον οργανισμό) η οποία είναι η ουσία της καλής διάθεσης και της ευφορίας.
Όταν λοιπόν ακούμε ένα τραγούδι που μας αρέσει, η έκκριση ντοπαμίνης είναι πολλαπλά μεγαλύτερη από όταν ακούμε τραγούδια που είτε δεν μας αρέσουν, είτε μας αφήνουν αδιάφορους.
Φυσικά, η ουσία αυτή εκκρίνεται και σε άλλες περιπτώσεις όπως όταν τρώμε γλυκά, όταν λαμβάνουμε χρήματα ή όταν είμαστε ερωτευμένοι!
Μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό νευροεπιστήμης Nature Neuroscience συνέδεσε την παραγωγή ντοπαμίνης που οφείλεται στη μουσική με την ανατριχίλα.
Συγκεκριμένα, με πειράματα που έγιναν παρατηρήθηκε ότι όταν οι άνθρωποι που συμμετείχαν στην έρευνα ανατρίχιαζαν ακούγοντας κάποιο κομμάτι, η παραγωγή ντοπαμίνης αυξανόταν.
Αυτό οδήγησε στο συμπέρασμα ότι οι άνθρωποι μπορούν να παίρνουν χαρά όχι μόνο από βιολογικά ερεθίσματα όπως πχ το φαγητό, αλλά και από μη απτά ερεθίσματα όπως είναι η ακρόαση μουσικής.
Αυτό κατά κάποιο τρόπο εξηγεί και επιστημονικά γιατί η μουσική έχει τόσο υψηλή θέση σε όλες τις ανθρώπινες κοινωνίες
