Ο τελευταίος πριν τη Μονή χωματόδρομος (αριστερά ανεβαίνοντας) περνά 80μ. δεξιά από το βάραθρο, που βρίσκεται ακριβώς στο πρώτο αντέρεισμα, μετά τη δεύτερη μικρορεματιά (650μ. από τον κύριο δρόμο της Μονής) και από το οποίο πρωτοβλέπουμε στα δεξιά μας (ανατολικά) το διάσελο του Αστερίου (ΟΤΕ).
Η είσοδος του είναι ένα άνοιγμα 1,50×1,50μ. Το βάραθρο αποτελείται από τρεις θαλάμους, το έναν κάτω από τον άλλο, που συγκοινωνούν μεταξύ τους με πολύ στενά ανοίγματα.
Εχει κατακόρυφο βάθος 20μ. και συνολικά 73μ. Ο πρώτος και μεγαλύτερος θάλαμος (30μ.x6μ.) εξερευνήθηκε το 1938. Η πλήρης εξερεύνηση του βαράθρου έγινε στις 21.11.1943 και 19.12.1943.
Στο βάθος του τρίτου θαλάμου βρέθηκαν, σε τάξη, δύο ανθρώπινοι σκελετοί (νέου και νέας) ηλικίας τουλάχιστον 100 ετών, χωρίς να έχει δοθεί κάποια ικανοποιητική εξήγηση για το πως βρέθηκαν εκεί, αφού για να φτάσει κάποιος στο βάθος των 73μ. θεωρείται σπηλαιολογικός άθλος.
Το πιθανότερο είναι ότι από κάποια άλλη είσοδο που μετά έκλεισε, τοποθέτησαν τους δύο νέους (αφού είχαν πεθάνει) για να διατηρηθούν όσο το δυνατό περισσότερο τα σώματά τους, όπως συνηθιζόταν επί αιώνες σε σπηλιές του Υμηττού, και γραφόταν μάλιστα σαν εντολή στις διαθήκες πολλών (εφημ. «Καθημερινή» της 28.8.1949 του Κ.Μπίρη για τον Εβλιά Τσελεμπή). Αναφέρεται στο Δελτίο της ΕΣΕ τευχ.1 του 1979.
Πηγή
