Μόλις διάβασα το πόστ σας με τίτλο "Τί ζητάει ένας στρατιώτης" και θα ήθελα να σχολιάσω,καταθέτωντας το τί ζητούσα εγώ ως φαντάρος πρίν είκοσι χρόνια.
Τότε λοιπόν ήθελα να μήν είμαι μόνιμα στην αγγαρεία για τις τουαλλέτες,γιατί δέν είχα βύσμα. Δέν ήθελα να βλέπω "φαντάρους" να τους πηγαίνει 1-1 και εμένα 10-1,γιατί δεν είχα βύσμα. Ήθελα να είμαστε όλοι μας 3-1,4-1 ή όσο μας πήγαινε. Δέν είχα πρόβλημα με την εκπαίδευση,ο'τι και εάν περιλάμβανε-όχι γιατί ήμουν στρατόκα^λος,αλλά γιατί είχα κληθεί να υπηρετήσω έναν συγκεκριμένο σκοπό,να δώσω την ζωή μου άν χρειαστεί σε καιρό πολέμου,ώς εκ τούτου,όσο καλύτερα εκπαιδευόμουν,τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες επιβίωσης θα είχα. Ήθελα όμως να μήν με εκπαιδεύουν πιτσιρικάδες 5τούς υποχρέωσης ή Λ.Ι.Β.ήτες που μόνη τους εκπαίδευση ήταν ο στρατός και είχαν την ευκαιρία να βγάλουν το άχτι τους σε μένα. Ήθελα να έχω αρκετό απορυπαντικό όταν ήμουν αγγαρεία στα μαγειρεία και όχι να πληρώνω από την τσέπη μου,για να μήν πάθουν δηλητηρίαση οι συνάδελφοι,ούτε να κάνω μαθήματα μαγειρικής στον μάγειρα,επειδή αυτός ^^λοβάραγε στην σχολή,ενώ η μάνα μου είχε λειώσει στην δουλειά σε ταβέρνες και έτσι έμαθα να μαγειρεύω. Ήθελα να υπάρχει και δεύτερος κουβάς στον λοχο,γιατί τις μισές φορές έφερνα νερό με το κράνος για να καθαρίσω τις τουαλλέτες. Ήθελα να μήν έίχε τρακάρει το αμάξι του ο σιτιστής,γιατί δέν ξαναείδα γάλα και μαρμελάδα,μέχρι που πήρα μετάθεση,ούτε να τσακώνομαι με τους συνάδελφους,επειδή οι μερίδες ήταν μικρές και δέν έβγαζα περρίσευμα,γιατί δέν υπήρχε. Ήθελα να μήν είχα αναγκαστεί να βάλω σειρά μου στην θέση της,επειδή έκανε καψόνια σε νέους,ενώ ο ίδιος ήταν γνωστός λουφαδόρος και βύσμα και δέν είχε ούτε την δικαιολογία πως έκανε ο'τι του έκαναν. Για να συντομεύω (γιατί έχει και πολλά άλλα),αυτό που ήθελα ήταν απλά αξιοκρατία,ισονομία,σεβασμός και ίση μεταχείριση. Δέν θα με πείραζε να μείνω 15 μέσα,άν έτσι πήγαινε για όλους,δέν θα με πείραζε να ήμουν κάθε μέρα μαγειρεία/τουαλλέτες/σκουπίδια (συνήθως ήμουν 2 από τα 3,καμμιά φορά και τα 3,αν έτσι ήταν για όλους. Δέν θα με πείραζε αν άκουγα "γαλλικά" μόνο γιατί τα σκάτωσα στην εκπαίδευση,γιατί κάθε λάθος μπορεί να κοστίσει την ζωή συναδέλφων. Στην τελική,δέν με πείραξε ό'τι και άν πέρασα,γιατί αυτά βρήκα στην κοινωνία όταν απολύθηκα-κάτω από αυτό το πρίσμα,ο στρατος με είχε προετοιμάσει άψογα! Δύο μονάχα πράγματα με πειράξαν σε όλη μου την θητεία-το ένα ήταν τα Ίμια-όλοι στο ΚΨΜ ξέσπασαν σε κλάμματα και χριστοπαναγίες βλέποντας τον κ. Σημίτη να ευχαριστεί τους φίλους μας τους Αμερικάνους-και δέν ήμουνα κάν σε κάποια ειδική μονάδα με στρατόκ&υλους,για απλούς φαντάρους μιλάω! Το άλλο ήταν όταν σε άγημα σημαίας,την που λέγαμε τον εθνικό ύμνο,κάποιος πολίτης έλεγε τον ύμνο της ΑΕΚ-νομίζω,με το ποδόσφαιρο δεν το είχα και δέν το έχω. Δηλαδή,με όσα τράβάω τόσα χιλιόμετρα από το σπίτι μου και τους δικούς μου,εκπαιδευόμενος κάτω από τόσο δυσμενείς συνθήκες,με ειρωνεύεσαι,ενώ ξέρεις πως στην παραμεθόριο έχουμε γεμάτη γεμιστήρα;Πώς είσαι σίγουρος ότι δέν θα σε γαζώσω,ή πως αργότερα στην σκοπιά,δέν θα τινάξω τα μυαλά μου στον αέρα; Τέλος πάντων,τα χρόνια πέρασαν,καλά είμαι,καλά να είναι και το παλληκάρι που έγραψε το άρθρο,με το καλό να βρεθεί με τους δικούς του,απλά και μόνο μιά φιλική συμβουλή: ας δώσει προσοχή σε ό'τι έχει να κάνει καθαρά με την εκπαίδευσή του και ας ευχηθούμε να μήν χρειαστεί να την χρησιμοποιήσει-κάλλιο γαιδουρόδενε...
ΚΩΣΤΑΣ
