Από το "PRESS-GR"
Δεν μ' ενθουσιάζουν οι «επέτειοι», αλλά τη σημερινή θα χρειαστεί να την προσέξουμε όλοι για αρκετούς και σημαντικούς λόγους...
Σήμερα, 25 Ιανουαρίου, συμπληρώνονται δύο χρόνια από τις πρώτες εκλογές του 2015 τις οποίες κέρδισε ο ΣΥΡΙΖΑ και... μαζί με τους ΑΝΕΛ σχημάτισε κυβέρνηση. Όποιος θέλει να κάνει απολογισμό αυτής της διετίας, της πολύ μαύρης κι άραχνης για τη χώρα μας διετίας, δεν θα κουραστεί πολύ. Για 365 συν 365 ημέρες το μαρτύριο για τους Έλληνες δεν έχει τελειωμό...
Αρκεί να κάνει κανείς μια σύντομη αναδρομή και να θυμηθεί ποιο ήταν το κλίμα πριν από δύο χρόνια. Ακόμη κι αυτοί που δεν ψήφιζαν τον ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη κι αυτοί που τον μάχονταν είχαν μέσα τους τη σκέψη, αν όχι την προσδοκία, ότι τουλάχιστον ορισμένα από αυτά που υποσχόταν θα μπορούσε να γίνουν πράξη. Άλλοι έλεγαν ότι «και τα μισά να κάνει από όσα λέει, καλά θα είναι», άλλοι αισιοδοξούσαν ότι «χειρότερα από τους προηγούμενους αποκλείεται να πάνε τα πράγματα» ενώ υπήρχε κι ένας μεγαλοσχήμων παράγοντας του τόπου που αν και δεν πίστευε τον Τσίπρα συνήθιζε να λέει, όπως είναι σε θέση να ξέρει ο Μαυρογιαλούρος, το εξής ...αντίστροφο στις παρέες του: «Το πιθανότερο είναι να μην εννοεί τίποτε από αυτά που υπόσχεται. Όμως και το ένα δέκατο από αυτά να υλοποιήσει, θα πρόκειται για επιτυχία!»
Δύο χρόνια μετά, όλα αυτά αποδείχτηκαν φρούδες ελπίδες. Η κυβέρνηση Τσίπρα ότι μόνο δεν τήρησε καμιά από τις υποσχέσεις που έδινε μέχρι τότε αλλά έκανε και τα εντελώς αντίθετα και μάλιστα πολύ χειρότερα. Έτσι, για παράδειγμα, όχι μόνο δεν έσκισε το μνημόνιο, αλλά έφερε κι άλλο ενώ έχει στα σκαριά και το τέταρτο...
Η θλιβερή αυτή επέτειος λοιπόν δεν θα είχε κανένα ιδιαίτερο νόημα να την θυμηθούμε αν το δίδυμο του κ. Τσίπρα και του κ. Καμμένου δεν ετοιμάζονταν για νέα επέλαση. Το θράσος τους μάλιστα είναι τέτοιο που αποφάσισαν να διοργανώσουν και «μεγάλη επετειακή συγκέντρωση» σε μια επικοινωνιακή προσπάθεια να πουλήσουν καινούργια παραμύθια στο ακροατήριο που τους έχει απομείνει.
Η επέτειος αυτή έχει σημασία διότι δυστυχώς η κυβέρνηση τη χρησιμοποιεί για να περάσει στην επόμενη φάση του καταστροφικού σχεδίου της σε όλα τα μέτωπα. Με τα μέτρα που παίρνει, η πραγματική οικονομία πάει από το κακό στο χειρότερο, η φτώχεια και η εξαθλίωση μεγαλώνουν, οι Έλληνες και κυρίως οι νέοι συνεχίζουν να μεταναστεύουν. Οι δεσμεύσεις που αλυσοδένουν τη χώρα, παραδίδουν ολόκληρη τη δημόσια περιουσία και μονιμοποιούν το καθεστώς εξάρτησης αυξάνονται με τη δεύτερη αξιολόγηση που τώρα τρέχει ικετεύοντας να κλείσει. Η κοινωνία βρίσκεται σε διπλή απόγνωση έχοντας να αντιμετωπίσει από τη μία πλευρά την οικονομική λαίλαπα σε αλλεπάλληλα στάδια και από την άλλη τη συστηματική εισβολή και άλωση από κάθε καρυδιάς καρύδι και λαθρομετανάστη. Σε δεύτερο αλλά εξίσου σημαντικό πλάνο και τα εθνικά θέματα, μπαίνουν τώρα σε φάση επικίνδυνων υποχωρήσεων και παραχωρήσεων με πρώτο το Κυπριακό...
Σε αυτή τη φάση μας βρίσκει λοιπόν η συμπλήρωση διετίας από την άνοδο των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ στην εξουσία. Κι αν πριν από δύο χρόνια υπήρχε η ελπίδα, η ψευδαίσθηση ή και η αφέλεια ότι κάτι καλό θα γίνει, σήμερα κανείς δεν μπορεί να τρέφει αυταπάτες και να μην καταλαβαίνει καλά ότι τα χειρότερα έρχονται!
Αρκεί να κάνει κανείς μια σύντομη αναδρομή και να θυμηθεί ποιο ήταν το κλίμα πριν από δύο χρόνια. Ακόμη κι αυτοί που δεν ψήφιζαν τον ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη κι αυτοί που τον μάχονταν είχαν μέσα τους τη σκέψη, αν όχι την προσδοκία, ότι τουλάχιστον ορισμένα από αυτά που υποσχόταν θα μπορούσε να γίνουν πράξη. Άλλοι έλεγαν ότι «και τα μισά να κάνει από όσα λέει, καλά θα είναι», άλλοι αισιοδοξούσαν ότι «χειρότερα από τους προηγούμενους αποκλείεται να πάνε τα πράγματα» ενώ υπήρχε κι ένας μεγαλοσχήμων παράγοντας του τόπου που αν και δεν πίστευε τον Τσίπρα συνήθιζε να λέει, όπως είναι σε θέση να ξέρει ο Μαυρογιαλούρος, το εξής ...αντίστροφο στις παρέες του: «Το πιθανότερο είναι να μην εννοεί τίποτε από αυτά που υπόσχεται. Όμως και το ένα δέκατο από αυτά να υλοποιήσει, θα πρόκειται για επιτυχία!»
Δύο χρόνια μετά, όλα αυτά αποδείχτηκαν φρούδες ελπίδες. Η κυβέρνηση Τσίπρα ότι μόνο δεν τήρησε καμιά από τις υποσχέσεις που έδινε μέχρι τότε αλλά έκανε και τα εντελώς αντίθετα και μάλιστα πολύ χειρότερα. Έτσι, για παράδειγμα, όχι μόνο δεν έσκισε το μνημόνιο, αλλά έφερε κι άλλο ενώ έχει στα σκαριά και το τέταρτο...
Η θλιβερή αυτή επέτειος λοιπόν δεν θα είχε κανένα ιδιαίτερο νόημα να την θυμηθούμε αν το δίδυμο του κ. Τσίπρα και του κ. Καμμένου δεν ετοιμάζονταν για νέα επέλαση. Το θράσος τους μάλιστα είναι τέτοιο που αποφάσισαν να διοργανώσουν και «μεγάλη επετειακή συγκέντρωση» σε μια επικοινωνιακή προσπάθεια να πουλήσουν καινούργια παραμύθια στο ακροατήριο που τους έχει απομείνει.
Η επέτειος αυτή έχει σημασία διότι δυστυχώς η κυβέρνηση τη χρησιμοποιεί για να περάσει στην επόμενη φάση του καταστροφικού σχεδίου της σε όλα τα μέτωπα. Με τα μέτρα που παίρνει, η πραγματική οικονομία πάει από το κακό στο χειρότερο, η φτώχεια και η εξαθλίωση μεγαλώνουν, οι Έλληνες και κυρίως οι νέοι συνεχίζουν να μεταναστεύουν. Οι δεσμεύσεις που αλυσοδένουν τη χώρα, παραδίδουν ολόκληρη τη δημόσια περιουσία και μονιμοποιούν το καθεστώς εξάρτησης αυξάνονται με τη δεύτερη αξιολόγηση που τώρα τρέχει ικετεύοντας να κλείσει. Η κοινωνία βρίσκεται σε διπλή απόγνωση έχοντας να αντιμετωπίσει από τη μία πλευρά την οικονομική λαίλαπα σε αλλεπάλληλα στάδια και από την άλλη τη συστηματική εισβολή και άλωση από κάθε καρυδιάς καρύδι και λαθρομετανάστη. Σε δεύτερο αλλά εξίσου σημαντικό πλάνο και τα εθνικά θέματα, μπαίνουν τώρα σε φάση επικίνδυνων υποχωρήσεων και παραχωρήσεων με πρώτο το Κυπριακό...
Σε αυτή τη φάση μας βρίσκει λοιπόν η συμπλήρωση διετίας από την άνοδο των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ στην εξουσία. Κι αν πριν από δύο χρόνια υπήρχε η ελπίδα, η ψευδαίσθηση ή και η αφέλεια ότι κάτι καλό θα γίνει, σήμερα κανείς δεν μπορεί να τρέφει αυταπάτες και να μην καταλαβαίνει καλά ότι τα χειρότερα έρχονται!
Μαυρογιαλούρος
