Στην πρόταση στην οποία έχει συμφωνήσει και η Γερμανία οι θεσμοί ζητούν την άμεση ψήφιση της μείωσης του αφορολόγητου με εφαρμογή από το 2018 (και όχι όμως συζητούνταν από το 2019) ώστε να καλύπτονται περισσότερο από τις μισές απαιτήσεις του ΔΝΤ. Αυτό σημαίνει το έμμεσο αφορολόγητο να μειωθεί στα 1.350 ευρώ διαμορφώνοντας το αφορολόγητο κοντά στα 6.000 ευρώ.
Αυτό θα φέρει στα δημόσια ταμεία περίπου 2,8 δις ευρώ ποσό που καλύπτει μεγάλο μέρος από την διαφορά μεταξύ του ΔΝΤ και ΕΕ σχετικά με τα μέτρα που θα πρέπει να λάβει η Ελλάδα για να πετύχει πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% .
Το μέτρο της μείωσης της προσωπικής διαφοράς στις συντάξεις μπορεί να μείνει ως προλητπικό μέτρο αν υπάρξει μεγάλη απόκλιση από τον στόχο του προγράμματος.
Επίσης θα ορίζουν και το μεσοπρόθεσμο διάστημα για το οποίο η Ελλάδα θα πρέπει να πετυχαίνει υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα. Η δοκιμασία για την ελληνική οικονομία θα παραμείνει δεκαετής . Τα πρώτα 5 χρόνια μετά την λήξη του προγράμματος (2019 – 2023) η Ελλάδα θα πρέπει να πετυχαίνει πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ και την δεύτερη πενταετία (2024 -2028 ) ο στόχος μειώνεται ανεπαίσθητα στο 3% του ΑΕΠ.
Η πρόταση αυτή είναι πολύ μακριά από τις προσδοκίες του οικονομικού επιτελείου που περίμενε ότι η μεσοπρόθεσμη διάρκεια για την επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος 3,5% του ΑΕΠ να μην ξεπερνά τα τρία χρόνια και στην συνέχεια να μειώνεται τουλάχιστον κατά 1% στο 2,5% του ΑΕΠ και να συνέχιζε να αποκλιμακώνεται και τα επόμενα χρόνια ανάλογα μα την πορεία της οικονομίας.
Δίνουν το χρέος
Η υποχώρηση θα συνοδευτεί από την πλευρά των υπουργών οικονομικών της Ευρωζώνης με την αναλυτική περιγραφή των μεσοπρόθεσμών μέτρων για το χρέος για όποια όμως θα εφαρμοστούν μετά το 2018 . Με το πακέτο αυτό θεωρείται ότι το ΔΝΤ θα ξεκινήσει το αργότερο μέχρι και τις αρχές Μαρτίου διμερή διαπραγμάτευση με στόχο την πλήρη ένταξη στο ελληνικό πρόγραμμα.
Παράλληλα μέσα στον Μάρτιο αναμένεται η ΕΚΤ να αποφασίσει την ένταξη της Ελλάδας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης προχωρώντας και σε κάποια επιμέρους μέτρα όπως το discount με το οποίο δέχεται τα ελληνικά ομόλγα ως εγγυήσεις για δανεισμό από τις ελληνικές εμπορικές τράπεζες.
Σε εποχή ΔΝΤ
Από την άλλη η διμερής διαπραγμάτευσης με το ΔΝτ θα φέρει άλλα προβλήματα . Το ταμείο θα πρέπει να συμφωνήσει στην λύση που θα δοθεί σε ότι α φορά τις εργασιακές σχέσεις όπου επίσης οι απόψεις του απέχουν σημαντικά από αυτές των Ευρωπαίων δανειστών και πολύ περισσότερο από τις επιδιώξεις της Αθήνας.
Επίσης θα ασκήσει πιέσεις για απελευθερώσεις σε προϊόντα και υπηρεσίες που θεωρούνται ταμπού για την σημερινή Κυβέρνηση.
πηγη enikonomia.gr
