Τα εξωγήινα Αγάλματα στο νησί Nuku Hiva
Το Nuku Hiva είναι το μεγαλύτερο νησί στο αρχιπέλαγος Marquesas στη Γαλλική Πολυνησία.Ευρωπαίοι εξερευνητές έφτασαν στο αρχιπέλαγος στα τέλη του 16ου αιώνα, αλλά μέχρι τότε, τα νησιά είχαν κατοικηθεί για περίπου 2000 χρόνια από γηγενείς Πολυνήσιους.
Αυτή η κουλτούρα είχε αφήσει πίσω τους μια σειρά από ενδιαφέροντα έργα τέχνης από όντα που απεικονίζονται με βολβώδη κεφάλια και μεγάλα μάτια, εμφάνιση που θυμίζει εξωγήινους.
Μερικά γλυπτά φαίνεται να αντιπροσωπεύουν υβριδικά όντα που εμφανίζουν ένα μείγμα ανθρώπινων και εξωγήινων χαρακτηριστικών.
Υπάρχουν οι UFOλόγοι που ισχυρίζονται ότι υπάρχουν δύο εξωγήινες φυλές λαξευμένες σε πέτρα στο Nuku Hiva: Οι ερπετοειδής και οι Γκρι.
Θα μπορούσαν αυτά τα αρχαία έργα τέχνης να είναι μια απόδειξη εξωγήινης συμμετοχής;
Μήπως οι αρχαίοι εξωγήινοι έρχονταν σε επαφή με τους αυτόχθονες πληθυσμούς, επηρεάζοντας τους κατά τέτοιο τρόπο, που οι άνθρωποι αισθάνθηκαν υποχρεωμένοι να χαράξουν τις μάσκες τους στην πέτρα;
Στη διάλεκτο του Marquesan, το νησί ονομαζόταν «Te Fenua Enata», που σημαίνει «Η Γη των Ανθρώπων» Ίσως, σε αντίθεση με τους εξωγήινους;
Τα υπέροχα διαστημόπλοια των Anunnaki
Κατά πάσα πιθανότητα, αυτά τα όντα βοήθησαν να σταθουν όρθια τεράστια μνημεία που έχουν διασωθεί για χιλιετίες και πολλά άλλα ακόμα που περιμένουν να ανακαλυφθούν.Γνωστά με διαφορετικά ονόματα αυτά τα πλάσματα θεωρήθηκαν Θεοί και διέσχιζαν κάποτε τον ουρανό της Γης με διαστημόπλοια, και αποθανατίστηκαν σε διάφορα έργα της αρχαίας τέχνης. Καμία πτήση δεν ήταν απλά ένα όνειρο στην αρχαιότητα, ήταν μια πραγματικότητα, όπως αποδεικνύεται από γλυπτά και χαρακτικά.
Το σανσκριτικό έπος Μαχαμπαράτα περιγράφει με πλούσιες λεπτομέρειες μεγάλες μάχες που έλαβαν χώρα στον ουρανό.
Ο αρχαίος πολιτισμός των Μάγια διαθέτει ένα ανάγλυφο στον τάφο του Pakal που δείχνει το βασιλιά σε καθιστή θέση, να έχει τον έλεγχο από κάτι που σε εμάς μοιάζει με μια ιπτάμενη μηχανή.
Ο αρχαίος χάρτης αστέρων στο Όρος Devil Hills στην Ινδονησία
Το 1992, ένα παράξενο τεχνούργημα ανακαλύφθηκε σε μια σπηλιά στο Devil Hills (ή το όρος του Σατανά) στην Kupang, στην ανατολική Nus Tenggara, της Ινδονησίας. Το τεχνούργημα ήταν μια πέτρα, όπου στην επιφάνεια της υπήρχαν χαραγμένα κάποια περίεργα σύμβολα και γλυπτά. Αυτό το τεχνούργημα ανήκε σε έναν γεωλόγο που είχε ζήσει στο Kupang και πέθανε από ασθένεια το 1994.
Κάποιο βράδυ εξερευνώντας ένα σπήλαιο στο Devil Hills, και ανάμεσα σε μια παράξενη σωρό από μικρούς βράχους ανακάλυψε τη συγκεκριμένη πέτρα. Έμοιαζε σαν δύο κομμάτια βράχου που είχαν συνδεθεί μεταξύ τους, αλλά το πιο περίεργο χαρακτηριστικό της ήταν τα σχέδια πάνω στην επιφάνειά της: τα αστέρια, ο ήλιος, και τα βέλη που δείχνουν προς κάθε κατεύθυνση.
Το εντυπωσιακό όμως είναι ότι αυτό ο αστρικός χάρτης που είναι χαραγμένος πάνω στην πέτρα είναι παρόμοιος αλλά ανεστραμμένος με τη χρυσή πλάκα του Pioneer που ξεκίνησε το ταξίδι της για το αχανές σύμπαν το 1972.
Η χρυσή πλάκα Pioneer είναι μια έκδοση εις διπλούν επίχρυσου πλακιδίου από αλουμίνιο, που αποτελεί εικονογραφημένο μήνυμα ειρήνης και φιλίας της ανθρωπότητας προς το Σύμπαν. Βρίσκεται προσαρμοσμένη στο εσωτερικό των διαστημικών σκαφών Pioneer 10 και Pioneer 11.
Ο Carl Sagan με την χρυσή πλάκα Pioneer
Η αρχική ιδέα ανήκε στον Eric Burgess ο οποίος συνοδευόμενος από τον Richard Hoagland, αποτάθηκε στον Carl Sagan, που είχε εκφωνήσει ομιλία περί επικοινωνίας με εξωγήινα όντα σε μια διάσκεψη στην Κριμαία.
Ο Carl Sagan ενθουσιάστηκε με την ιδέα της αποστολής ενός μηνύματος της ανθρωπότητας με το διαστημικό σκάφος Pioneer. Η NASA συμφώνησε και του παραχώρησε τρεις εβδομάδες για να συγκροτήσει ένα μήνυμα. Μαζί με τον Frank Drake επεξεργάστηκαν το μήνυμα, ενώ το σχέδιο έγινε από τη τότε σύζυγο του Sagan, Linda Saltzman Sagan.
Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο του «εξωγήινου» αστρικού χάρτη της Ινδονήσιας, είναι ένα μαγνητικό πεδίο το οποίο φαίνεται να προέρχεται από τις δυο ενωμένες πέτρες όταν είναι κοντά σε ηλεκτρικές ή ηλεκτρονικές συσκευές. Αν και έχουν περάσει δυο δεκαετίας από την ημέρα της ανακάλυψης του βράχου καμία καινούργια πληροφορία δεν έχει έρθει στην επιφάνεια. Φημολογείται ότι ο βράχος φυλάσσεται από την οικογένεια του γεωλόγου.
Η Ubaid Lizardmen
Είναι ευρέως αποδεκτή η άποψη στη βασική αρχαιολογία ότι ο πολιτισμός άρχισε στο Ιράκ, στην αρχαία Μεσοποταμία με το μεγάλο πολιτισμό των Σουμερίων.
Ωστόσο, μια αρχαιολογική ανακάλυψη στον αρχαιολογικό χώρο της Al Ubaid, όπου πολλά προσουμερικά αντικείμενα 7.000 ετών βρέθηκαν, που απεικονίζουν ανθρωπόμορφες φιγούρες με χαρακτηριστικά σαύρας προβληματίζει τους ειδικούς σε όλο το πλανήτη.
Ο πολιτισμός της Ubaid είναι ένας προϊστορικός πολιτισμός της Μεσοποταμίας, που χρονολογείται μεταξύ 4000 και 5500 π.Χ. Όπως και με τους Σουμέριους, η προέλευση των ανθρώπων της Ubaid είναι άγνωστη. Ζούσαν σε μεγάλους οικισμούς, σε χωριά με πλινθόκτιστα σπίτια και είχαν αναπτύξει την αρχιτεκτονική, τη γεωργία και την καλλιέργεια της γης με τη χρήση της άρδευσης.
Η εγχώρια αρχιτεκτονική περιλαμβάνει μεγάλα σπίτια σε σχήμα Τ, αυλές, πλακόστρωτα δρομάκια, καθώς και εξοπλισμό επεξεργασίας τροφίμων. Μερικά από αυτά τα χωριά εξελίχθηκαν σε πόλεις, ναοί άρχισαν να εμφανίζονται, καθώς και ιστορικά μνημεία όπως στην Eridu, την Ουρ και την Ουρούκ, τις μεγάλες τοποθεσίες του πολιτισμού των Σουμερίων. Σύμφωνα με τα κείμενα των Σουμερίων, η Ουρ πιστεύεται ότι είναι η πρώτη πόλη.
Η κύρια περιοχή όπου ανακαλύφθηκαν τα ασυνήθιστα αντικείμενα ονομάζεται Tell Al’Ubaid -αν και ειδώλια βρέθηκαν επίσης στην Ουρ και την Eridu. Η Al’Ubaid είναι σ’ ένα μικρό ανάχωμα περίπου μισό χιλιόμετρο σε διάμετρο και δύο μέτρα πάνω από το έδαφος. Η περιοχή ανασκάφηκε για πρώτη φορά από τον Harry Reginald Hal το 1919.
Ανδρικά και γυναικεία ειδώλια βρέθηκαν σε διάφορες στάσεις και τα περισσότερα ειδώλια, φαίνονται να φοράνε ένα κράνος και να έχουν κάποιο είδος υφάσματος στους ώμους. Άλλα ειδώλια βρέθηκαν να κρατούν ένα μπαστούνι ή σκήπτρο, πιθανόν ως σύμβολο δικαιοσύνης και απόφασης. Κάθε φιγούρα έχει μια διαφορετική στάση, αλλά το πιο περίεργο από όλα είναι ότι κάποια γυναικεία ειδώλια κρατούν μωρά που θηλάζουν γάλα, με το παιδί να είναι επίσης ένα πλάσμα τύπου σαύρας.
Τα ειδώλια παρουσιάζονται με μεγάλες κεφαλές, αμυγδαλωτά μάτια, μακριά κωνικά πρόσωπα και με μύτη τύπου σαύρας. Τι ακριβώς αντιπροσωπεύουν είναι εντελώς άγνωστο. Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, οι στάσεις του σώματος τους, όπως μια γυναικεία φιγούρα που θηλάζει, δεν υποδηλώνουν ότι ήταν τελετουργικά αντικείμενα.
Τελικά, τι αντιπροσωπεύουν αυτά τα ειδώλια σαύρας;
Ότι και αν ήταν, φαίνεται ήταν σημαντικά για τους αρχαίους κατοίκους της Ubaid. Γνωρίζουμε ότι το φίδι είναι ένα σημαντικό σύμβολο που χρησιμοποιείται σε πολλές κοινωνίες που αντιπροσωπεύει έναν αριθμό των θεών, για παράδειγμα, το θεό των Σουμερίων Enki και το φίδι χρησιμοποιήθηκε αργότερα ως σύμβολο για την αδελφότητα του φιδιού, όπως συζητά ο William Bramley. Υπάρχει μια σύνδεση μεταξύ του συμβόλου του φιδιού με τις αναπαραστάσεις των σαυρών;
Προς το παρόν, αυτά τα ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα.
Τα ειδώλια Vinca από τη Σερβία
Οι φιγούρες που άφησαν πίσω ο πολιτισμός της Σερβίας Vinca έχουν μπερδέψει τους αρχαιολόγους για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ο επιστημονικός κόσμος είναι χωρισμένος και οι εξηγήσεις ποικίλλουν, αλλά το μυαλό σκέφτεται ότι βλέπει το μάτι: τα γλυπτά αυτά φαίνεται να απεικονίζουν μια φυλή εξωγήινων επισκεπτών.
Το ιδιόμορφο σχήμα του κεφαλιού και τα μη ανθρώπινα μάτια φέρνουν στο μυαλό μας εξωγήινους. Πάνω από 7.000 ετών, αυτά τα αγαλματίδια βρέθηκαν σε πολλές περιοχές της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, το οποίο πιστοποιεί την παρουσία των εξωγήινων επισκεπτών.
Εξωγήινα υδριβικά κεφάλια από την Παπούα Νέα Γουινέα
Τη δεκαετία του 1960, δύο γενναίοι τυχοδιώκτες, κατάφεραν να συναντήσουν μια μυστηριώδη φυλή πυγμαίων στις ζούγκλες της Παπούα Νέα Γουινέα. Ως ένδειξη του αμοιβαίου σεβασμού τους, τα δύο μέρη αντάλλαξαν δώρα. Οι γέροντες της φυλής τους έδωσαν δύο ανεξήγητα αντικείμενα που δεν θα έπρεπε να ήταν στην κατοχή τους.
Τα ενδιαφέροντα κειμήλια μιλούν από μόνα τους: μια προτομή με ένα επίμηκες κεφάλι, μεγάλα μάτια απόκοσμα και εξωγήινη εμφάνιση. Το άλλο λείψανο αντιπροσώπευε ένα πουλί ή ακόμα και κάτι σαν μία ιπτάμενη μηχανή.
Αυτά τα αρχαία αντικείμενα είναι σίγουρα είναι εκτός τόπου χρόνου και εγείρουν μερικά εύλογα ερωτήματα. Πώς οι ντόπιοι γνώριζαν σχετικά χαρακτηριστικά που δεν υπάρχουν πουθενά στον πληθυσμό τους; Από πού πήραν την ιδέα για να διαμορφώσουν και να τα χαράξουν πάνω σε εξαιρετικά σκληρό βράχο;
Οι πρεσβύτεροι ισχυρίστηκαν ότι αυτές οι πέτρινες παραστάσεις ήταν ένα μέρος της φυλής τους για αμέτρητες γενιές, και η προέλευσή τους χάνεται ανάμεσα στα ανεξιχνίαστα βάθη του χρόνου.
Μήπως δείχνουν ταξιδιώτες από μια άλλη διάσταση; Ή είναι απλά το προϊόν της ανθρώπινης φαντασίας; Μάλλον ποτέ δεν θα μάθουμε την απάντηση.
Ο μυστηριώδης δίσκος Sabu
Αυτό το περίεργο αντικείμενο που δημιουργήθηκε πριν από 5.000 χρόνια φαίνεται να είναι μέρος ενός αρχαίου άγνωστου προηγμένου μηχανισμού.
Τον Ιανουάριο του 1936, ένας παράξενος δίσκος ήρθε στο φως στην άκρη του οροπέδιου της Βόρειας Σακκάρα, περίπου 1,7 χλμ βόρεια από την Πυραμίδα του Djoser στην Αίγυπτο.
Ο δίσκος από σχιστόλιθο παραμένει ανεξήγητο μυστήριο. Η ανακάλυψη του μυστηριώδους προϊστορικού τεχνουργήματος, που πολλοί θεωρούσαν ως μια συσκευή, έγινε στο λεγόμενο Μασταμπά του Sabu (Tomb 3111, c. 3.100-3.000 π.Χ.) από έναν διάσημο, Βρεταννό αιγυπτιολόγο τον Walter Bryan Emery (1902-1971).
Ο Sabu ήταν γιος του Φαραώ Aneddzhiba (πέμπτος κυβερνήτης της πρώτης δυναστείας της αρχαίας Αιγύπτου) και ανώτερος υπάλληλος ή διαχειριστής μιας πόλης ή επαρχίας, ενδεχομένως, που ονομάζεται «αστέρι της οικογένειας του Horus».
Ο ταφικός θάλαμος δεν είχε κλιμακοστάσιο και η ανωδομή του ήταν εντελώς γεμάτη με άμμο και λίθινα αγγεία, μαχαίρια πυριτόλιθου, βέλη, μερικά χάλκινα εργαλεία και ενδιαφέροντα θραύσματα σχιστολιθικών μπολ.
Αυτό το περίεργο αντικείμενο που δημιουργήθηκε πριν από 5.000 χρόνια φαίνεται να είναι μέρος ενός αρχαίου άγνωστου προηγμένου μηχανισμού.
Η ανακαλυφθείσα συσκευή που ονομάζεται Δίσκος Σχιστόλιθου, είναι περίπου 61 εκατοστά σε διάμετρο (24 ίντσες), ένα εκατοστό πάχος, και 10,6 εκατοστά (4,2 ίντσες) στο κέντρο. Κατασκευάστηκε από άγνωστο και το πολύ εύθραυστο και ευαίσθητο υλικό απαιτεί πολύ κουραστικό σκάλισμα, η παραγωγή του οποίου προκαλεί έκπληξη σε πολλούς τεχνίτες ακόμη και σήμερα.
Τώρα ανακύπτουν πολλά σημαντικά ζητήματα.
Ποια ήταν η αρχική λειτουργία της συσκευής;
Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι το αντικείμενο δεν είναι ένας τροχός, γιατί ο τροχός εμφανίστηκε στην Αίγυπτο το 1500 π.Χ., κατά την 18η δυναστεία.
Εάν ο δίσκος σχιστόλιθου είναι στην πραγματικότητα ένας τροχός αυτό θα σήμαινε ότι οι αρχαίοι Αιγύπτιοι κατείχαν τη γνώση του τροχού περίπου από το 3000 π.Χ., κατά τη διάρκεια της πρώτης δυναστείας! Αυτό θα απαιτήσει οι Αιγυπτιολόγοι να ξαναγράψουν κάποια βιβλία ιστορίας.
Εάν ο δίσκος σχιστόλιθου δεν είναι ένας τροχός, ούτε διαμορφώθηκε μετά τον τροχό, τι είναι τότε;
Μερικοί επιστήμονες προτείνουν ότι η εύθραυστη φύση ενός τέτοιου περίτεχνα σκαλισμένου πέτρινου αντικείμενου περιορίζει σε μεγάλο βαθμό την πρακτική χρήση του και προτείνει μια καθαρά διακοσμητική λειτουργία, για θρησκευτικό ή άλλο τέτοιο τελετουργικό σκοπό.
Φυσικά, ορισμένοι πιστεύουν ότι η συσκευή αυτή εξυπηρετούσε και άλλο σκοπό, το να ελέγχεις με τα πόδια το λυχνάρι.
Ωστόσο, οι επικριτές αυτής της θεωρίας υποστηρίζουν ότι ο τριών λεπίδων τελετουργικός λαμπτήρας είναι σχεδόν αδύνατο, λόγω του σχήματος και της καμπυλότητας των πετάλων του, που φαίνεται να υποδηλώνει μια λειτουργία, να χρησιμοποιήθηκε για διακόσμηση.
Μήπως οι αρχαίοι Αιγύπτιοι είχαν τεχνολογία ανώτερη από τη σημερινή;
Υπάρχει μια επιλογή που είναι ακόμη πιο δύσκολη, δηλαδή ότι έχουμε να κάνουμε με κάποιο είδος άγνωστης αρχαίας προηγμένης τεχνολογίας.
Είναι δυνατόν οι αρχαίοι Αιγύπτιοι να είχαν τεχνολογία ανώτερη από τη σημερινή;
Ο Αιγυπτιολόγος Cyril Aldred κατέληξε στο συμπέρασμα ότι, ανεξάρτητα από το ποιο είναι το αντικείμενο, που είχε χρησιμοποιηθεί ή τι αντιπροσώπευε, ο σχεδιασμός του ήταν χωρίς αμφιβολία, ένα αντίγραφο προηγούμενου, πολύ μεγαλύτερου μεταλλικού αντικείμενου.
Γιατί οι αρχαίοι Αιγύπτιοι έκαναν τον κόπο να σχεδιάσουν ένα αντικείμενο με μια τέτοια σύνθετη δομή πάνω από 5.000 χρόνια πριν;
Πώς θα μπορούσε ένας πολιτισμός που χρησιμοποιούσε συνήθως σμίλες για τη διαμόρφωση των βράχων να έχει μάθει μια τεχνική που να δημιουργεί ένα τόσο λεπτό υλικό σε αυτό το εξαιρετικό επίπεδο;
Γιατί οι αρχαίοι Αιγύπτιοι επένδυσαν χρόνο και δεξιότητες που απαιτούνται για να δημιουργήσουν αυτό το αντικείμενο αν δεν εξυπηρετούσε ένα πολύ σημαντικό, συγκεκριμένο σκοπό;
Προφανώς ο δίσκος σχιστόλιθου είναι ένα αντικείμενο που έπαιξε σημαντικό ρόλο πριν από 5.000 χρόνια. Οι Αιγυπτιολόγοι προσφέρουν μια σειρά από θεωρίες που προσπαθούν να εξηγήσουν τη χρησιμότητα του δίσκου, αλλά προς το παρόν κανείς δεν μπόρεσε να εξηγήσει την πολύπλοκη δομή του αντικειμένου.
Ο Φουτουριστικός σχεδιασμός του δίσκου από σχιστόλιθο συνεχίζει να βασανίζει όλους όσους το έχουν δει.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι αυτό το ιδιότυπο αντικείμενο συνεχίζει να αποτελεί ένα από τα πιο περίπλοκα Αιγυπτιακά και αρχαία μυστήρια και υπάρχουν πολλά αναπάντητα ερωτήματα.
Ο δίσκος από σχιστόλιθο βρίσκεται σήμερα στο Μουσείο του Καΐρου.
apocalypsejohn.com , diadrastika.com
