Στην ανακοίνωση γίνεται αναφορά στην ανάγκη για λύση στο θέμα των ληξιπρόθεσμων στεγαστικών δανείων, τονίζοντας ότι «αποτελεί θεμελιώδη υποχρέωση της Πολιτείας η προστασία της περιουσίας των Ελλήνων και η διασφάλιση της συμμετοχής τους στην Οικονομική και Κοινωνική ζωή της χώρας».
Όσον αφορά στους τρόπους αντιμετώπισης του θέματος, αναφέρονται τα εξής:
1) Πάγωμα της οφειλής για τις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες, για όσο διάστημα διαρκούν σε αυτούς τα ακραία κοινωνικά και οικονομικά φαινόμενα τα οποία αντιμετωπίζουν. Και εν συνεχεία στις ρυθμίσεις οι οποίες προτείνονται με το σχέδιό μας. Προφανώς, με νομοθετικές βελτιώσεις, προτείνουμε την παράταση ισχύος του Ν. 3869/2010.
2) Αναμόρφωση του Τειρεσία, ώστε όσοι έχουν ενήμερα στεγαστικά Δάνεια να έχουν αυξημένη πιστοληπτική ικανότητα και να υπάρχει διαφορετικός βαθμός αξιολόγησης των καθυστερήσεων μεταξύ προϊόντων στεγαστικών δανείων και καταναλωτικών δανείων. Να αποσυνδεθεί από τα πιστωτικά Ιδρύματα, η δυνατότητα ρύθμισης στεγαστικών ενυπόθηκων δανείων από την ρύθμιση των καταναλωτικών προϊόντων.
3) Αφαίρεση τόκων υπερημερίας.
Νομοθετική παρέμβαση ώστε να ορίζεται ότι οι απαιτήσεις των πιστωτικών ιδρυμάτων εξαντλούνται στις λογιστικά εγγεγραμμένες οφειλές των δανειοληπτών και δεν μπορούν να απαιτηθούν μη λογιστικοποιημένες εγγραφές όπως τόκοι υπερημερίας, από όταν τα δάνεια ήρθαν σε οριστική καθυστέρηση. Με αυτό τον τρόπο επέρχεται μία εξ αρχής ελάφρυνση του οφειλέτη η οποία και θα αποτελεί κίνητρο για την υπαγωγή σε ρύθμιση. Η ρύθμιση αυτή σε σχέση με τις τρέχουσες ληξιπρόθεσμες οφειλές του δανειολήπτη τον απαλλάσσει στα στεγαστικά από το 25%, μεσοσταθμικά των τρεχουσών οφειλών του και στα καταναλωτικά δάνεια υπερβαίνει το 40%. Δηλαδή το Δάνειο ρυθμίζεται περίπου από το ύψος το οποίο είχε την περίοδο που κατέστη ληξιπρόθεσμο . Για τη Δημοκρατική Συμπαράταξη, δεν είναι δυνατόν, εν μέσω της κρίσης να αναζητούνται και να εξοφλούνται τόκοι επί των τόκων εν μέσω της κρίσης
4) Αντικειμενικός τύπος καθορισμού της δόσης.
Νομοθετική Συμπλήρωση του Κώδικας Δεοντολογίας ώστε μέσω αντικειμενικά προσδιορισμένου μαθηματικού να ορίζεται ένα πλαφόν καταβολής δόσης, ανά δανειολήπτη που θα λαμβάνει υπόψη του, τόσο την κλίμακα εισοδήματος όσο και τις λοιπές υποχρεώσεις του σε Εφορία και Ασφαλιστικά Ταμεία, και να προκύπτει εξατομικευμένα η οικονομική δυνατότητα εξόφλησης των οφειλών. Το ποσό αυτό θα επικαιροποιείται ανά έτος.
5) Ενιαίοι κανόνες για τις ρυθμίσεις.
Είναι απαραίτητο να απομακρυνθούμε από τις αρχικές συμβατικές υποχρεώσεις του Δανειολήπτη, ώστε τα οι ρυθμίσεις να υπόκεινται σε ενιαίους κανόνες. Τα πιστωτικά ιδρύματα θα πρέπει να συμβάλλουν αποφασιστικά στη σύγκληση των επιτοκίων των ρυθμίσεων, σε χαμηλότερα επίπεδα από αυτά που σήμερα διαπραγματεύονται στην αγορά, διότι αυτό θα συμβάλλει αποφασιστικά στην σταθερότητα του τραπεζικού συστήματος.
6) Ακύρωση καταχρηστικών ρυθμίσεων.
Όπου μονομερώς αυξήθηκαν από πιστωτικά ιδρύματα ( πχ PROBANK), τα επιτόκια των δανείων, με την επίκληση μάλιστα της κρίσης, προτείνουμε την άμεση εξομοίωσή τους, με τα συμβατικά επιτόκια που υπεγράφησαν και την αναμόρφωση των δανείων αυτών, ώστε να ο δανειολήπτης να επιβαρύνεται μόνο με τις συμβατικά συμφωνημένες χρεώσεις.
7) Αναδιάρθρωση οφειλών με βάση την εμπορική αξία
Ενθάρρυνση της χρήσης του χρηματοδοτικού εργαλείου του διαχωρισμού της οφειλής και του « παγώματος», μέρους αυτής. Βάση του διαχωρισμού είναι η ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΑΞΙΑ του ακινήτου. Η συνεπής εξόφληση του τιμήματος της εμπορικής Αξίας με συνέπεια , θα συνεπάγεται ανά έτος, ανάλογη μείωση του « παγωμένου» άληκτου κεφαλαίου. Έτσι ώστε στο τέλος της ρύθμισης των εναπομένον κεφάλαιο να είναι πλήρως βιώσιμο για το δανειολήπτη.
8) Εναρμόνιση και ενιαία αντιμετώπιση των δανείων είτε πρόκειται για Δάνεια με εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου, είτε για Δάνεια που δεν έχουν εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου. Αποτελεί ακραία μορφή ανισότητας και παραβίασης του Συντάγματος, που σε καμία αιτία Δημοσίου Συμφέροντος δεν εδράζεται, η εξαίρεση των δάνειων με εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου από το Νόμο που περιορίζει τον ανατοκισμό των οφειλών.
9) Με τον ίδιο τρόπο που προτείνουμε για τις τράπεζες θα πρέπει να ρυθμιστούν τα Δάνεια με εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου, των οποίων σημαντικό τμήμα των καθυστερήσεων έχουν βεβαιωθεί στις Δ Ο Υ, και αποτελούν οφειλές προς το Ελληνικό Δημόσιο πλέον. Η ρύθμιση εν προκειμένω θα πρέπει να γίνει μέσω των τραπεζών με επιστροφή της οφειλής και τις αντίστοιχες διαγραφές των ληξιπρόθεσμων χρεώσεων για να τύχουν ισότιμης αντιμετώπισης οι συγκεκριμένοι δανειολήπτες σε σχέση με το υπόλοιπους.
10) Κίνητρα για τους ενήμερους δανειολήπτες.
Για τους ενήμερους δανειολήπτες στεγαστικών Δανείων, προτείνεται η υιοθέτηση από τα Πιστωτικά Ιδρύματα κινήτρων, όπως:
Α) Μείωση του επιτοκίου δανεισμού, άρα και της δόσης
Β)Επιστροφή ως επιβράβευση τμήματος των τόκων που έχουν καταβληθεί.
11) Προτείνεται ο δραστικός περιορισμός της ευθύνης των εγγυητών, ώστε να απελευθερωθεί ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας από την πίεση που υφίσταται εξαιτίας της απόφασης του να εγγυηθεί σε Δάνεια χωρίς να έχει προσδοκία προσωπικής ωφέλειας ( για παράδειγμα εγγυήσεις σε συγγενικά πρόσωπα).
12) Για τους δανειολήπτες σε Ελβετικό Φράγκο, προτείνεται η μετατροπή των δανείων τους σε Ευρώ, με ονομαστική αξία του δανείου σε Ευρώ κατά την ημέρα της εκταμίευσης και επιτόκιο ίδιο με αυτό των ρυθμιζόμενων δανείων, και αναμόρφωση του ύψους του άληκτου κεφαλαίου ανάλογα με τις καταβολές που έχουν γίνει.
13) Είναι κάθετη η αντίθεσή μας, προς οποιαδήποτε πώληση των στεγαστικών δανείων σε Funds. Αυτή θα οδηγούσε εκρηκτικά κοινωνικά αδιέξοδα και θα υπονόμευε την ίδια τη σταθερότητα του Τραπεζικού συστήματος. Η επαναγορά των Στεγαστικών Δανείων, μολονότι ακούγεται ελκυστική, στην πραγματικότητα υποκρύπτει μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα τα οποία θα αποκτήσουν την Ελληνική Γη, σε πολύ μικρή αξία. Διότι αυτή η πρόταση, δεν αφορά τη συντριπτική πλειοψηφία των δανειοληπτών που είτε με δυσκολίες αποπληρώνει τα Δάνειά της, είτε λόγω των υψηλών δόσεων αδυνατεί να εξυπηρετήσει τα Δάνειά της.
