Η ζωή του Φλοριάν Μάρκου, θα μπορούσε να ήταν σενάριο ταινίας και τίτλος της ίσως να ήταν «ο μαχητής», σύμφωνα με τον ίδιο. Μια Πρωτοχρονιά στη Θεσσαλονίκη του άλλαξε την ζωή και τα σχέδια, ωστόσο ο ίδιος βγήκε πιο δυνατός από την «περιπέτεια» του στη φυλακή και υπόσχεται να εκπλαγούμε όλοι με αυτά που θα κάνει!
Τον πέτυχα στην περίοδο που βρίσκει ξανά τον εαυτό του, όπως μου είπε. Ο Φλοριάν Μάρκου, είναι αθλητής του kick boxing και μέχρι στιγμής έχει κατακτήσει τρεις παγκόσμιους τίτλους, δυο WKU, ένα ευρωπαϊκό, ένα WKF, βγήκε δυο φορές πρώτος στα «Νo limits» και σε μικρή ηλικία έχει βγει τρεις φορές πανελλήνιος πρωταθλητής . Άρχισε από πολύ μικρός να ασχολείται με το kick boxing, ύστερα από έναν τραυματισμό του ποδόσφαιρο, όπως λέει πρώτη φορά στο Seleo.
Στα 19 του, η καριέρα του αναγκαστικά σταμάτησε για λίγο καιρό. Η ιστορία που οδήγησε τον πρωταθλητή στην δικαιοσύνη, σε πολλούς Θεσσαλονικείς είναι γνωστή. Ένας καβγάς το βράδυ της Παραμονής της Πρωτοχρονιάς του 2012, σε μαγαζί της Βαλαωρίτου, πήρε μεγάλες διαστάσεις και οδήγησε τον Φλοριάν Μάρκου στο ρίνγκ της δικαιοσύνης. Ο Φλοριάν Μάρκου, συνελήφθη στις 28 Ιουνίου του 2014 στην Αυστρία, μια ημέρα πριν από έναν αγώνα του. Πέρασε από τις φυλακές τις Αυστρίας αλλά και από φυλακές της Ελλάδος. Απέκτησε ξανά την ελευθερία του στις 19 Οκτωβρίου 2015, με διακοπή ποινής. Στην συνέντευξη, αναφέρεται σε αυτήν την περιπέτεια του με την λέξη «πρόβλημα», ενώ φανερά μετανιωμένος, δεν θέλει να αναφέρεται σε εκείνη την νύχτα, καθώς από τότε άλλαξαν πολλά στη ζωή του. Yπόσχεται ότι θα δούμε πολλά από εκείνον, καθώς, όπως λέει, η Ελλάδα μέχρι τώρα είχε μόνο τον Μιχάλη Ζαμπίδη, τον οποίο θα κέρδιζε σε πιθανή αναμέτρηση τους, σύμφωνα με τον ίδιο.
Συνέντευξη στον Θεολόγο Ηλιού
Η ζωή σου θα μπορούσε να ήταν ταινία.
Ναι θα μπορούσε. Δεν ξέρω τι τίτλο θα έβαζα, πάντως είναι πολύ περίεργη ταινία. Θα μπορούσε να ήταν ο τίτλος και «ο μαχητής», δεν ξέρω… Αν κάποια στιγμή φτάσω εκεί που θέλω, θα ήθελα να γίνει ταινία η ζωή μου.
Σε τι ηλικία ήρθες στη Θεσσαλονίκη;
Από 7 χρονών έχω έρθει με την οικογένεια μου στη Θεσσαλονίκη. Μεγάλωσα στην περιοχή της Μπότσαρης.
Πως ήταν τα παιδικά σου χρόνια;
Πολύ καλά. Σταμάτησα, το σχολείο στο γυμνάσιο, μόνο και μόνο για να ασχοληθώ με το kick boxing.
Από μικρό παιδί δηλαδή είχες επιλέξει αυτό.
Ναι, από 12 ετών. Νωρίτερα έπαιζα ποδόσφαιρο και ήμουν πολύ καλός, ακόμα είμαι. Όμως, κατά την διάρκεια ενός αγώνα έσπασα το πόδι μου, συνέχισα μέχρι το τέλος με σπασμένο πόδι από το πείσμα, αλλά επειδή είχα σπάσει τον αστράγαλο αναγκάστηκα να μείνω ένα χρόνο εκτός. Έτσι, απομακρύνθηκα, σταμάτησε να μου αρέσει τόσο πολύ. Αυτά δεν τα έχω ξανά πει, πρώτη φορά τα λέω. Μετά, πέρασα τυχαία από τον σημερινό μου δάσκαλο, Γιώργο Αρμάγο, είδα τις προπονήσεις τους και πωρώθηκα. Εγώ από την πρώτη ημέρα, του έλεγα «θέλω να μαλώσω», δεν του έλεγα θέλω να κάνω προπόνηση (γελάει). Μου άρεσε πολύ το άθλημα και ξεκίνησα εντατικά προπονήσεις.
Οπότε λόγω του τραυματισμού σου στον αγώνα ποδοσφαίρου, ξεκίνησες το kick boxing.
Ναι μπορεί, αλλά γενικότερα είμαι ατομικός παίχτης. Ήμουν ατομιστής και στο ποδόσφαιρο, δεν έδινα την μπάλα. Οπότε μου ταίριαζε καλύτερα το kickboxing.
Ήταν μονόδρομος για σένα το kick boxing, δεν σκέφτηκες πότε να κάνεις κάτι άλλο;
Τίποτα απολύτως. Εμένα οι φίλοι πήγαιναν για καφέ και έβγαιναν το βράδυ στα κλαμπ, αλλά εγώ ήμουν αφοσιωμένος στην προπόνηση. Είχα στο μυαλό μου ότι θέλω να γίνω πρωταθλητής. Τον πρώτο μου επαγγελματικό αγώνα τον έπαιξα 14 χρονών.
Οι ήττες σου είναι πολύ λίγες…
Ναι, έχω παίξει περίπου 75 με 80 αγώνες, και έχω χάσει μόνο 3 φορές. Είναι θέμα προπόνησης και οι προπονητές μου είναι οι καλύτεροι, βλέπουν όλες τις λεπτομέρειες, δεν θέλουν απλά να κάνεις κάτι καλά, αλλά τέλεια. Χρειάζεται ψυχη και την ψυχή εγώ την έχω, αλλά πρέπει να είσαι καλός τεχνικός, σε αυτό ευθύνεται ο προπονητής.
Έχεις κάποιον πραγματικά που να νιώθεις αντίπαλο;
Εγώ πιστεύω πως δεν υπάρχει αντίπαλος για εμένα. Νιώθω ότι είμαι ο καλύτερος. Να σου πω την αλήθεια, εγώ θέλω να παίζω με τους κορυφαίους. Πριν από περίπου λίγους μήνες, είχα παίξει με έναν που είχε χτυπηθεί στα ίσα με τον Ζαμπίδη και λένε πως τον αδίκησαν κιόλας, αλλά εγώ τον κέρδισα στα πρώτα 30 δευτερόλεπτα με νοκ ακάουτ. Ο συγκεκριμένος, είναι πολύ παλιός παίκτης και δεν έπεσε ποτέ με νοκ ακάουτ.
Έχεις δηλώσει «θα πάθουν όλοι πλάκα με αυτά που θα πετύχω». Τι ακριβώς εννοείς ;
Εδώ στην Ελλάδα, εκτός από τον Ζαμπίδη, δεν είχαμε κάποιον άλλον. Και ο Ζαμπίδης, τώρα τελευταία έχει χάσει από πολλούς. Είναι βέβαια πάρα πολύ δυνατός παίκτης, πολύ σκληρός, αλλά πιστεύω δεν έχει την τεχνική που έχω εγώ. Ο Ζαμπίδης είχε την δύναμη και την ψυχή. Εγώ πιστεύω θα δώσω κάτι καινούριο στον κόσμο. Θέλω να λύσω το θέμα με τα χαρτιά μου και θα βγω στο εξωτερικό. Πιστεύω θα κερδίσω όλους τους τίτλους που υπάρχουν στην κατηγορία μου.
Με τον Ζαμπίδη θα έπαιζες;
Εννοείται. Αλλά δεν παίζει τώρα και δεν θα μου άρεσε τώρα που έχει αποσυρθεί, να τον προκαλέσω. Έχουν βγει πολλοί τώρα που αποσύρθηκε να τον προκαλέσουν, αλλά εγώ δεν είμαι από αυτούς, δεν θα το έκανα. Αν έπαιζε ακόμα, θα χαιρόμουν πάρα πολύ να παίξω μαζί του. Θα τον κέρδιζα κιόλας.
Πιστεύεις αν δεν έμπαινες φυλακή ίσως να ήταν ακόμα καλύτερα τα πράγματα για σένα;
Όχι δεν το νομίζω αυτό, γιατί πιστεύω ότι όλα γίνονται για κάποιο λόγο. Εδώ έως στα 17 μου, ήμουν ο καλύτερος, τους είχα κερδίσει όλους. Πριν συμβεί το «πρόβλημα», δεν είχα ξανά πάει εξωτερικό. Εφόσον συνέβη το «πρόβλημα» πήγα Αυστρία και κέρδισα δυο παγκόσμιους τίτλους. Έκανα τεράστιους αγώνες εκεί, έπαιξα με μεγάλα ονόματα, άνοιξαν τεράστιες πόρτες και έκανα πολλές γνωριμίες. Μια από αυτές είναι ο σημερινός μου μάνατζερ.
Ωστόσο τι άλλαξε σε σένα μετά από αυτό;
Καλή ερώτηση, αυτό είναι το σημαντικότερο. Άλλαξαν πολλά πράγματα, δεν σκέφτομαι το ίδιο. Περνάνε πλέον και τα χρόνια και αλλάζεις ως άνθρωπος. Τότε δεν σκεφτόμουν τόσο σοβαρά τα πράγματα, έβγαινα πιο πολύ την νύχτα και αυτό δημιούργησε και τα προβλήματα. Έκανα πολλά λάθη τότε, που εννοείται τα κατακρίνω τώρα.
Βρίσκεσαι στη φυλακή του Λιντς, και ακούς από ένα σωφρονιστικό υπάλληλο: «Εσύ εδώ; Τι κάνεις εδώ; Θα ερχόμουν αύριο να σε δω στον αγώνα σου». Εκείνη την ώρα τι ένιωσες;
Εκείνη την ώρα λέω, δες που ήμουν, με ήξερε όλος ο κόσμος και δες που ήρθα… Είχα μετανιώσει από καιρό για ο,τι έκανα αλλά εκείνη την περίοδο μου ήρθαν όλα μπούμεραγκ, νόμιζα είχε κλείσει αυτό το θέμα.
Σε ποια φυλακή ήταν χειρότερα;
Στην Αυστρία, γιατί ήμασταν 23 ώρες μέσα σε ένα δωμάτιο και μόνο μια ώρα στο προαύλιο.
Όταν γύρισες, βρήκες τα πράγματα όπως τα είχες αφήσει;
Ναι, η οικογένεια μου ήταν εδώ. Οι προπονητές μου με στήριξαν πάρα πολύ. Αυτοί που περίμενα ήταν εδώ, τους είχα διαλεγμένους, λίγους και καλούς.
Με τον πατέρα σου τι σχέση έχεις; Σε ρωτάω γιατί πάντα μετά το τέλος του αγώνα είναι ο πρώτος που πας.
Έχω ξεχωριστή σχέση με τον πατέρα μου. Ο πατέρας μου με στηρίζει σε όλα στη ζωή μου, χάρη σε αυτόν είμαι εδώ που είμαι, έχει θυσιάσει τα πάντα, καθώς εγώ δεν δουλεύω, ασχολούμαι μόνο με τον αθλητισμό.
Είδα μια φωτογραφία που δημοσίευσες, που τρέχεις νωρίς το πρωί στη παραλία.
Ναι τρέχω και διάφορες ώρες, 6 ή 5 το πρωί, ανάλογα πως μου την «βιδώνει» καμιά περίοδο. Ξέρεις τι, μου αρέσει να κάνω πράγματα που δεν τα κάνει ο καθένας, θέλω να είμαι ξεχωριστός. Αν κάνεις την προπόνηση που κάνουν όλοι, δεν μπορείς να γίνεις κάτι παραπάνω από τους άλλους, θα παραμείνεις ίδιος με αυτούς.
Τι διαφορετικό κάνεις από τους άλλους;
Αρχικά κάνω πολύ προπόνηση, πεισμώνω πάρα πολύ, δεν βαριέμαι ποτέ στην προπόνηση. Με όλα τα άλλα είμαι πολύ τεμπέλης να σου πω την αλήθεια, ακόμα και στο περίπτερο άλλον στέλνω να μου πάρει κάτι, στην προπόνηση όμως δεν βαριέμαι ποτέ.
Όταν τρέχεις μόνος σου στην παραλία, τι σκέφτεσαι;
Την πορεία μου, τους αγώνες και που θέλω να φτάσω. Γενικά όλη την μέρα και την νύχτα που κοιμάμαι, αυτό σκέφτομαι, δεν υπάρχει κάτι άλλο στο μυαλό μου. Πιστεύω όλοι οι πυγμάχοι τινάζονται τα βράδια, γιατί βλέπουν στα όνειρα τους ότι παίζουν αγώνα. Δεν θυμάμαι να έχω δει κανένα διαφορετικό όνειρο.
Τι νιώθεις όταν ο διαιτητής σηκώνει το δικό σου χέρι μέσα στο ρίνγκ;
Περηφάνια και χαρά, γιατί όλος ο κόπος μου και ο ιδρώτας, ανταμείφτηκε. Για αυτό δουλεύω τόσο σκληρά, για να κερδίζω. Όποιος δεν δουλεύει σκληρά, δεν μπορεί να κερδίσει, όσο και ταλέντο να είσαι. Εμένα μου λένε ταλέντο, αλλά χωρίς σκληρή δουλειά δεν θα μπορούσα να κάνω τίποτα.
Σε φοβίζει κάτι μέσα στο ρίνγκ;
Μπα, τίποτα απολύτως. Ο πραγματικός φόβος ενός μαχητή είναι να μην χάσει. Όλα τα άλλα είναι για τους φλώρους. Προτιμώ να χάσω με νοκ άουτ, να κάτσω κανένα 10λεπτο τέζα, παρά να κατέβω από το ρίνγκ νικητής και να λέει ο κόσμος «πω πω τι αγώνας ήταν αυτός, ξεφτυλίκι». Θέλω σε κάθε αγώνα να δίνω την ψυχή μου.
Τι χρειάζεται στον χαρακτήρα ενός ανθρώπου, για να ασχοληθεί με τον πρωταθλητισμό;
Το δύσκολο κομμάτι ενός αθλητή δεν είναι ο αγώνας, είναι η προετοιμασία του. Ο αγώνας είναι το πολύ 20 λεπτά. Στην προπόνηση ξεπερνάς κάθε μέρα τα όρια σου και αυτό σε ζορίζει ψυχολογικά. Όποιος δεν το αντέχει αυτό, τα παρατάει. Για να είσαι πρωταθλητής πρέπει να έχεις καρδιά, να πιστεύεις ότι είσαι ο καλύτερος. Αν πιστεύεις ότι ο άλλος είναι καλύτερος από σένα, θα είσαι πάντα δεύτερος.
Ήσουν έτοιμος από μικρός να το αντέξεις όλο αυτό;
Ναι ναι, όλοι ξέρουν ότι μικρός έτρωγα ξύλο από μεγαλύτερους όταν έπαιζα, αλλά δεν τα παρατούσα ποτέ. Ήμουν 13 και πάλευα με παιδιά 20 και 22 χρονών, λογικό είναι να με έδερναν. Αλλά θύμωνα και πάντα τους έλεγα «δεν θα μεγαλώσω… θα δείτε!» (γελάει).
Πλέον παίζεις και αγώνες ΜΜΑ.
Ναι θα κάνω και τα δυο. Απλά θέλω καλές προτάσεις. Το ΜΜΑ είναι πάλη, αλλά το θεωρώ λίγο βαρετό όταν οι αθλητές προσπαθούν να ρίξουν τον αντίπαλο κάτω και να αρχίσουν την πάλη. Αυτό είναι βαρετό και για τον κόσμο. Το πιο ωραίο θα ήταν όρθια μάχη, γιατί αυτό θα ήταν καλύτερο θέαμα και για τον κόσμο.
Τα επόμενα σχέδια σου;
Ξέρεις έχουμε πάρα πολλές προτάσεις. Γελάω με τις δηλώσεις που κάνουν οι άλλοι συναθλητές εδώ στην Ελλάδα, που παίζουν κανέναν αγώνα στο εξωτερικό και νομίζουν ότι κάνουν κάτι τεράστιο. Εγώ έχω τεράστιες προτάσεις, αλλά δεν μπορώ ακόμα λόγω των περιοριστικών όρων.
Η Θεσσαλονίκη σε στηρίζει;
Ναι ναι πάντα! Ξέρεις εγώ δεν την αλλάζω την Ελλάδα, εδώ έχω μεγαλώσει, εδώ είναι οι φίλοι μου. Αλλά η Αλβανία είναι η χώρα καταγωγής μου, δεν θέλω να είμαι προδότης, γιατί δεν θα άρεσε σε κανέναν Έλληνα, αν ήμουν και εγώ Έλληνας, να πάω στην Αμερική και να σηκώσω άλλη σημαία.
Τώρα, που πλέον δεν βγαίνεις όπως παλιότερα, υπάρχουν ακόμα προκλήσεις;
Όχι δεν μου έχει συμβεί ποτέ. Τώρα ξέρεις, με μηνύματα στο facebook μπορεί να γράφει ο καθένας. Αλλά από κοντά, δεν μου έχει τύχει ποτέ, ίσως επειδή γνωρίζουν την απάντηση μου. Δεν κάνω τίποτα κακό, δίνω την ψυχή μου σε αυτό το άθλημα. Μπορεί κάποιος κόσμος να μην με γουστάρει επειδή λέω θα δείρω κάποιον αντίπαλο, αλλά στην πραγματικότητα μπαίνω και τον δέρνω.
Σε ρωτάω, γιατί υπάρχουν κάποιοι αθλητές, που ασχολούνται μόνο με την νύχτα…
Όχι, εδώ στη Θεσσαλονίκη με γνωρίζουν, δεν έχω προκλήσεις από αυτούς.
Για αυτούς τι άποψη έχεις;
Ο καθένας διαλέγει τι θέλει να κάνει. Δεν κρίνω κανέναν και εγώ έχω κάνει πολλά πράγματα στη ζωή μου.
O επόμενος αγώνας του Φλοριάν Μάρκου, είναι στις 17 Δεκεμβρίου στη Θεσσαλονίκη στο Ιβανώφειο. Αυτός ο αγώνας, είναι ο πρώτος του στην πόλη μας, μετά την αποφυλάκιση του.
