Η πολιτική ρωγμή από την αποχώρηση του εκπροσώπου Τύπου του κόμματός του είναι η ισχυρότερη που έχει υποστεί έως τώρα ο Βασίλης Λεβέντης. Μολονότι ο Γιάννης Καλλιάνος δεν είναι βουλευτής, η διαφοροποίησή του εκδηλώθηκε σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη στιγμή κατά την οποία είχαν φουντώσει τα σενάρια για επικείμενη συνεργασία της Ένωσης Κεντρώων με τον ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα μπαίνει εκ των πραγμάτων φρένο στις... σχετικές συζητήσεις, δυσκολεύοντας το παιχνίδι συμμαχιών που έχει ανάγκη η κυβέρνηση.
Ο κ. Λεβέντης απέκτησε προστιθέμενη αξία έναντι του ΣΥΡΙΖΑ από τα μέσα του καλοκαιριού όταν με αφορμή το θέμα του εκλογικού νόμου φάνηκε ότι η Φώφη Γεννηματά και το ΠΑΣΟΚ προτιμούν να περάσουν οριστικά στην αντιπολιτευτική όχθη και να μην λογίζονται στους εν δυνάμει συνομιλητές του κ. Τσίπρα. Την ίδια ώρα στο Μέγαρο Μαξίμου άρχισαν να καταστρώνουν όλα τα εναλλακτικά σχέδια με στόχο τη διασφάλιση της απρόσκοπτης κοινοβουλευτικής πορείας της κυβέρνησης έως τα μέσα του 2019 και τις τετραπλές κάλπες (εθνικές, ευρωεκλογές, δημοτικές και περιφερειακές) που έχει κατά νου για τότε.
Με όλες τις ιδιομορφίες της, η Ένωση Κεντρώων διαθέτει τουλάχιστον έως τώρα ένα πλεονέκτημα. Δεν είναι απλώς ένα προσωποπαγές κόμμα το οποίο λόγω ειδικών συνθηκών πέτυχε ύστερα από δεκαετίες σχεδόν μηδενικής απήχησης να μπει στη Βουλή, αλλά έχει και μια Κοινοβουλευτική Ομάδα η οποία μοιάζει περισσότερο με οικογενειακή υπόθεση του κ. Λεβέντη. Είναι ενδεικτικό ότι από τους άλλους οκτώ βουλευτές, ο Μάριος Γεωργιάδης (στην Α’ Αθηνών) είναι γιος της συζύγου του Αναστασίας Μεντεσίδου που ήταν και αυτή υποψήφια στην Καβάλα και θα εκλεγόταν αν κέρδιζε εκεί έδρα το κόμμα. Στην Β’ Αθηνών βουλευτής είναι ο Γεώργιος Καρράς δικηγόρος και προσωπικός φίλος του κ. Λεβέντη εδώ και δεκαετίες, στην Αττική ο Δημήτριος Καβαδέλλας παλαιός συνεργάτης και συνεταίρος του από την εποχή που διέπρεπε με το «Κανάλι 40» και στη Β’ Πειραιώς η Θεοδώρα Μεγαλοοικονόμου, στενή φίλη της κ. Μεντεσίδου. Οι άλλοι τέσσερις, χωρίς κάποιο ιδιαίτερο στίγμα, είναι οι Γιάννης Σαρίδης στη Α’ Θεσσαλονίκης, Αριστείδης Φωκάς στην Β’ Θεσσαλονίκης, Γεώργιος Κατσιαντώνης στη Λάρισα και Αναστάσιος Μεγαλομύστακας στις Σέρρες. Οι διαθέσεις του κ. Λεβέντη για τον χαρακτήρα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του είχαν εκδηλωθεί άλλωστε και όταν τοποθετούσε δεύτερο στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας τον αδελφό του Κωνσταντίνο, στα Γρεβενά την αδελφή του Ελένη, στα Δωδεκάνησα την ανιψιά του Παρασκευή, στην Β’ Αθηνών την αδελφή της συζύγου Δέσποινα και τον ανιψιό του Ιωάννη!
Ο κ. Λεβέντης διευκολύνθηκε στη συγκρότηση των ψηφοδελτίων κατ’ αυτόν τον τρόπο επειδή στις εκλογές του περασμένου Σεπτεμβρίου ίσχυσε η λίστα. Έτσι ταυτόχρονα μπόρεσε να παραμερίσει άλλα πρόσωπα όπως τον κ. Καλλιάνο τον οποίο τοποθέτησε δεύτερο στην Β’ Πειραιώς ή τον παλαιό συνεργάτη του Γ. Κουτουλάκη που βρέθηκε και αυτός στη δεύτερη θέση στην Αττική. Σε όλους όμως είχε δώσει την υπόσχεση περί εναλλαγής των βουλευτών ανά εξάμηνο την οποία όμως ως γνωστόν δεν τήρησε. Είχε υποχρεώσει άλλωστε όλους τους υποψηφίους να παραδώσουν τις παραιτήσεις τους με ανοικτή ημερομηνία, προκειμένου να μπορεί να τις ενεργοποιήσει εκείνος όποτε ήθελε.
Ήδη αρκετούς από τους πολιτευτές του κ. Λεβέντη ανά την Ελλάδα έχουν αποχωρήσει από το κόμμα ενώ άλλοι έχουν κινηθεί δικαστικά, με αβέβαιη ασφαλώς την έκβαση, για να διεκδικήσουν την εφαρμογή της προεκλογικής δέσμευσης του. Τους τριγμούς αυτούς κατάφερε πάντως να τους ξεπεράσει ακριβώς λόγω της προσωπικής και οικογενειακής δομής της Ένωσης Κεντρώων και της προσδοκίας ότι στις επόμενες εκλογές θα πετύχει μεγαλύτερη εκπροσώπηση στη Βουλή. Ως εκ τούτου το φλερτ με τον ΣΥΡΙΖΑ δεν δημιούργησε προβλήματα και δεν προκάλεσε αντιστάσεις στους κόλπους των βουλευτών. Αντιθέτως άρχισε να γεννά ελπίδες και όνειρα -σε ανθρώπους που έως πριν από έναν χρόνο ούτε είχαν διανοηθεί ότι θα έμπαιναν ποτέ στη Βουλή- για υπουργικά και άλλα μεγάλα αξιώματα. Με αυτό το δέλεαρ ο κ. Λεβέντης -βλέποντας το κενό που δημιουργήθηκε στις παρυφές του ΣΥΡΙΖΑ- θέλησε να εκμεταλλευτεί τη συγκυρία και ανταποκρίθηκε στις κρούσεις που από πέρυσι είχε αναλάβει εκ μέρους του Μεγάρου Μαξίμου ο υπουργός Επικρατείας Αλέκος Φλαμπουράρης.
Το πρόβλημα για τον κ. Λεβέντη δεν είναι επομένως οι βουλευτές του. Αυτούς με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τους έχει δεδομένους. Η πληγή που ο κ. Καλλιάνος του άνοιξε είναι μεγαλύτερη διότι ακυρώνει το βασικό αφήγημά του, ότι δηλαδή δεν πρόκειται να συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο κ. Λεβέντης με τη σκληρή ρητορική του κατά του κ. Τσίπρα είχε εκπαιδεύσει το εκλογικό ακροατήριο του όλο το προηγούμενο διάστημα προς αυτή την κατεύθυνση και τώρα εμφανίζεται ανακόλουθος και αναξιόπιστος. Οι διαμαρτυρίες και τα τηλεφωνήματα που εκδηλώθηκαν τις τελευταίες ημέρες στα γραφεία του κόμματός του ήταν αρκετά για να τον αποσταθεροποιήσουν και να τον υποχρεώσουν -με κομμένα τα φτερά και όχι την άνεση που τον χαρακτήριζε- να διαρρηγνύει τα ιμάτια του ότι δεν ισχύει το φλερτ με τον κ. Τσίπρα.
Σε κάθε περίπτωση το αποτέλεσμα είναι ότι τώρα παγώνει, αν δεν ναυαγεί πλήρως, κάθε σκέψη για περαιτέρω προσέγγιση των δύο πλευρών η οποία επρόκειτο να επισφραγιστεί και κατά τον επερχόμενο κυβερνητικό ανασχηματισμό. Έτσι μένει μετέωρο και το άνοιγμα του ΣΥΡΙΖΑ. Αν ο κ. Λεβέντης που ετοιμαζόταν ύστερα από 40 χρόνια υπομονής, για τη μεγάλη είσοδο στα σαλόνια της εξουσίας, αναδιπλώνεται υπό τον φόβο της συρρίκνωσης της εκλογικής του βάσης, ο κ. Τσίπρας αποκτά μια απρόσμενη αβεβαιότητα. Οι 9 βουλευτές της Ένωσης Κεντρώων ήταν πολύτιμη ανάσα για να ξεπεράσει το άγχος της εύθραυστης πλειοψηφίας των 153. Τώρα όμως οι συσχετισμοί παραμένουν οριακοί στη Βουλή και η πορεία προς το 2019 θα συνεχίσει να συνοδεύεται από αγωνία και άγχος για τυχόν ατυχήματα…
Με όλες τις ιδιομορφίες της, η Ένωση Κεντρώων διαθέτει τουλάχιστον έως τώρα ένα πλεονέκτημα. Δεν είναι απλώς ένα προσωποπαγές κόμμα το οποίο λόγω ειδικών συνθηκών πέτυχε ύστερα από δεκαετίες σχεδόν μηδενικής απήχησης να μπει στη Βουλή, αλλά έχει και μια Κοινοβουλευτική Ομάδα η οποία μοιάζει περισσότερο με οικογενειακή υπόθεση του κ. Λεβέντη. Είναι ενδεικτικό ότι από τους άλλους οκτώ βουλευτές, ο Μάριος Γεωργιάδης (στην Α’ Αθηνών) είναι γιος της συζύγου του Αναστασίας Μεντεσίδου που ήταν και αυτή υποψήφια στην Καβάλα και θα εκλεγόταν αν κέρδιζε εκεί έδρα το κόμμα. Στην Β’ Αθηνών βουλευτής είναι ο Γεώργιος Καρράς δικηγόρος και προσωπικός φίλος του κ. Λεβέντη εδώ και δεκαετίες, στην Αττική ο Δημήτριος Καβαδέλλας παλαιός συνεργάτης και συνεταίρος του από την εποχή που διέπρεπε με το «Κανάλι 40» και στη Β’ Πειραιώς η Θεοδώρα Μεγαλοοικονόμου, στενή φίλη της κ. Μεντεσίδου. Οι άλλοι τέσσερις, χωρίς κάποιο ιδιαίτερο στίγμα, είναι οι Γιάννης Σαρίδης στη Α’ Θεσσαλονίκης, Αριστείδης Φωκάς στην Β’ Θεσσαλονίκης, Γεώργιος Κατσιαντώνης στη Λάρισα και Αναστάσιος Μεγαλομύστακας στις Σέρρες. Οι διαθέσεις του κ. Λεβέντη για τον χαρακτήρα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του είχαν εκδηλωθεί άλλωστε και όταν τοποθετούσε δεύτερο στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας τον αδελφό του Κωνσταντίνο, στα Γρεβενά την αδελφή του Ελένη, στα Δωδεκάνησα την ανιψιά του Παρασκευή, στην Β’ Αθηνών την αδελφή της συζύγου Δέσποινα και τον ανιψιό του Ιωάννη!
Ο κ. Λεβέντης διευκολύνθηκε στη συγκρότηση των ψηφοδελτίων κατ’ αυτόν τον τρόπο επειδή στις εκλογές του περασμένου Σεπτεμβρίου ίσχυσε η λίστα. Έτσι ταυτόχρονα μπόρεσε να παραμερίσει άλλα πρόσωπα όπως τον κ. Καλλιάνο τον οποίο τοποθέτησε δεύτερο στην Β’ Πειραιώς ή τον παλαιό συνεργάτη του Γ. Κουτουλάκη που βρέθηκε και αυτός στη δεύτερη θέση στην Αττική. Σε όλους όμως είχε δώσει την υπόσχεση περί εναλλαγής των βουλευτών ανά εξάμηνο την οποία όμως ως γνωστόν δεν τήρησε. Είχε υποχρεώσει άλλωστε όλους τους υποψηφίους να παραδώσουν τις παραιτήσεις τους με ανοικτή ημερομηνία, προκειμένου να μπορεί να τις ενεργοποιήσει εκείνος όποτε ήθελε.
Ήδη αρκετούς από τους πολιτευτές του κ. Λεβέντη ανά την Ελλάδα έχουν αποχωρήσει από το κόμμα ενώ άλλοι έχουν κινηθεί δικαστικά, με αβέβαιη ασφαλώς την έκβαση, για να διεκδικήσουν την εφαρμογή της προεκλογικής δέσμευσης του. Τους τριγμούς αυτούς κατάφερε πάντως να τους ξεπεράσει ακριβώς λόγω της προσωπικής και οικογενειακής δομής της Ένωσης Κεντρώων και της προσδοκίας ότι στις επόμενες εκλογές θα πετύχει μεγαλύτερη εκπροσώπηση στη Βουλή. Ως εκ τούτου το φλερτ με τον ΣΥΡΙΖΑ δεν δημιούργησε προβλήματα και δεν προκάλεσε αντιστάσεις στους κόλπους των βουλευτών. Αντιθέτως άρχισε να γεννά ελπίδες και όνειρα -σε ανθρώπους που έως πριν από έναν χρόνο ούτε είχαν διανοηθεί ότι θα έμπαιναν ποτέ στη Βουλή- για υπουργικά και άλλα μεγάλα αξιώματα. Με αυτό το δέλεαρ ο κ. Λεβέντης -βλέποντας το κενό που δημιουργήθηκε στις παρυφές του ΣΥΡΙΖΑ- θέλησε να εκμεταλλευτεί τη συγκυρία και ανταποκρίθηκε στις κρούσεις που από πέρυσι είχε αναλάβει εκ μέρους του Μεγάρου Μαξίμου ο υπουργός Επικρατείας Αλέκος Φλαμπουράρης.
Το πρόβλημα για τον κ. Λεβέντη δεν είναι επομένως οι βουλευτές του. Αυτούς με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τους έχει δεδομένους. Η πληγή που ο κ. Καλλιάνος του άνοιξε είναι μεγαλύτερη διότι ακυρώνει το βασικό αφήγημά του, ότι δηλαδή δεν πρόκειται να συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο κ. Λεβέντης με τη σκληρή ρητορική του κατά του κ. Τσίπρα είχε εκπαιδεύσει το εκλογικό ακροατήριο του όλο το προηγούμενο διάστημα προς αυτή την κατεύθυνση και τώρα εμφανίζεται ανακόλουθος και αναξιόπιστος. Οι διαμαρτυρίες και τα τηλεφωνήματα που εκδηλώθηκαν τις τελευταίες ημέρες στα γραφεία του κόμματός του ήταν αρκετά για να τον αποσταθεροποιήσουν και να τον υποχρεώσουν -με κομμένα τα φτερά και όχι την άνεση που τον χαρακτήριζε- να διαρρηγνύει τα ιμάτια του ότι δεν ισχύει το φλερτ με τον κ. Τσίπρα.
Σε κάθε περίπτωση το αποτέλεσμα είναι ότι τώρα παγώνει, αν δεν ναυαγεί πλήρως, κάθε σκέψη για περαιτέρω προσέγγιση των δύο πλευρών η οποία επρόκειτο να επισφραγιστεί και κατά τον επερχόμενο κυβερνητικό ανασχηματισμό. Έτσι μένει μετέωρο και το άνοιγμα του ΣΥΡΙΖΑ. Αν ο κ. Λεβέντης που ετοιμαζόταν ύστερα από 40 χρόνια υπομονής, για τη μεγάλη είσοδο στα σαλόνια της εξουσίας, αναδιπλώνεται υπό τον φόβο της συρρίκνωσης της εκλογικής του βάσης, ο κ. Τσίπρας αποκτά μια απρόσμενη αβεβαιότητα. Οι 9 βουλευτές της Ένωσης Κεντρώων ήταν πολύτιμη ανάσα για να ξεπεράσει το άγχος της εύθραυστης πλειοψηφίας των 153. Τώρα όμως οι συσχετισμοί παραμένουν οριακοί στη Βουλή και η πορεία προς το 2019 θα συνεχίσει να συνοδεύεται από αγωνία και άγχος για τυχόν ατυχήματα…
Ανδρέας Καψαμπέλης
