Κάθε καλοκαίρι θρηνούμε δεκαδες θύματα από πνιγμούς στη θάλασσα ή σε πισίνες. Οι πνιγμοί και παρ' ολίγον πνιγμοί αποτελούν ένα σοβαρό πρόβλημα της δημόσιας υγείας, αφού τα ατυχήματα αυτά αντιπροσωπεύουν μία από τις κύριες αιτίες θανάτου ή νευρολογικής νοσηρότητας.Παρά τις προσπάθειες διάσωσης, ένας σημαντικός αριθμός ασθενών που θα προσέλθουν στα εξωτερικά ιατρεία των νοσοκομείων ως θύματα πνιγμού θα καταλήξουν ή θα υποφέρουν από νευρολογικές επιπλοκές.
Για να μη γίνει, λοιπόν, η χαρά και η διασκέδαση τραγωδία θα πρέπει να πάρετε τα ακόλουθα μέτρα πρόληψης:
Τα μέτρα πρόληψης του πνιγμού
Ο πνιγμός είναι σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα αμέλειας των ατόμων, εφόσον είτε δεν εκτίμησαν τον κίνδυνο στις πραγματικές του διαστάσεις ή αντίθετα, ενώ γνώριζαν την πιθανή απειλή, δεν θεώρησαν τη δεδομένη στιγμή ότι ήταν πράγματι δυνατό να επέλθει αυτή. Κατά συνέπεια η διαρκής εγρήγορση και επαγρύπνηση αποτελεί τη σημαντικότερη ουσιαστική προϋπόθεση για την αποτροπή του κινδύνου πνιγμού. Ειδικότερα μέτρα που μπορούν να συμβάλλουν στην προστασία από πνιγμούς είναι:
Τα μικρά παιδιά πρέπει να κολυμπούν μόνο με χρήση προστατευτικών μέσων (μπρατσάκια, σωσίβιο, σανίδα διάσωσης), σε μικρή απόσταση από την ακτή και σε μικρό βάθος και μόνο υπό την αυστηρή επιτήρηση των γονιών τους ή άλλου ενήλικα.
Η κολύμβηση πρέπει να περιορίζεται χρονικά, ώστε να μην υπερεκτιμούνται οι αντοχές των ατόμων (ιδίως παιδιών) και βέβαια να μην εξαντλούνται οι δυνάμεις τους. Άτομα με σοβαρά προβλήματα υγείας θα πρέπει να αποφεύγουν την κολύμβηση, εκτός αν έχουν συμβουλευτεί το θεράποντα γιατρό τους πρόσφατα για το θέμα αυτό και τους το έχει επιτρέψει.
Γενικά πρέπει να αποφεύγεται η κολύμβηση σε μεγάλη απόσταση από την ακτή, σε ακτές χωρίς άλλους λουόμενους, σε κακές καιρικές συνθήκες ή σε συνθήκες μειωμένης ορατότητας (βράδυ, βροχή, ομίχλη). Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται σε άγνωστα, παγωμένα, θολά νερά, τα οποία πρέπει να αποφεύγονται ακόμα και από έμπειρους κολυμβητές.
Σε ημέρες και ώρες έντονης ηλιοφάνειας και καύσωνα η μακροπρόθεσμη έκθεση μπορεί να συνοδεύεται από σύγχυση, ζαλάδα, εγκαύματα ή θερμικές κράμπες και για το λόγο αυτό πρέπει να τηρείται οπωσδήποτε ο εκάστοτε μέγιστος συνιστώμενος χρόνος παραμονής στην ακτή.
Εάν υπάρχει η δυνατότητα, προτιμητέες είναι οι οργανωμένες ακτές με διαρκή παρουσία ναυαγοσώστη, στον οποίο μπορεί να γίνει προληπτικά εκ των προτέρων η επισήμανση της παρουσίας ατόμου υψηλού κινδύνου στην παραλία.
Η χρήση καταδυτικού εξοπλισμού πρέπει να γίνεται μόνο από άτομα με την κατάλληλη εκπαίδευση και πριν τη χρήση να προηγείται εκτενής έλεγχος όλου του υλικού για επιβεβαίωση της αρτιότητάς του. Οι βουτιές χωρίς καταδυτικά μέσα πρέπει να περιορίζονται μόνο σε καθαρά και οικεία στο άτομο νερά, χωρίς ρεύματα και με μικρό, αλλά επαρκές βάθος. Ειδικά τα παιδιά, πρέπει να αποφεύγουν τις βουτιές, μέχρι να αποκτήσουν την ανάλογη εμπειρία και οπωσδήποτε αφού έχουν μάθει πώς να κολυμπούν, είτε από τους γονείς τους είτε σε σχολή / πισίνα.
ΠΟΤΕ δεν πρέπει να προηγείται άμεσα γεύμα της κολύμβησης, έστω και ελαφρύ. Το γεύμα πρέπει να πραγματοποιηθεί ώρες πριν, για να έχει προχωρήσει η διαδικασία της πέψης. Εάν καταναλωθεί τροφή κατά την παραμονή στην ακτή, το άτομο απαγορεύεται ρητά να ξαναμπεί στη θάλασσα, έστω και για λίγο. Ο ίδιος περιορισμός ισχύει και για την κατανάλωση αλκοόλ.
Άτομα που λαμβάνουν φάρμακα που επηρεάζουν το επίπεδο ή το περιεχόμενο της συνείδησης, το επίπεδο εγρήγορσης ή την ταχύτητα αντίδρασης δεν πρέπει να μπαίνουν στο νερό, ενώ διαρκεί η επίδραση του σκευάσματος.
Σε περίπτωση που το άτομο αισθάνεται δυσφορία, κόπωση, καταβολή, δεκατική πυρετική κίνηση, τάση για εμετό καλό είναι να αποφύγει την κολύμβηση εκείνη την ημέρα για να εξομαλυνθεί η κατάσταση της υγείας του. Εάν τα ενοχλήματα επιμένουν, θα πρέπει να αναζητηθεί η γνώμη ειδικού. Εάν, αντίθετα, τα ενοχλήματα προκύψουν μετά την είσοδο στο νερό, το άτομο θα πρέπει να κινηθεί άμεσα προς την ακτή, χωρίς ωστόσο βεβιασμένες – αγχώδεις κινήσεις, που μπορεί να οδηγήσουν σε πρόσκαιρους μυϊκούς σπασμούς απαγορευτικούς οποιασδήποτε κίνησης (κράμπες).
Εάν το άτομο αισθάνεται απειλή πνιγμού πρέπει να διατηρήσει με κάθε τρόπο την ψυχραιμία του και, χωρίς να εξαντληθεί σε βίαιες κινήσεις, να καλέσει άμεσα βοήθεια, τόσο λεκτικά όσο και, υποβοηθητικά, με τη χρήση των χεριών του.
Όταν δούμε άτομο να ζητά βοήθεια στη θάλασσα, επεμβαίνουμε μόνο αν είμαστε απόλυτα βέβαιοι, ότι μπορούμε με ασφάλεια να προσεγγίσουμε το σημείο όπου βρίσκεται και ότι γνωρίζουμε πώς να μεταφέρουμε το άτομο προς την ακτή (λαβές / χειρισμοί απαγκίστρωσης). Σε αντίθετη περίπτωση, δεν παρεμβαίνουμε οι ίδιοι, αλλά αντίθετα καλούμε σε βοήθεια κάποιον καταλληλότερο από εμάς, με προτίμηση σε πτυχιούχο ναυαγοσώστη, αν παρίσταται στο χώρο του ατυχήματος. Ο βασικός κανόνας των πρώτων βοηθειών έχει εφαρμογή και στην περίπτωση του πνιγμού: η ασφάλεια του διασώστη πρέπει να εξασφαλιστεί οπωσδήποτε πριν την απόπειρα σωτηρίας ατόμου σε κίνδυνο ζωής.
Ο καθένας οφείλει να γνωρίζει τις δυνατότητές του και να μην τις δοκιμάζει αδικαιολόγητα, θέτοντας σε κίνδυνο τον εαυτό του. Σε καμιά περίπτωση δεν δικαιολογούνται διαγωνισμοί και ανταγωνιστικές προκλήσεις, όταν οδηγούν το άτομο σε άγχος διάκρισης, υπερβολική πίεση και, τελικά, σε ενέργειες πέρα από τα όρια του οργανισμού του.
Πρώτες βοήθειες
Βγάλτε αμέσως το άτομο που πνίγεται από το νερό.
Αν διατηρεί τις αισθήσεις του, τυλίξτε το με μία πετσέτα. Πηγαίνετε αμέσως στο γιατρό ή στο νοσοκομείο, ακόμη και αν απλώς βυθίστηκε μέσα στο νερό. Οι επιπτώσεις από το ατύχημα μπορεί να φανούν αργότερα.
Αν είναι αναίσθητο, δείτε αν έχει τίποτε στο στόμα του και αφαιρέστε το. Τυλίξτε το με μία πετσέτα και γυρίστε το στο πλάι. Τραβήξετε το κεφάλι προς τα πίσω και ανυψώστε την κάτω σιαγόνα προκειμένου η γλώσσα να μην εμποδίζει τη δίοδο του αέρα.
Στο μεταξύ ζητήστε από κάποιον να καλέσει το 166.
nextdeal.gr
