οι υπόλοιπες υποδόσεις θα εκταμιεύονται μέχρι τις 31 Οκτωβρίου υπό την προϋπόθεση ότι μέχρι τότε θα έχουν υλοποιηθεί δεκάδες εκκρεμή προαπαιτούμενα, που θα αυξήσουν το πολιτικό κόστος για την κυβέρνηση – ήδη καταγράφεται σημαντικό στις δημοσκοπήσεις.
Έτσι, την τελική απόφαση για την εκταμίευση της πρώτης υποδόσης θα την πληροφορηθούμε στις 16 Ιουνίου, όπως επίσης και αν αυτή γίνει πριν ή μετά το δημοψήφισμα των Βρετανών για παραμονή ή έξοδο(Brexit) από την Ευρωπαϊκή Ένωση(ΕΕ).
Για το ελληνικό ζήτημα, από πολιτική άποψη και από όλες τις πλευρές, εντός και εκτός της χώρας, «παίχτηκαν οι καθυστερήσεις». Το ενδεχόμενο Brexit μπορεί να αποβεί ένα ορόσημο τέλους για αυτό το παιχνίδι ή τουλάχιστον για τους κανόνες με τους οποίους παιζόταν. Ένα Brexit, που προτείνεται δημοσκοπικά ως το κυρίαρχο σενάριο, θα μεγαλώσει την αμφισβήτηση στο γερμανοευρωπαϊκό μοντέλο, που κυριαρχεί στην ΕΕ, την ευρωζώνη και την χώρα μας. Μετά από ένα Brexit ο ευρωσκεπτικισμός και οι ευρω-φυγόκεντρες δυνάμεις θα δυναμώσουν και οι πολιτικές ανακατατάξεις θα είναι αναπόφευκτες.
Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει την στάση της Γερμανίας, αλλά η δήλωση του Σόιμπλε στο Spiegel ότι ακόμη και μικρή επικράτηση της βρετανικής ψήφου για παραμονή θα ήταν προειδοποίηση για το πως οι Ευρωπαίοι διαχειρίζονταν μέχρι τώρα το ζήτημα της ενοποίησης δείχνει ότι η επόμενη μέρα δεν θα είναι ίδια με τις προηγούμενες στην Ευρώπη – με πιθανότερα τα πιο συγκεντρωτικά πολιτικά και οικονομικά σενάρια.
Σε ένα τέτοιο πλαίσιο ο αριστερός ΣΥΡΙΖΑ που, όπως γράφαμε πέρυσι, σκοτώθηκε νωρίς στον γερμανικό μονόδρομο της λιτότητας, δεν θα έχει τον χρόνο να ολοκληρώσει την όποια ιδιότυπη «σοσιαλδημοκρατική» ή «φιλελεύθερη» μετεξέλιξή του. Με τον καιροσκοπισμό που τον διακρίνει θα επιχειρήσει να επαναπροσδιοριστεί στις νέες συνθήκες, πιο κοντά στις ριζοσπαστικές του ρίζες, ακόμη και αν έχει κάψει κάθε χαρτί προοδευτικότητας στον βωμό της εξουσιολαγνείας. Δεν πιστεύω ότι θα τα καταφέρει.
Αντίθετα πιστεύω ότι ένα brexit σε συνδυασμό με ένα ισχυρό αποτέλεσμα αμφισβήτησης στις Ισπανικές εκλογές θα απελευθερώσει και θα συστρατεύσει υγιώς σκεπτόμενες και οικονομικά δρώσες δυνάμεις στον τόπο μας για μια εναλλακτική πρόταση απέναντι στον μέχρι σήμερα τυφλό ευρωπαϊσμό που δεν είναι παρά ένας εμμονικός γερμανισμός, που καταστρέφει την οικονομία της χώρας και υποθηκεύει το μέλλον των παιδιών μας.
Η εναλλακτική σήμερα δεν μπορεί να αναζητηθεί απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά απέναντι σε αυτά που ο ΣΥΡΙΖΑ απέτυχε να αντιμετωπίσει και να διαχειριστεί. Απέναντι σε αυτά που οι προηγούμενοι εφάρμοζαν παθητικά και ο ΣΥΡΙΖΑ τα προχώρησε με μηδενικό πολιτικό ήθος και θαμπωμένος από το φως της εξουσίας.
Η διέξοδος δεν είναι μόνο στο μείγμα της πολιτικής. Η διέξοδος περιλαμβάνει την συντριβή του πελατειακού κράτους και την λήξη της λιτότητας. Δεν υπάρχει σήμερα κόμμα ή κίνημα που να μπορεί να υπηρετήσει το πρώτο ενώ ταυτόχρονα ο γερμανικός δρόμος, που υπηρετούν πιστά όσοι κυβέρνησαν και κυβερνούν, ακυρώνει το δεύτερο. Το αντικείμενο της εναλλακτικής είναι το πως θα μπορέσουμε με βιώσιμο τρόπο να ξεφύγουμε από αυτό τον ολέθριο συνδυασμό.
Το δημοψήφισμα στην Βρετανία φαίνεται ότι θα επιταχύνει τις πολιτικές εξελίξεις και την κοινωνική συνειδητοποίηση στην Ευρώπη και την Ελλάδα.
Ο Σόιμπλε είπε στη συνέντευξη: «Κάθε φορά που κάποιος στην ηπειρωτική Ευρώπη επιχειρούσε να καταπιέσει άλλες χώρες, οι Βρετανοί ήταν οι πιο επιφανείς αντίπαλοί του και κάθε φορά ανέτρεπαν την ισορροπία. Αυτό έγινε στον αγώνα κατά του Ναπολέοντα πριν από 200 χρόνια, όπως ακριβώς εναντίον του Χίτλερ πριν από 80 χρόνια» και τόνισε ότι η Βρετανία είναι ένα «ηγετικό έθνος».
Ο ίδιος, μπαίνοντας στη συνεδρίαση του eurogroup της 24ης Μαίου, είχε δηλώσει ότι για το ελληνικό χρέος θα αποφασίσουν οι Γερμανοί πολιτικοί που θα έχουν εκλεγεί στις εκλογές του 2017, συμπληρώνοντας με νόημα: «Έτσι λειτουργούν αυτά σε μια δημοκρατία».
Αλήθεια, σε ποιους απευθυνόταν ο Σόιμπλε περί «δημοκρατίας» αν όχι στους Έλληνες και την ελληνική κυβέρνηση και μάλιστα ειρωνικά αφού γνωρίζει ότι η δημοκρατία έχει καταλυθεί στην χώρα μας μέσα από την εφαρμογή των μνημονίων και μάλιστα με κύρια δική του ευθύνη;
Αλήθεια, ποιους Βρετανούς προσπαθεί να κολακέψει ο Σόιμπλε περί «ηγετικού έθνους», όταν ακριβώς αντίθετα, η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, όπως εκείνος την εννοεί και στο όνομα της οποίας τους καλεί να παραμείνουν, οδηγεί στην αμφισβήτηση της εθνικής κυριαρχίας των κρατών-μελών;
Από τις δημοσκοπήσεις φαίνεται ότι οι περισσότεροι Βρετανοί γυρίζουν την πλάτη στη Γερμανική Ευρώπη και διεκδικούν έναν δικό τους δρόμο μέσα στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία για την ασφάλεια, την ευημερία και την ανάπτυξη. Εμείς;
Πηγή
