Μικρά παιδιά τότε η πρώτη μας σκέψη ήταν το πότε επιτέλους θα φτάσουμε στην ιδιαίτερη πατρίδα μας , όπου θα ήταν η αφετηρία των διακοπών μας.
Ποιός από όλους μας δεν φέρνει στην θύμηση του , τους γραφικούς οδηγούς, συνήθως με τα φαρδιά μουστάκια και τα ξεκούμπωτα πουκάμισα, ιδρωμένοι από την ζέστη του καλοκαιριού, σε εκείνα τα παμπάλαια λεωφορεία του ΚΤΕΛ με την σχάρα από πάνω γεμάτη μπαγκάζια, να στρίβουν με δυσκολία το υπερβολικά μεγάλο τιμόνι τους στις στροφές του κολοσούρτη και όλοι οι επιβάτες βουβοί να κοιτάζουμε με τρόμο τους γκρεμούς που ξεκινούσαν μισό μέτρο από το πάτημα της ρόδας!!!
Η ανακούφιση έρχονταν όταν επιτέλους στη Χρίσταινα γίνονταν η στάση. Εκεί οι μεγαλύτερες σε ηλικία μανιάτισσες δημιουργούσαν, ανακουφισμένες πλέον , μια ιδιότυπη ρούγα και κουτσομπόλευαν όλους, ενώ εμείς πιτσιρίκια πλακωνόμασταν στα νόστιμα σουβλάκια και τις τραγανές τηγανιτές πατάτες.
Ποιός δεν φέρνει στη θύμηση του , στις κορυφές των υψωμάτων που φτάνοντας τες με το λεωφορείο ξεπρόβαλαν τα κτίρια -πολεμίστρες όπου μετά πια από τον πόλεμο είχαν μετατραπεί σε όμορφα, γραφικά εστιατόρια με κύριο σπεσιαλιτέ γίδα βραστή!!!
Σήμερα πλέον, με την έναρξη της λειτουργίας της νέας εθνικής οδού Τρίπολης-Σπάρτης,εμείς οι παλαιότεροι, αγναντεύοντας…. εκεί… στο βάθος (!!), τη διάσελο των βουνών, διαβαίνοντας πλέον τον καινούργιο δρόμο ,και γνωρίζοντας ότι από εκεί πέρναγε ο παλιός , είναι βέβαιο θα μας θυμίζει πως μέσα σε αυτό τον “παλιόδρομο”, κρύβονται θαμμένες οι παιδικές μνήμες, τα παιδικά χαμόγελα,τα λαχαταριστά νόστιμα σουβλάκια που πέφταμε με τα μούτρα, η αγωνία της προσμονής να τελειώσει επιτέλους το ταξίδι, συναισθήματα που συνέθεταν εν τέλει την ίδια την νεότητα μας, ενώ παράλληλα στη θύμηση μας θα έρχονται οι γλυκές αγαπημένες φυσιογνωμίες των δικών μας ανθρώπων που τότε με στοργή και προσήλωση μας συνόδευαν και που ίσως για πολλούς από εμάς δεν υπάρχουν πιά!!!
Ο καινούργιος δρόμος θα φέρει ασφαλώς την Μάνη και γενικότερα την Λακωνία πιο κοντά σε όλους με αφετηρία την Αθήνα και τον Πειραιά, όμως θα απομακρύνει και τις τελευταίες μνήμες μιας νεότητας που σε αυτό τον άδειο πλέον επαρχιακό δρόμο θα βρίσκονται διασκορπισμένες εδώ κι εκεί στις καταπράσινες ψυχρές πλαγιές των βουνών της Αρκαδίας ή στα πανέμορφα γραφικά μαγαζάκια όπως αυτό της Χρίσταινας…!!!!
omorfimani.gr
