Λίγες μέρες πριν την Ανάσταση του Κυρίου βρήκαμε και παρουσιάζουμε τον άνθρωπο που δίνει ζωή σε δίτροχα μιας άλλης εποχής. Τα βρίσκει εγκαταλελειμμένα, καταδικασμένα… σε θάνατο από τους ιδιοκτήτες τους και τα κάνει καινούρια.
Είχαμε φωτογραφίσει τυχαία ένα από τα δημιουργήματα του στο δρόμο και το χαρακτηρίσαμε ως το ομορφότερο μηχανάκι της πόλης (δείτε ΕΔΩ), αλλάξαμε γνώμη όταν μας κάλεσε και μας έδειξε την θαυμάσια «Φλορέττα» του (διαβάστε ΕΔΩ).
Σήμερα και αφού περάσαμε την ευχάριστη αλλά χρονοβόρα διαδικασία της επιλογής των φωτογραφιών του Μάνου Κοκολάκη, σας παρουσιάζουμε όλη την… οικογένεια του Ηρακλειώτη που δίνει ζωή σε εγκαταλελειμμένες μοτοσικλέτες.
Ο κύριος Γιάννης Γαϊτάνος είναι ένας αεικίνητος άνθρωπος από αυτούς που ο λαός συνηθίζει να χαρακτηρίζει μερακλήδες. Με κάθε μοτοσικλέτα που καταπιάνεται την προσέχει μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια.
Ακόμη και ο τρόπος που κατεβάζει τα μηχανάκια του από τη στέκα για τις ανάγκες της φωτογράφησης ήταν σχολαστικός: «Το κάνω σιγά-σιγά για να μην χτυπήσει το μέταλλο της στέκας στον σκελετό», λέει και σπρώχνει το μπλε Sachs με τα πετάλια προς τα εμπρός με θρησκευτική ευλάβεια.«Αυτό είναι με δύο ταχύτητες του 1980 και παίρνει μπροστά με πετάλια. Το βρήκα στο Καστέλι, ήταν παρατημένο σε μία αυλή και είχαν δέσει ένα σκύλο στο τιμόνι του. Το πήρα και σε έξι μήνες το έκανα καινούριο».
«Ενώ το κόκκινο Sachs, το Κ50 RL του 1982 είναι αερόψυκτο και έχει αυτό το χαρακτηριστικό σπαστό μπροστινό σύστημα. Το βρήκα στον Κατσαμπά, το είχανε για να πιάνει ρεμίζα. Κάθε μέρα το βάζανε και το βγάζανε για να παρκάρουνε. Τους έδωσα 300 ευρώ και το πήρα. Για να γίνει έτσι μου έχει κοστίσει πάνω από 3.000 ευρώ».
Εκεί που μιλάμε για το Sachs σταματάει απότομα την κουβέντα και κατευθύνεται προς το γκαράζ. «Θα σου φέρω και το τρίκυκλο!», λέει με καμάρι. Τραβάει το κάλυμμα και εμφανίζει ένα τρίκυκλο ALΤΑ σε κατάσταση αντιπροσωπείας! Με μια σπρωξιά στο κατηφορικό δρομάκι που ενώνει το γκαράζ με την εξώπορτα ο δίχρονος κινητήρας των 50cc ξυπνάει με μεγάλη προθυμία . «Είναι ελληνικής κατασκευής! Από ελληνικό εργοστάσιο που το κλείσανε για να φέρουν εισαγόμενα, τότε που άνθιζε η εισαγωγή…».
Το επόμενο μηχανάκι της συλλογής είναι και το μικρότερο. Ένα Piaggio Ciao του 1985 με πετάλια που με ένα διακόπτη απεμπλοκής στον πίσω τροχό μετατρέπεται σε ποδήλατο. Σε κατάσταση καινούριου και αυτό και φυσικά έτοιμο να πάρει μπροστά με δύο-τρεις ορθοπεταλιές.
Λίγο πιο πίσω βρίσκονται οι ιαπωνέζες της παρέας. Το Ηonda CX500c café racer που είχαμε συναντήσει τυχαία στο Ηράκλειο και ήταν αυτό που ουσιαστικά μας οδήγησε στο γκαράζ του κυρίου Γιάννη. Δίπλα στο café racer είναι το «αδελφάκι» του, μία CX 500c του 1981 αυθεντική όπως ακριβώς έβγαινε από το εργοστάσιο.
Για χρόνια ήταν παρκαρισμένη κάτω από ένα δέντρο στην περιοχή του Ατσαλένιου, μέχρι που πέρασε από εκεί ο κύριος Γιάννης και επαναλήφθηκε η γνωστή ιστορία…
(Φωτογραφίες: Μάνος Κοκολάκης)
