Στο πλαίσιο επιστημονικής έρευνας για το είδος, ο δρ Χρήστος Σώκος, θηραματολόγος, απευθύνει κάλεσμα σε όσους γνωρίζουν να αναφέρουν ταριχευμένα άτομα που ίσως να έχουν διατηρηθεί από τους πληθυσμούς που υπήρχαν στην Κρήτη, τη Σάμο, τη Μυτιλήνη και τη Ρόδο.
Ο ίδιος παρακάτω παραθέτει στοιχεία σχετικά με τον φραγκολίνο:
Το είδος ήταν γνωστό στην αρχαία Ελλάδα (Pollard 1977), αλλά έκτοτε ελάχιστοι ταξιδιώτες-φυσιοδίφες το κατέγραψαν στη χώρα μας, μεταξύ του 16ου και του 19ου αιώνα. Πιο αξιόλογα από τα κείμενα αυτά θεωρούνται οι καταγραφές του είδους στη Σάμο (Tournefort 1717) και στην Κρήτη (Belon 1555), ενώ ο Bree (1859) αναφέρει ότι το είδος ήταν «κοινό» στη Σάμο, τη Λέσβο και τη Ρόδο.
Στο βιβλίο του Tournefort, μάλιστα (Τόμος Ι, σ. 311), υπάρχει και χαλκογραφία ενός ενήλικου αρσενικού ατόμου, με λεζάντα ότι πρόκειται για «είδος πουλιού που συχνάζει στα έλη», ενώ σε υποσημείωση (Τόμος ΙΙ, σ. 111) μας λέει ότι το πουλί αυτό ονομάζεται «ταγηνάρι», ονομασία που προφανώς προέρχεται από τη λέξη «άτταγας», την αρχαιοελληνική δηλ. ονομασία του συγκεκριμένου είδους (Handrinos & Akriotis 1997).
Το 1902, ο Ούγγρος Frivaldzsky αναφέρει φραγκολίνους στην Κρήτη μεταξύ 1843 και 1845, χωρίς όμως να δίνει περισσότερα στοιχεία. Εάν αυτές οι πληροφορίες είναι σωστές, τότε το είδος έχει εκλείψει από την Ελλάδα εδώ και 150 χρόνια, οι τελευταίοι δε πληθυσμοί του πιθανόν να ζούσαν στην Κρήτη και στη Σάμο μέχρι τα μέσα του 19ου αι. (Χανδρινός 1992, Handrinos & Akriotis 1997).
Ωστόσο στην Κύπρο, σύμφωνα με το δρ Σώκο, η κατάσταση είναι εντελώς διαφορετική. Οι επιστήμονες της Υπηρεσίας Θήρας & Πανίδας της Κύπρου, όχι μόνο κατάφεραν να διατηρήσουν τους πληθυσμούς του είδους, αλλά με την κατάλληλη διαχείριση και τους ενδεδειγμένους κανόνες, το είδος θηρεύεται προσφέροντας μεγάλο όφελος για τη θηρευτική οικονομία.
Ανάλογα το είδος θα μπορούσε να επανεισαχθεί στη χώρα μας. Ιδίως σε πεδινές περιοχές της νότιας Ελλάδας, το πτηνό αυτό ίσως να είναι καταλληλότερο από το φασιανό τον οποίο απελευθερώνουν οι κυνηγετικοί σύλλογοι.
