Γράφει η Άρια ΝικολοπούλουΗ φράση "Δεν υπάρχει αυτό που ζούμε, απλώς δεν υπάρχει...", ολοένα και ακούγεται περισσότερο στα χείλη των Ελλήνων ή διαβάζεται στα status updates των social media λογαριασμών τους. Ο λόγος δεν είναι άλλος από τα συνεχή, κατακλυσμιαία πλέον παραδείγματα καθεστωτισμού της αριστερής διακυβέρνησης, που ενώ επικαλέστηκε προεκλογικά να διαλύσει τις παθογένειες προηγούμενων κυβερνήσεων, καθημερινά παραδίδει μαθήματα νεποτισμού, καθεστωτισμού, αναξιοκρατίας και τιμωρίας της αριστείας.
Τελευταίο παράδειγμα η προσπάθεια στοχευμένης απομάκρυνσης του επικεφαλής της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος Μανώλη Σφακιανάκη, ενός ανθρώπου πολλαπλά βραβευμένου από το FBI για τις επιδόσεις του στο κυνήγι της παιδεραστίας, της παιδοφιλίας, του cyber bullying και του Human Trafficking σε παγκόσμια κλίμακα, που η κυβέρνηση, δια στόματος του Υπουργού Προστασίας του Πολίτη, Νίκου Τόσκα, επεχείρησε να απαξιώσει τόσο το έργο, όσο και την προσφορά του. Συνέχιση του δόγματος Μπαλτά περί "ρετσινιάς της αριστείας"...
Την ίδια καθεστωτική συμπεριφορά, επιδεικνύει η κυβέρνηση και στο θέμα των αδειών τηλεοπτικών σταθμών. Στοχεύει σε μια συγκεντρωτική ραδιοτηλεόραση με επίκεντρο το ραδιομέγαρο της ΕΡΤ, αντί ως "αριστερή" κυβέρνηση να προσπαθεί να ενισχύσει την πολυφωνία και τον πλουραλισμό στην επικοινωνία και τα ΜΜΕ. Από τη μία μιλάει για πάταξη της διαπλοκής και από την άλλη δημιουργεί η ίδια νέα σχέση εξάρτησης με τους ιδιοκτήτες των (πλήρως αυθαίρετα καθορισμένων) 4 νέων αδειών.
Και φυσικά, το μόνιμο μέτωπο επίδειξης δύναμης και άσκησης πλήρους καθεστωτισμού της "δεύτερης φοράς αριστεράς", είναι οι ανεξάρτητες αρχές. Τις οποίες από ανεξάρτητες της μετατρέπει σε πλήρως εξαρτημένες με βάση πάλι τα κομματικά κριτήρια και τις "κουμπαριές", που η ίδια στηλίτευε κάποτε ως αντιπολίτευση. Το θέμα βέβαια δεν περνάει απαρατήρητο απέξω. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η περίπτωση της Επιτροπής Ανταγωνισμού, όπου οι κυβερνητικές μεθοδεύσεις στην στελέχωση της αποτέλεσαν αντικείμενο συζήτησης ακόμα και στο τελευταίο Eurogroup. Η Ευρώπη με τα τόσα μεγάλα ανοιχτά μέτωπα (προσφυγικό και Brexit κυρίως) έχει απέναντι της μια ανήμπορη να κλείσει τη διαπραγμάτευση για την αξιολόγηση Ελλάδα, που εκτός των άλλων βγαίνει φάουλ και στην τήρηση των βασικών ιδεωδών της ΕΕ περί ανεξαρτησίας των αρχών. Και η συζήτηση που αναμένεται στην Κομισιόν την επόμενη εβδομάδα για το θέμα, θα καταδείξει πάλι την πολιτική της πλήρους απομόνωσης της καθεστωτικής μας κυβέρνησης.
Με όλα αυτά, μάλλον θα πάω να βάλω κι εγώ status update "Δεν υπάρχει αυτό που ζούμε, απλώς δεν υπάρχει...".
