Σε μια υπόθεση κακουργηματικής απιστίας σε βάρος του Δημοσίου για την οποία τριάντα άτομα, ανάμεσά τους ο τέως δήμαρχος Γλυφάδας Κ. Κόκκορης και δημοτικοί σύμβουλοι, παραπέμπονται να δικαστούν, ο μόνος που δεν λογοδοτεί είναι ένα σημαίνων πολιτικό πρόσωπο: Ο βουλευτής της ΝΔ και γραμματέας Στρατηγικού Σχεδιασμού και Προγράμματος του κόμματος Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης, καθώς η Βουλή δεν ήρε την ασυλία του!Ο Μ. Βαρβιτσιώτης, εκλεκτός του σημερινού προέδρου της ΝΔ Κυριάκου Μητσοτάκη, διετέλεσε κατά την περίοδο 2011-2012, αρχηγός της μείζονος αντιπολίτευσης στο δήμο Γλυφάδας. Όπως αναφέρεται σε Βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών (1932/2015) που εκδόθηκε στις 22 Δεκέμβρη 2015, «λόγω της βουλευτικής του ιδιότητας, ζητήθηκε η άρση της ασυλίας του από τη Βουλή για να κινηθεί εις βάρος του η ποινική δίωξη, πλην όμως δεν ήρθη η ασυλία του, αυτή».
Αποδεικνύεται ο προβληματικός τρόπος με τον οποίο εφαρμόζεται ο θεσμός της ασυλίας. Στην προκειμένη περίπτωση εξαιρεί από την παραπομπή έναν πολίτη μόνο και μόνο επειδή κατέχει το βουλευτικό αξίωμα. Τη στιγμή δε, που όλοι οι εμπλεκόμενοι, μεταξύ αυτών και εκλεγμένοι δημοτικοί σύμβουλοι της παράταξής του, καλούνται να λογοδοτήσουν για απιστία σε βάρος του Δημοσίου και προκληθείσα ζημιά ύψους 2 εκατ. 872 χιλιάδων ευρώ!
Η υπόθεση
Η υπόθεση της απιστίας αφορά την απευθείας αγορά από το δήμο Γλυφάδας δυο οικοπέδων για τα οποία ήταν ήδη δρομολογημένη η διαδικασία της αναγκαστικής απαλλοτρίωσης. Τα οικόπεδα επιφάνειας 3.459 τμ και 3.346 τμ, σύμφωνα με το Βούλευμα, αγοράστηκαν σε τιμή πολύ μεγαλύτερη από την τιμή της αναγκαστικής απαλλοτρίωσης, ήτοι 1290 ευρώ/τμ αντί 868 ευρώ/τμ, με αποτέλεσμα ο δήμος να υποστεί ζημιά. Μάλιστα από τα πρακτικά συνεδρίασης του δημοτικού συμβουλίου προκύπτει ότι την τιμή των 1290 ευρώ/τμ πρότεινε ο Μ. Βαρβιτσιώτης!
Οι χώροι αγοράστηκαν από τη δημοτική αρχή το 2011 για να μετατραπούν σε κοινόχρηστο χώρο, πλατεία και παιδική χαρά. Η διαδικασία απαλλοτρίωσής τους είχε αποφασιστεί πριν 42 χρόνια αλλά δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ. Εξαιτίας της τεράστιας καθυστέρησης οι ιδιοκτήτες προσέφυγαν στη δικαιοσύνη με αποτέλεσμα να εκδοθεί δικαστική απόφαση από το διοικητικό πρωτοδικείο το 2010 για την άρση της προηγούμενης άκαρπης απαλλοτρίωσης και την επιβολή νέας από τον Δήμο Γλυφάδας.
Με βάση την παραπάνω δικαστική απόφαση, ο δήμος Γλυφάδας το 2010, υπό την προηγούμενη δημοτική αρχή (επι δημαρχίας Θεοδωρόπουλου), είχε αποφασίσει να επανεκκινήσει τη διαδικασία της αναγκαστικής απαλλοτρίωσης για τα συγκεκριμένα ακίνητα με παράλληλη καταβολή αποζημίωσης στους ιδιοκτήτες 868 ευρώ/τμ.
Όμως, όταν το 2011 ανέλαβε καθήκοντα η νέα δημοτική αρχή με επικεφαλής τον Κ. Κόκκορη, ο δήμος, σύμφωνα με το Βούλευμα, αντί να αποστείλει έγγραφα ώστε να συνεχισθεί η διαδικασία άρσης και επανεπιβολής της αναγκαστικής απαλλοτρίωσης στα ακίνητα, προέβη αμέσως σε ενέργειες για την απευθείας αγορά των οικοπέδων.
Όπως αναφέρεται, η διωκόμενη δημοτική αρχή καθυστέρησε επί ενάμιση και πλέον έτος να δρομολογήσει τη διαδικασία επανεπιβολής της αναγκαστικής απαλλοτρίωσης.
Η δε καθυστέρηση αυτή καταδεικνύει, αναφέρει το Συμβούλιο Εφετών, ότι τα αρμόδια όργανα του Δήμου επιθυμούσαν να ολοκληρώσουν τις διαδικασίες για την απευθείας αγορά των οικοπέδων, πριν εκδοθεί σχετική απόφαση του Περιφερειάρχη για την επανεπιβολή της αναγκαστικής απαλλοτρίωσης των ακινήτων. Τονίζεται χαρακτηριστικά στο παραπεμπτικό :
«Οι κατηγορούμενοι αντί να ακολουθήσουν την ήδη δρομολογημένη διαδικασία επανεπιβολής αναγκαστικής απαλλοτρίωσης των παραπάνω ακινήτων με τιμή αποζημίωσης την ορισθείσα από το δημοτικό συμβούλιο, ήτοι 868 ευρώ/τμ (αντικειμενική αξία) που θα επιβάρυνε το δήμο Γλυφάδας με το ποσό των 3 εκατ. ευρώ για το πρώτο ακίνητο και με το ποσό των 2,9 εκατ. Ευρώ για το δεύτερο ακίνητο και συνολικά με το ποσό των 5,9 εκατ. Ευρώ επέλεξαν να «εγκαταλείψουν» την παραπάνω διαδικασία που ήταν πιο συμφέρουσα για το δήμο Γλυφάδας και να προβούν εν γνώσει τους στην επαχθέστερη για την περιουσία του δήμου διαδικασία της απευθείας αγοράς των οικοπέδων με τίμημα 4 εκατ. 463 χιλιάδες ευρώ για το πρώτο ακίνητο και με τίμημα 4 εκατ. 316 χιλιάδες ευρώ για το δεύτερο ακίνητο και συνολικά με τίμημα 8.779.494 ευρώ».
Η χρηματική διαφορά που προκύπτει μεταξύ της τιμής αποζημίωσης που είχε αποφασισθεί για την επανεπιβολή αναγκαστικής απαλλοτρίωσης των ακινήτων και του τιμήματος που συμφωνήθηκε τελικά για την απευθείας αγορά τους ανέρχεται σε 2.872.050 ευρώ, λένε οι εισαγγελείς, ποσό κατά το οποίο οι κατηγορούμενοι ελάττωσαν την περιουσία του δήμου –εν γνώσει τους- προκειμένου να ωφελήσουν τους πωλητές των ακινήτων. Ήδη έχει καταβληθεί στους πωλητές το ποσό των 7.291.815 ευρώ.
Οι διαφορετικές απόψεις των δικαστικών λειτουργών
Όπως προκύπτει, ο ανακριτής που διενήργησε την κύρια ανάκριση πρότεινε να μην αποδοθεί κατηγορία στους διωκόμενους και η υπόθεση να αρχειοθετηθεί. Όμως ο εποπτεύων εισαγγελέας ποινικής δίωξης είχε αντίθετη άποψη και του ζήτησε να αποδώσει κατηγορίες. Ο ανακριτής αρνήθηκε για δεύτερη φορά, και τότε επελήφθη το συμβούλιο Πλημμελειοδικών διατάσσοντας τον ανακριτή να συνεχίσει την κύρια ανάκριση και να απαγγείλει κατηγορητήριο.Αξιοσημείωτο είναι ότι και ο Εισαγγελέας Εφετών Παναγιώτης Αγγελόπουλος που χρεώθηκε τη δικογραφία και ορίστηκε εισηγητής προς το Συμβούλιο Εφετών στην πρότασή του προς το Συμβούλιο ζήτησε την απαλλαγή των κατηγορουμένων. Εντούτοις το Συμβούλιο Εφετών έκρινε διαφορετικά και ζήτησε να δικαστούν.
Ανάμεσα στους λόγους, που ο εισαγγελέας Εφετών κ. Αγγελόπουλος επικαλείται προκειμένου να στοιχειοθετήσει την απουσία, κατά τη γνώμη του, ενδείξεων για την τέλεση του αδικήματος της απιστίας προς την υπηρεσία, είναι και ότι:
-Από κανένα στοιχείο της δικογραφίας δεν προέκυψε ελάττωση της περιουσίας του δήμου Γλυφάδας από την επίμαχη αγοραπωλησία.
-Η διαδικασία της απευθείας αγοράς των ακινήτων εκ μέρους του δήμου ήταν απολύτως νόμιμη και διαφανής και ως τέτοια έχει κριθεί από το Ελεγκτικό Συνέδριο.
-Η τιμή στην οποία επωλήθησαν τα επίδικα ακίνητα είναι πολύ μικρότερη από την τρέχουσα εμπορική τους αξία.
Η έκταση της Αιξωνής
*Τα δυο επίμαχα οικόπεδα όπως και τα οικόπεδα της Αιξωνής βρίσκονται σε έκταση που απεικονίζεται στο συμβόλαιο 58058/1920. Αφορά περιοχή περίπου 35 χιλιάδων στρεμμάτων, η οποία βρέθηκε υπό τη νομή και κατοχή του μεγαλοτσιφλικά Καραπάνου.
Το Δημόσιο διεκδικεί τα εν λόγω κτήματα θεωρώντας ότι είναι καταπατημένα και με κανέναν τρόπο, ούτε λόγο χρησικτησίας, δεν έχει απωλέσει τα δικαιώματά του.
Το Βούλευμα αποδέχεται ότι διεκδικούνται από το ελληνικό δημόσιο αλλά δεν αποδίδει δόλο στους κατηγορούμενους καθώς θεωρεί ότι δεν όφειλαν να το γνωρίζουν. Σημειώνει ειδικότερα:
«Η επι μακρόν χρονικό διάστημα αδράνεια της Διοίκησης να πράξει τα νόμιμα, δε νομιμοποιεί τη συντελούμενη παρανομία. Ήταν αδύνατο αντικειμενικώς να θεωρήσουν οι κατηγορούμενοι τα επίμαχα ακίνητα ως ανήκοντα κατά κυριότητα στο Δημόσιο και σύμφωνα με τη διέπουσα το δίκαιό μας αρχή ότι «ουδείς υποχρεούται στα αδύνατα» δεν δύναται να καταλογισθεί σε αυτούς δόλος και ποινική ευθύνη για το γεγονός ότι αντιμετώπισαν τα επίμαχα ακίνητα ως ιδιωτικά».
H ψηφοφορία στη Βουλή
Στις 22 Ιανουαρίου 2014 η Βουλή αποφάσισε να ρίξει «σωσίβιο» στον τότε υπουργό Ναυτιλίας Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη και να μην άρει την ασυλία του. Υπέρ της άρσης ασυλίας του κ. Βαρβιτσιώτη τάχθηκαν 78 βουλευτές, «κατά» 143, ενώ 9 βουλευτές ψήφισαν «παρών».
«Είμαι ανοιχτός σε οποιαδήποτε κριτική αλλά όχι στη συκοφαντία», δήλωνε ο κ.
Βαρβιτσιώτης ενημερώνοντας τους βουλευτές ότι τα οικόπεδα αγοράστηκαν με χρήματα από το ειδικό τέλος που είχε θεσπιστεί, το «πρασινόσημο», και ότι έχει κρίνει το Ελεγκτικό Συνέδριο για τη νομιμότητα της δαπάνης.
Τι λένε οι εμπλεκόμενοι
Ο Μ. Βαρβιτσιώτης κατά την τοποθέτησή του στη Βουλή υπεραμύνθηκε της αγοραπωλησίας λέγοντας:
«Οι ιδιοκτήτες είχαν αμετάκλητη απόφαση περί άρσης της απαλλοτριώσεως. Το Δημοτικό Συμβούλιο, στη συντριπτική του πλειοψηφία, με τις ψήφους τεσσάρων παρατάξεων από τις επτά που εκπροσωπούνταν, ψήφισε υπέρ της αγοράς αυτών των οικοπέδων», ισχυρίστηκε ο τότε υπουργός. «Τηρήσαμε όλες τις διαδικασίες που ορίζει ο Καλλικράτης -δηλαδή, εκτίμηση από το Σώμα Ορκωτών Εκτιμητών για την αξία, η οποία ήταν τότε στα 1.590 ευρώ το τετραγωνικό μέτρο, ενώ προσφέραμε στους ιδιοκτήτες σημαντικά χαμηλότερη τιμή στα 1.290 ευρώ που έγινε αποδεκτή- και στη συνέχεια, μετά από τον έλεγχο τίτλων, έγιναν και τα συμβόλαια».
Τόνισε δε, ότι επί της αποφάσεως αυτής, η Αποκεντρωμένη Διοίκηση της Περιφέρειας Αττικής έχει τοποθετηθεί υπό δύο διαφορετικούς Γενικούς Γραμματείς. Ταυτόχρονα έχει κρίνει, σημείωσε, και το Τμήμα και η Ολομέλεια του Ελεγκτικού Συνεδρίου, το οποίο τοποθετείται και στον τύπο και στην ουσία της υπόθεσης και λέει «ορθώς έπραξαν».
Με αφορμή τη δημοσιότητα που πήρε το θέμα κατά τη συζήτηση για την άρση της ασυλίας ο πρώην δήμαρχος Κ. Κόκκορης είχε ισχυριστεί ότι τα οικόπεδα ήταν δεσμευμένα με αναγκαστική απαλλοτρίωση για δημιουργία κοινόχρηστων χώρων πρασίνου από το έτος 1969.
«Η απαλλοτρίωση αυτή άρθηκε αναγκαστικώς και αμετακλήτως με την υπ' αριθμ. Α407/2010 Απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου Πειραιά. Προ της οριστικής απώλειας των οικοπέδων αυτών από τη δυνατότητα απόκτησής τους από το Δήμο μας για δημιουργία χώρων πρασίνου, και επειδή η δυνατότητα επιβολής νέας απαλλοτρίωσης ήταν νομικά και πραγματικά δυσχερής και αβέβαιη, καθ' ότι εναπόκειται στις αρμοδιότητες και πρωτοβουλία του περιφερειάρχη και όχι του Δημοτικού Συμβουλίου, αποφασίστηκε η απ' ευθείας αγορά τους από το Δημοτικό μας Συμβούλιο κατόπιν αυξημένης πλειοψηφίας (διαπαραταξιακά) των 2/3 των μελών του» τόνιζε ο πρώην δήμαρχος.Αναφερόμενος στην αξία των οικοπέδων σημείωνε ότι σύμφωνα με το ΣΟΕ η τιμή πώλησης ήταν συμφέρουσα και υπογράμμιζε ότι προηγούμενες απαλλοτριώσεις οικοπέδων στην ίδια περιοχή ορίζουν την τιμή μονάδος αγοράς σε 1.700 ευρώ/τ.μ. περίπου αντί για 1.290 που τελικώς πουλήθηκαν.
Η ουσία της υπόθεσης μένει να κριθεί στο ακροατήριο. Το βέβαιο είναι, όμως, ότι οι ευνοϊκές διατάξεις περί ασυλίας των βουλευτών λειτουργούν ως δούρειος ίππος στην αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος και αναπόδραστα δημιουργούν ερωτήματα στους πολίτες για το αν κάποιοι είναι περισσότερο ίσοι από άλλους, ενώπιον της Δικαιοσύνης…
